sessizce koşarak onları fırlattı. yeni Ruslar ve farklı milletlerden. Ve gizlice güldü, dört kuşak boyunca onları lanetledi. Lech’ti. Daha sonra akşamları Sennaya Meydanı’nın yakınında bulunan Nikolaev Kilisesi’ne gitmeyi ve para kesmeyi önerdi.
Tabii ki, Churka ve Vika, önerilerin boş bir fikir olduğunu söylediler. Dima, yurttaşına Kukuyevo’ya gitti ve Vika sağır Kostya ile gerçekten kulağı olmayan, onu Çeçenya’da kesti ve onu öldürmeyen bir şişe şarap düzenledi, ancak bu başka bir hikaye.
Temiz havada ve metropolün merkezinde pişirilen soğuk sıcak yemeklerde yedikten sonra alkollü içki içtikten sonra arılar gibi işlerimizi sürdürdük. Metroda para vardı ve engellerin üzerinden atlamak zorunda kaldık. Büyüme yönünden zengin olmayan Lyokha, hafifçe bükülerek turnikenin altına sakince yürüyor. Tarzan portatif bir çitin altından süründü ve ben yüz on üç kilomla turnikeden geçtim, yoğun bir kasıkta yürüyen ince, ince bir öğrenciye ya da elastik kalçalarına yapışarak hareketli basamakların ve yatay çubukların boşluğuna düşüyorum. Kız «tornavida» ile onu zorladığımda şefkatle nefes aldı, özür diledi ve koştu, kalabalığın içinde kayboldu. Metronun lobisinde buluştuk. Treni bekledikten sonra, kramponlarla dolu bir vagona bastık ve…
Tarzan bütün araca diğer taraftan bağırdı:
– Biz vardığımızda uyan! – koltuklara tırmandı ve oturan katipleri ve yöneticileri küstahça attı. Onları obmateril ve yatağa gitti. İnsanlar sessizce ve sabırla kızdılar. Doğru, iki genç kavun karısını iyileştirmek istedi, ama bir tanesi anında gözlerini kapadı ve kalabalığın bastırarak asıldı. Sadece Tarzan, bir dövüş sanatları uzmanı olan eski bir Tibet keşişiyle bölgede birkaç yıldır aile olmuştur.
Sennaya Meydanı’na vardıktan sonra yürüyen merdivenlere doğru koştuk. Birisi arkasına koştu, Tarzan’ı kokside tekmeledi ve kaçtı, mahkum olmayan St. Petersburg’ların hiç ibne olmadıklarını, hala Neva’nın kahramanlarının olduğunu ve sadece pes etmediklerini kanıtladı. Tarzan, yerel olmasına rağmen sessizce onu izledi.
Yürüyen merdiven üzerinde yükselen, yapacak bir şeyi olmayan Tarzan, Humanoid’i köpek yavrusu gibi itmeye devam etti. O koptu, ısırdı ve direndi, kızdı.
– Kes şunu, Tarzan! – şapkasını düzelterek, hırıltılı Lech. – Bitir!!
Tarzan geçici olarak durdu ve anın avantajından yararlanan Humanoid şapkasını kendi üzerine çevirdi ve çıkardı, halkı bitleri ezmeye başladı. Tarzan bundan hoşlanmadı; aynı zamanda yürüyen merdiven üzerinde duran ve yuvarlanan yayalar.
– Nesin sen, sığır, bizi utandırıyor musun?? metroda bağırdı ve insansı sallamaya devam etti. Lyokha dayanamadı ve «maymun tavşanı» nı itti, tökezledi ve sırtına düştü, masum duran yolcuları sıktı. Düşen kalabalığın öfkesini yanından takip etti. Tarzan yüzünden herkes sağda, sonra da solda durmaya başladı. Yürüyen merdiven müdürü sadece bir durak sakatlıklardan kurtardı, ancak düşüşün gücünü arttırdı. Küçük bir yığın zaten aşağıda görüldü.
Metrodan alay ettik ve Tarzan el ile.
– Peki, senin kushu-wushu nerede? insansı istedi. – Ne, schmuck, anladın mı?
– Kes sesini, piç kurusu. – Snarled Tarzan, gözüne kar uygular. – Git bir liman bulsak iyi olur.
– Aşıklar, kilise uzak mı? Ben sordum
– Dışarı. Mavi parlıyor, kubbeyi görüyor musun? – Lyokha’yı gösterdi.
– Kendinle cehenneme, kesmek için daha ne kadar? – Bizden Pekin’e olan mesafeyi gördüğüme şaşırdım.
– Hiçbir şey, kızağı çocuktan almanız gerekir, ucube sizi alır. – sabitlenmiş Tarzan.
– Sen bir ucubesin!! – Lech koptu ve böylece bir Tarzan isyanına neden oldu.
– Hala burada mısın? Şarap aldın mı?
– Ve ne için?! Humanoid sordu, küçük sıçan gözlerini şişiriyordu.
– Kıçına! Kokuşmuş köpek gitti! – Tarzan’a emretti.
– Neden bağırıyorsun? – kırgın Lyokha.
Açıkçası, eğer param olsaydı, ona verirdim, ama böyle sadece Humanoid’de gözlendi. Her zaman parası vardı. Sadece bilmediğimizi sandı ve bildiğimizi düşündük, çünkü daima onun arkasında durduk.
Bir şişe limanı içtikten sonra, Lech dondu ve bizden sonra yürüdü. Düz kaldırıma çıktıktan sonra, artık endişelenmiyorduk.
– Utanmaz!! – yüksek, eski bir ses duyduk. Döndü ve yoldan geçenlere dikkat etmeden, sadece kaldırımın ortasında yazan Lech’in ayakta durduğunu gördü. Ve sadece yaşlı çingene büyükannesi ona bir açıklama yaptı. Farklı tepki verdi. Sovyet açıcısını görevde ve utanmadan gizlemeden çıkardı ve boşaltmak için durmadan, yakasından tuttu ve açacağı salladı.
– Şimdi, yaşlı olan, gözümü oyurum.
– Lyoha, frenler. Aptal mısın – onu durdurduk.
– Ve sen onunla? Ateş etmen gerekiyor!! – İnsanoğlunun tüylü pençelerinden kaçan yaşlı kadın çığlık atarak kaçtı.
– Seni vurmak gerekiyor. -ve Lyokha’yı koltukaltı tarafından yakaladık ve yaklaşık beş metre taşıdık, serinlemek için onu bir rüzgârla savurduk. Sigara içtikten sonra devam ettik.
Çingene dilencileri ve yaşlı kadınları kiliseye dağıttıktan sonra, Leha’yı verandasının girişine şapkasını taktık ve söylendiği gibi daha fazla atmak için Tanrı’ya dua etmek için tapınağa gittik. İnandı ve günah işledik. İçeri girdik ve uykuda banklara oturduk. Sıcak davrandı.
Ne kadar uyuyabildiğimizi bilmiyorum ama Lech bizi dikkatlice uyandırdı.
– Stasyan, Tarzana!
– Benden uzak dur Şeytan!!
not 14
Bodrum Mahzeni
– Peki o zaman? Bu bahçeye gidecek mi?
– Kahretsin, bir havuz var.
– Peki.. ve etrafta araba var.
– Sen, Dan çarşı, bir yer var mı?
– Muuu. – dedi Denis. – bekle, ha? İşte!.. Bodrum!! Altı ay boyunca içinde yaşadım!!!
Ona doğru döndük.
Kartondan sundurma basamaklarının aşağısına doğru indikten sonra soldan bir pervaz ve üzerinde asılı duran bir kapının üçte birini, görünüşe göre, bodrum katının girişini gördük.
– Çıkar onu!! Bir çingene bağırdım. O ünlü onu uzağa çekti, bir kükreme ile kapı düştü.
