dat hy ’n pa gaan word. Gaan maak ’n afspraak by my sekretaresse vir jou volgende besoek. As jy intussen enige hulp of raad nodig het, bel my asseblief.”
Sy gaan reguit huis toe. Met die beste wil ter wêreld kan sy op niks anders konsentreer nie. Sy krul haar op in haar geliefkoosde leunstoel. Die nuus het haar heeltemal uitgeboul. Wat gaan sy doen?
Sy dínk nie eens daaraan om van die baba afstand te doen nie. En hoe kan sy dit selfs net oorweeg om Pierre te gaan besoek en hom te vertel dat sy sy kind verwag? Watse toekoms kan hy hulle bied?
Sy vryf oor haar maag en kan nie glo dat sy werklik swanger is nie. Hier dra sy nou in haar die produk van twee mense se onbeteuelde drif vir mekaar. Dit maak nie saak hoe baie sy na Pierre verlang en na hom wou teruggaan nie, daar is geen manier dat sy hom nou tot verantwoording kan roep nie. Sy sal ook nie met haar werk kan voortgaan nie. Die skande van ’n buite-egtelike kind is net te erg, selfs in vandag se vrye lewe. Sy sal elke dag in haar kollegas se gesigte moet vaskyk en die onuitgesproke vrae daarop lees.
Moet sy dit nie maar met Lindi bespreek nie? Maar Lindi sal onmiddellik weet wie die pa is. Tanya krimp ineen van skaamte by die gedagte dat almal agter haar rug sal wonder hoe sy sommer een aand met ’n wildvreemde man in die bed kon spring – sy wat nog altyd ’n voorstander van vaste beginsels was.
Nee, sy sal moet bedank en iewers gaan wegkruip tot tyd en wyl die baba gebore word.
Toe haar ouers vyf jaar gelede in ’n motorongeluk gesterf het, was sy op haar eie aangewese, al is sy geldelik deur die trust onderhou tot haar mondigwording. Met haar spaargeld sal sy darem vir ’n paar maande kan oorleef voordat sy ’n ander werk moet vind. Maar hoe op aarde gaan sy as enkelma ’n baba versorg en terselfdertyd ’n loopbaan aan die gang hou om te kan voorsien in die behoeftes van haar en haar kind?
Vir die eerste keer is sy bly dat haar ouers nie meer daar is om aan so ’n skande blootgestel te word nie. Sy sit ingedagte, gee haar gedagtes vrye teuels. Miskien sou hulle nie kon wag om hulle eerste kleinkind vas te hou en lief te hê nie …
Teen die aand is die enigste besluit waartoe sy met sekerheid kon kom, die feit dat sy nooit van hierdie baba afstand gaan doen nie. Dis haar en Pierre se vlees en bloed en sy sal dit met elke vesel in haar liggaam beskerm. Die reis na hom wat sy so sorgvuldig beplan het, is vir altyd in die vergetelheid.
Die volgende oggend gaan dien Tanya haar bedanking in. Andries en die res van haar kollegas kan nie glo dat sy so skielik besluit het om hulle te verlaat nie. Sy verduidelik dat sy deur Europa wil gaan toer en omdat hulle weet dat sy nie enige afhanklikes het nie, aanvaar hulle dit.
Sy tref die nodige reëlings om haar huis te verhuur en handel alle verdere noodsaaklikhede stelselmatig af. Sy weet nie wat die toekoms vir haar inhou nie, maar sy gaan elke dag tegemoet in die hoop dat die dag van môre ’n oplossing sal bring.
Sy dink skielik aan haar tante, haar ma se enigste suster. Hulle woon op ’n plaas in die Laeveld en hoewel hulle mekaar so elke dan en wan bel, is daar nie veel meer kontak tussen hulle nie. Sy moet darem seker vir iemand laat weet dat sy die land gaan verlaat? Eintlik wil sy net van die aardbol af verdwyn.
Sy skraap al haar moed bymekaar en skakel die nommer, hoop hulle is nie tuis nie. Maar dan hoor sy haar tante se opgewekte stem aan die ander kant.
“Tanya, is dit regtig jy? Wat is verkeerd? Jy bel mos nie gewoonlik sommer net nie?”
“Nee, tant Lilla, alles is piekfyn. Ek bel net om te sê dat ek beplan om ’n bietjie oorsee te gaan toer. Ek wou net hê dat julle daarvan moet weet.”
“Waarheen presies gaan jy?” Sy klink opreg belangstellend.
“Ek weet nog nie. Ek het gedink Europa of miskien Engeland, maar ek sal laat weet as ek eers daar is.”
Lilla bly stil; haar gedagtes werk teen hoogste versnelling. Sy voel nog altyd skuldig omdat hulle so min kontak met hierdie enigste kind van haar oorlede suster het.
“Tanya, wil jy nie voordat jy vertrek eers hier by ons ’n draai maak nie? Miskien kan ek jou help besluit, want ons is nou net terug van Leonie-hulle af. Ons was daarna ook by Ziegfried en sy vrou in Switserland. Jou oom en ek is bitter alleen sonder ons kinders wat so ver oor die water is. Asseblief, Tanya, sê ja! Ek sal jou op die lughawe kom haal. Jy hoef mos nie lank te vertoef nie.”
“Tant Lilla, ek sal eers daaroor moet dink. Ek het nou wel nog geen besprekings gedoen nie, maar dit was nie deel van my plan nie.”
“Dan is dit afgespreek! Ons verwag jou. Laat weet my net sodra jy jou vliegkaartjie bespreek het. Oom Deon sal uit sy vel wees. Sien jou binnekort.”
Tanya staan verslae met die foon in haar hande. Dis nie wat sy beoog het nie en sy is nie regtig lus vir ’n familiebesoek nie. Wat staan haar nou te doen? Sy wil niemand anders by haar toestand betrek nie, veral nie familie nie.
Maar miskien sal dit tog lekker wees om haar oom en tante vir oulaas te sien. En hulle hoef van niks te weet nie. Daar is geen rede hoekom sy nie vir ’n paar dae daar kan oorbly nie. Sy het mos nou gehoor haar niggie en neef is steeds oorsee en sy sal alleen daar wees.
Vandat my ouers oorlede is, het ek hulle so min gesien, dink sy. Wat sal ’n paar dae nou saak maak? Miskien is dit die regte ding om te doen, en tant Lilla het heel opreg geklink. Dalk sal hulle my kan help om te besluit waarheen om te gaan.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
