Krzyżacy. Henryk Sienkiewicz

Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Krzyżacy - Henryk Sienkiewicz страница 92

Krzyżacy - Henryk  Sienkiewicz

Скачать книгу

(daw.) — mieć coś, dysponować czymś, cieszyć się czymś.

896

przetowłosy (daw.) — jasnowłosy.

897

k’tobie (daw.) — do ciebie.

898

skapieć (daw.) — zmarnować się.

899

bywaj (daw.) — przybywaj.

900

zjawienie (daw.) — widzenie.

901

lutnia (muz.) — dawny instrument strunowy szarpany.

902

obzierać się (daw.) — oglądać się za siebie.

903

w skok (daw.) — szybko, galopem.

904

stary — niedźwiedź; istniał przesąd, że wymawianie nazwy tego zwierzęcia jest niebezpieczne, zwłaszcza po zmroku, toteż często zastępowano ją synonimami.

905

lubo (daw.) — chociaż.

906

zwietrzyć — wyczuć, wywąchać.

907

jąć, imać (daw.) — chwycić.

908

osada — tu: drzewce, na którym osadzone są widły.

909

wytężyć (daw.) — wysilić.

910

konwulsje — drgawki.

911

zatlony (daw.) — podpalony, tlący się.

912

hubka — materiał łatwopalny wytwarzany z huby (odmiany grzyba rosnącej na pniach drzew).

913

przygodzić się (daw.) — przydarzyć się.

914

bojać się — dziś popr.: bać się.

915

ozdarł (daw.) — rozdarł.

916

obezwać się — dziś popr.: odezwać się.

917

paździerze — suche odpady po pozyskiwaniu włókien z lnu bądź konopii.

918

szczypka — szczapka, kawałek drewna.

919

wartko (daw.) — szybko.

920

sucharze — suche badyle.

921

powiadać (daw.) — mówić.

922

kwarta — dawna miara objętości, zwykle ok. 1 litra.

923

w miarę (daw.) — według miary, tyle ile potrzeba.

924

godnie (daw.) — porządnie, solidnie.

925

wypsnąć się — tu: wyślizgnąć się.

926

kwarta — dawna miara objętości, zwykle ok. 1 litra.

927

przez rozum — z rozsądku.

928

kolczuga — zbroja z niewielkich, metalowych kółeczek.

929

jeno (daw.) — tylko.

930

skrom — tłuszcz zwierzęcy.

931

żeremie — konstrukcja z gałęzi, mchu i szlamu, budowana przez bobry, w której rodzą one młode.

932

wadzić (daw.) — przeszkadzać.

933

św. Jerzy — męczennik z III-IV w., patron rycerzy.

934

wojennik (daw.) — wojownik, zwł. doświadczony.

935

wżdy (daw.) — zawsze, przecież.

936

przydawać (daw.) — dodawać.

937

rad (daw.) — chętnie.

938

św. Kosma i Damian — lekarze, męczennicy rzymscy z przełomu III-IV w.

939

św. Apolonia — męczennica, zm. 249 w Aleksandrii, wg legendy przed spaleniem na stosie wybito jej zęby.

940

św. Liboriusz — zm. w IV w., biskup Le Mans.

941

opat — przełożony w męskim zakonie kontemplacyjnym.

942

głowa wygolona — tonsura, znak przynależności do stanu duchownego.

943

kasztelan — średniowieczny urzędnik, odpowiedzialny za ściąganie podatków, obronę i sądownictwo na terenie kasztelanii, to jest jednostki administracyjnej średniego szczebla.

944

pośrzednik — dziś popr.: pośrednik.

945

przygodzić się (daw.) — przydarzyć się.

946

nawojka — tu: dziewczyna.

947

w ostatku (daw.) — w końcu.

948

żywot (daw.) — brzuch.

949

wedle (daw.) — obok.

950

wartko (daw.) — szybko.

951

szczypka — szczapka, kawałek drewna.

952

pazdury — dziś popr.: pazury.

953

zbyrczeć (gw.) — brzęczeć (z gwary góralskiej, za pomocą której Sienkiewicz naśladował staropolszczyznę).

954

chycić — dziś popr.: chwycić.

955

tkać (daw.) — wpychać.

956

może — tu: możliwe.

Скачать книгу