ет пен майды істеп тыққан.Желпініп алды-артынан жел соқтырып,
Тер сасып, қарнын қасып, битін сыққан.
Сопылар тəсбі тартып, құман ап жүр,
Əр үйге «Аллай хақ» деп дуана жүр.
Кемпірі Сағынайдың опыраңдап,
«Кет-кет!» деп дуананы қуалап жүр.
Қарғалар қызыл көрген анталап жүр,
Май шайнап жамбастарды жаңқалап жүр.
Итініп ет үйлерге ит пен жетім
«Қай жерден қағамыз» деп байқап-ақ жүр.
Мырзалар күміс тұрман шалқалап жүр,
Кедейлер отын шауып арқалап жүр.
Күңірентіп Сағынайдың кəр моласын,
Осындай ас боп жатты Арқада бір.
Қайырып қыстай баптап Құлагерді,
Осы астың дақпыртына Ақан келді.
Мінгізіп бəйге бала, жайтаңдатып,
Ауылына ас бергеннің тақау келді.
Араға алты қонып, алыс жерді
Алып ед жайлап жүріп Ақан сері.
Хабары Құлагердің осы жаққа
Келуші ед еміс-еміс көптен бері.
Көз тігіп, тұрған күтіп Көкшетауға
Даяшы шапты алдынан қарсылауға.
«Қош келдің, Сері!» деген сəлемменен
Түсірді Ақанды əкеп ақ отауға.
Дегендей: шешен – дауға, батыр – жауға,
Жүйрікті – бəйгеге, – деп бағалауда.
«Дүлділі Көкшетаудың келді» десті, –
Toп жарған, талай елге салған сауға.
Кермеге қойды байлап Құлагерді,
«Маңайдан жан жүрмесін» деді сері.
Көзінен неге таса қылсын Ақан,
Іргені ат жақтағы түргіздірді.
Дегенге «Көкшетаудан Құла келді»,
Көруге ынтызар боп ел жүгірді.
«Біреудің тіл мен көзі тимесін» деп
Дұға оқып, Ақан жерге түкірінді.
Дыбысы бұрын жеткен Керқұланың,
Дегенге «келді» – түрді ел құлағын.
Ac тегіс алды-артына қалды үймелеп,
Көруге Көкшетаудың Кер пырағын.
Жиылған Арғын, Керей жан-жағына,
Көрмеде қалғып тұрды арда Құла.
He сыншы, не қырағы – жиылған жан
Көздерін қалды сүзіп саңлағыңа.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
