Krzyżacy. Henryk Sienkiewicz

Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Krzyżacy - Henryk Sienkiewicz страница 93

Krzyżacy - Henryk  Sienkiewicz

Скачать книгу

959

przywieść (daw.) — przyprowadzić.

960

Zawisza Czarny z Garbowa — (ok. 1370–1428) polski rycerz, przez pewien czas na służbie króla Węgier Zygmunta Luksemburskiego.

961

wartki (daw.) — szybki.

962

kasztelan — średniowieczny urzędnik, odpowiedzialny za ściąganie podatków, obronę i sądownictwo na terenie kasztelanii, to jest jednostki administracyjnej średniego szczebla.

963

pokrętka — tu: korba.

964

wszelako (daw.) — jednak.

965

radzi (daw.) — chętnie.

966

opat — przełożony w męskim zakonie kontemplacyjnym.

967

ochwiarować — dziś popr.: ofiarować.

968

po kądzieli — w linii żeńskiej; kądziel — pęk włókien przygotowanych do przędzenia.

969

Zbyszków (daw.) — Zbyszkowy, należący do Zbyszka.

970

odmówić — tu: przekonać do odejścia.

971

źreb — dawna miara powierzchni ziemi.

972

Wilkowi — poddani Wilka.

973

na Boże Narodzenie — Boże Narodzenie stanowiło zwyczajowy termin, do którego obowiązywały umowy.

974

ninie (daw.) — teraz.

975

polowiczko — polowanie.

976

wezwyczaić się — przyzwyczaić się.

977

uradzić (daw.) — ustalić.

978

ciągoty — pożądanie.

979

zmiarkować (daw.) — zauważyć, zorientować się.

980

radzi (daw.) — chętnie.

981

przestawać (daw.) — przebywać.

982

gonitwy — turnieje rycerskie.

983

czerstwy (daw.) — zdrowy.

984

wykrzesać — wykuć z kamienia.

985

ciągoty — pożądanie.

986

wdzięczen — dziś popr.: wdzięczny.

987

przestawać (daw.) — przebywać.

988

szczebrzuch — słowniki podają znaczenie: wiano panny młodej. Sienkiewicz prawdop. skontaminował to ze słowem ”brzeszczot”.

989

skrom — tłuszcz zwierzęcy.

990

wiano — posag.

991

jeno (daw.) — tylko.

992

łacnie a. łacno (daw.) — łatwo.

993

chycić — dziś popr.: chwycić.

994

przezpiecznie (daw.) — bezpiecznie.

995

opat — przełożony w męskim zakonie kontemplacyjnym.

996

św. Jerzy — męczennik z III-IV w., patron rycerzy.

997

osacznik — człowiek idący w obławie podczas polowania.

998

zali (daw.) — czy.

999

kierz (daw.) — krzak.

1000

skórznie — skórzane buty z wysokimi cholewami.

1001

pójdem — dziś popr.: pójdę.

1002

szczerk — ilasta gleba.

1003

łozina (daw.) — zarośla wierzbowe.

1004

oparzelisko — niezamarzające zimą torfowisko, nad którym unoszą się opary (stąd nazwa).

1005

jeno (daw.) — tylko.

1006

mierzyć — tu: celować.

1007

żeremie — konstrukcja z gałęzi, mchu i szlamu, budowana przez bobry, w której rodzą one młode.

1008

zabaczyć (daw.) — zapomnieć.

1009

rozdziewać (daw.) — rozbierać.

1010

niedziela (daw.) — tydzień.

1011

nałęczka (daw.) — chusta służąca jako przepaska na głowę. Przypomnienie momentu uratowania Zbyszka od egzekucji przez Danuśkę.

1012

paniej — dziś popr.: pani.

1013

żeniaty — dziś popr.: żonaty.

1014

statek — dostatek.

1015

na zamry (daw.) — ryzykując zamęczenie konia.

1016

atoli (daw.) — jednak.

1017

opat — przełożony w męskim zakonie kontemplacyjnym.

1018

źreb — dawna miara powierzchni ziemi.

1019

wagant — śrdw. kleryk lub żak, żyjący w sposób prowokacyjnie swobodny, często zajmujący się twórczością poetycką bądź aktorstwem.

Скачать книгу