(ψηλαφούσα τα στήθη της Λαμπιτούς)
[Στάσου λιγάκι, στάσου…]
Και τι ωραία που’ ν’ αυτά, φιλτάτη, τα βυζιά σου.
ΛΑΜΠΙΤΩ
Σας βλέπω που ξαμώνετε τα χέρια να με ψάξετε,
λες κ’ είμαι κάποιο σφάγιο [και ήρθα να με σφάξετε.]
ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ
Και η κοπέλλα από δω ποια είνε;
ΛΑΜΠΙΤΩ
Μα τον Δία,
είνε κι αυτή αρχόντισσα από τη Βοιωτία–
που έρχεται για λόγου σας.
ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ
Λοιπόν είμαι βεβαία,
ότι χωράφι εκλεκτό θα’ χεις και συ, Θηβαία.
ΚΑΛΟΝΙΚΗ (θωπεύουσα την Θηβαίαν)
Εγώ νομίζω μάλιστα πως τούτο το καϋμένο,
θα τό’ χη το χωράφι του και καλλιεργημένο.
ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ
Και το κορίτσι από δω ποιο είνε;
ΛΑΜΠΙΤΩ
Μα το Δία
είνε μια κόρη ώμορφη από την Κορινθία.
ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ
Σαν είν’ από την Κόρινθο, θα’ νε πολύ καλή,
και μάλιστα μου φαίνεται και λίγο παρδαλή.
ΛΑΜΠΙΤΩ
Ποιος έκαμε να ’ρθή εδώ ν’ αράξη τούτος όλος
των γυναικών ο στόλος;
ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ
Εγώ.
ΛΑΜΠΙΤΩ
Για μίλησε λοιπόν με λόγια μετρημένα,
τι θέλεις από μένα;
ΜΥΡΡΙΝΗ
Πες μας λοιπόν, καϋμένη!
ΚΑΛΟΝΙΚΗ
Ναι, λέγε μας, τι τάχατε σπουδαίο σου συμβαίνει;
ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ
Αμέσως τώρα θα το πω· μα θα ρωτήσω πρώτα,
και θ’ απαντήσετε και εσείς.
ΜΥΡΡΙΝΗ
Ό, τι κι αν θέλης ρώτα.
ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ
Σεις δεν επιθυμήσατε, μονάχες νύχτα-μέρα,
να έχετε των τέκνων σας κοντά σας τον πατέρα,
που λείπει για τον πόλεμο; γιατί καλά το ξέρω–
πως έφυγαν οι άνδρες σας.
ΚΑΛΟΝΙΚΗ
Ά! το δικό μου γέρο
στη Θράκη μου τον στείλανε, καϋμένη, να φυλάττη
τον στρατηγόν Ευκράτη!6
ΓΥΝΗ Α΄
Και το δικό μου φίλο
μήνες εφτά σωστούς-σωστούς τον έχουνε στην Πύλο.
ΛΑΜΠΙΤΩ
Και ο δικός μου βιαστικός καμμιά φορά αν έβγη
από τις τάξεις, μού ’ρχεται και δος του ξαναφεύγει.
ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ
Καλέ τι λες; από γαμιά
δεν έχει μείνη σπίθα μιά.
Αφ’ ότου οι Μιλήσιοι μας έχουνε προδώση,
κ’ εκόψαμε τη σχέσι τους, δεν είδα ούτε τόση
μια οχταδάκτυλη ψωλή από πετσί φτιασμένη,
για πέτσινη παρηγοριά τουλάχιστο να μένη.
Θέλετε σεις λοιπόν μ’ εμέ, αν τύχη κ’ εύρω τρόπο,
να παύσουμε τον πόλεμο [που ρήμαξε τον τόπο;]
ΜΥΡΡΙΝΗ
Μα τις θεές, αν ήτανε ανάγκη να πουλήσω
και
Στρατηγός Αθηναίος, κωμωδούμενος ως δωροδοκούμενος και προδότης.
