Merkel May, öğrenciyim ve yerel bir tıbbi detoks için çalıştı.
– Var.. ve ne? – Theresa Merkel Mayıs’a sordu,
– Bir akrabasına doğum ilan etmek için onu bana gönderin. O zaman ben öderim.
Bu sırada sert bir yatakta uyudum ve çıkış için hazırlandım. Dürüst olmak gerekirse, ayılma istasyonuna nasıl alındığımı belli belirsiz hatırladım, ancak şimdiden akşamdan kalma için planlar yapıyorum. Yirmi dakika sonra, kendim bile bilmeden hastaneye kadar eşlik ettim. Ben kendim doğuştan daha zayıf görünüyordum, eşzamanlı olarak – evsiz (mevsimsel hayatın yavruları). Gözlerim kurbağa gibi şişiyordu. Sol çene ve burunda iki gri siğil gelişti. Dişlerden sadece iki çürük kütük ve dört kök vardı. Adamant Adam’ın elması boynunda bolca şişkindi, gerisi basit görünüyordu: kemiklerimden bir takım deri bir çantaya sığdı ve tıraşsız kemikler vücudumun manzaralarını tamamladı.
Bir sandalyeye bahşiş verdikten sonra önümde bir doktorun çatallı silueti izole etmeye çalıştım.
– Merhaba, Vasya. beni selamladı.
– evet. Cevap verdim
– İşte, iki yüz gram saf alkol! – bardağı bana doğru çekti. -Ama hallolması gerekiyor. Genel olarak, acil servise gideceksiniz. Bay Ivanov’a soracaksınız. O cevap verecektir: «Ben!». Diyorsunuz: «Doğum iyi geçti, ancak mutasyon nedeniyle, genler uymuyordu ve siyah çocuk doğdu. Anlıyor musunuz?»
Bir bardak için ulaştım. Doktor onu tuttu.
– Anladın mı?
– evet! – endişeli bir şekilde ruhumdan patladı ve yutup bardağı süzdüm. Üstüme beyaz bir elbise ve şapka takıp ofisten attılar. Bardağı boşaltmayı başarmam iyi oldu. Ve acil servis odasının kapısını işaret eden eski maya kendilerini hissettirdi.
Dışarı çıktım ve hıçkırık istedim.
– İvanov kim? Ick.
– ben!!! – kulağımda klan.
– Dinle kardeşim, doğum iyi geçti. – ona bir su kulesi gibi bakıyordum, devam ettim, ama başım yoruldu ve boynum uyuştu ve bakışlarımı göğsüne indirdim, kafamı düzeltti. – normal, ik, geçti, ik, doğum. Evet!!! Ama sen benimkini suyla sikiyorsun, değil mi? Ve sonra kirli çocuk doğdu, ik, Genoa! Ve benim adım Vasya. Anladın mı?
not 12
Üç Gürcü Saakashvili…
Acele ediyorum, pazarda kastediyorum ve sanırım Özür dilemek Tanrı için ikiyüzlülük ve Kötülüğü teşvik ediyor, çünkü bir kez özür dilerseniz, nasıl çalmak, öldürmek ve benzeri eylemler yapmak hoşuna gidebilir. Sadece Tanrı’ya tövbe etmemiz ve O’nun lütfuna güvenmemiz gerekir, çünkü O yalnızca affetme hakkına sahiptir ve insanlar dualarda affetmek için dua eder, yani: Borçlarımızı bağışladığımız gibi, borçlarımızı bağışladığımız ve bizi cezbedici hale getirmediğimiz gibi Biz kötülükten. Dolayısıyla, Allah’a affetmek için dua etmemek için kötülük niyetinde bulunmamak daha kolaydır. Suçluya karşı özür, hala Özürler için Ruh bilinci tarafından talep edilen pasif bir uyuşturucu bağımlılığı ve dolayısıyla bunun nedenidir. – Ne aradığımı ve neye ihtiyacım olduğunu hatırlamaya başladım. Durdu, etrafına baktı – kollektif çiftlik pazarı zaten kapanıyor. Birçoğu çeşitli eşyalarını yavaşça toplar. Tekerlekli yükleyiciler dolu araba konteynerlerini alıp durur ve burada bulunmamın nedenini hatırlıyorum. Aklıma bir sürü düşünce geliyor, ve sadece elinde kalem olmadığı zaman. Ve bu sefer, düşüncelerim atların varlıkta nasıl hızlanacağını ve kim bilir onları ofisimde bir yerde, sonsuza dek düzeltmek için tekrar hatırlayacağımı biliyor ve şimdi başka bir şeyi hatırlıyorum… hatırladım ve aramaya başladım. İhtiyacınız olan hızda, çünkü pazar kapanıyor ve endişeli ve vicdanlı olduğum işler nedeniyle onu ziyaret edemeden önce. Bakıyorum, ilk Gürcü tezgahın arkasında duruyor, önünde varil ve üzerinde bir yazı var: «canlı balık!» Ona gidiyorum ve soruyorum. Kasabamız küçük ve profesyonel faaliyetlerle bağlantılı olarak, neredeyse her asistanın adını ve soyadını biliyorum. Kısacası, ona ismiyle hitap ediyorum.
– Merhaba, Genatsvale! Onu selamladım.
– Kabare Jeba, kardeşim! sevinçle cevapladı.
– Ne, canlı balık satıyor musunuz?
– evet. – isteksizce cevap verdi. Neden isteksizce? Ve o benim rakibim olduğundan sürekli olarak karıma zarar verir. Varile baktım ve sordum.
– Peki karnınızla ne yüzüyor?
– Sus, titizlikle. diye uyardı. – Görmüyorsun, o uyuyor. Zaman sonra, bir gün boyunca, dağlarda bir saiga gibi, namluda suda yarıştı. Evet?
– Evet? – Namluya daha yakından baktım ve başımı arka tarafa keskin bir şekilde sardım. – Fuuu!! Neden sana böyle kokuyor?
– aptal mısın?? Ne zaman uyursun, kendini ne kontrol ediyorsun? Git, çalışmak için canını sıkma. Tüm müşteri korkuyordu, aptalca sorusu ve entelektüel mi?! Wah wah, buradan gel … – Bana geri çekilmek için acele eden Givi, peşinden koşmaya devam etti.
Daha ileri gidiyorum: ikinci Gürcü ayağı kayısı satar. Hiç kimse, herkes çoktan kıvrılmış.
– Ne kadar kayısı? Ben soruyorum
– On beş ruble, bir kilogram! cevap verdi.
– Dinle, yeni misin? Seni daha önce görmedim Ben sordum
– Ben Givi kardeşim, dün taşındım.
– Ben doktorum, bak, hastaneyi gördün mü? Orada çalışıyorum Piyasaya yakın.
– görüyorum.
– Dinle, sadece yirmi ruble var. Yirmi tart lütfen.
– Hey, kahretsin, görmüyorsun, bir kilogram kaldı. Hepsini al.
– Evet, birlikte çalışmaktan aceleyle çıkıyorum, işten acelem var, eve koşarsam ziyarete geç kalırım. Yirmi sattın mı? Lütfen. Bana yardım et, sonra nasılsa sana yardım edeceğim.
– Nat!! – ikinci Gürcüce’yi kes. – Yirmi tebe ağırlığım ne, gerisi nerede? Bir kilogram alınır ve yarım kilogram netdir. Bir demet… ne, kendim mi yiyeceğim? Ben neyim eşek? Git beyin becerme. Git, canını sıkma… Uryuk, Uryuk! Taze yağlı kayısı!!! – Doktoru fark etmeden, boş bir pazarda Gürcülere bağırmaya başladı. Doktor ayrılmadan önce ayağa kalktı ve dedi.
– Peki o zaman. Benim hastaneme geleceksin. «Ve üzgün doktor, her şeyi hatırlayarak uzaklara yürüdüm.» – Kendini yakala, cimri…
Ve elbette. Ertesi gün, bu ikinci Gürcü, son kilogram kayısını satmamış, onu yıkadı ve zehirlendi. Bana geldi – yerinde sabit olmayan bir doktor, bu kasabada bir oda kiraladım ve Moskova pasajında «Okhotny Ryad» adı altında bir
