Liefde en geraas maak in die tyd van plastieksakke
Die storie van die vies vrou in die slaghuis
By all means marry; if you get a good wife you’ll be happy; if you get a bad one you’ll become a philosopher.
– Sokrates
Eendag op ’n Saterdagoggend in ’n slaghuis in die Klein-Karoo.
Die gewone slaghuisgeluide: Stemme, ’n sifdeur wat klap, elke nou en dan die dun geloei van ’n saaglem, kasregister-klanke en kleingeld. Verder, sou ’n mens seker kon sê, is dit vreedsaam en stil.
Tot daar ’n ou inkom op twee rye spore.
Dis tienuur in die oggend, maar hy’s matig aangeklam dog sigbaar dronk, soos die uitdrukking lui. En hy praat vreeslik hard, luidrugtig. Hy soek R5 se varkvet. Hy soek dit nóú.
By die toonbank tussen ander mense staan ’n vrou. Sy is nogal … wel … nogal rond met so ’n hoë boesem. Haar rok trek ’n bietjie op oor haar maag, dit raak glad nie aan haar knieë nie.
Daar staan sy met enkels in plat skoene en, soos Jan Spies sou sê, so ’n vies trek om die mond, ’n dun mondjie, en ’n frons. Haar hare is ook dun. En die ou gaan druk met sy spore voor haar in, sy moet effens tru staan.
“R5 se varkvet!” sê die ou.
Die eienaar tree tussenbeide en sê vir hom, gaan staan agter in die ry, jy kan mos sien hier’s ander mense voor jou. Die vrou met die vies trek om die mond kry net daar ’n aanval van padwoede. Sy gryp haar pakkie skaaptjops, druk dit in haar plastieksak van OK Foods, ruk haar op en sê: “Vir wat ráás jy so vroeg in die oggend?!”
Haar stem styg in desibels tot teen die plafon, twee keer harder as wat die dronk ou praat. Sy betaal, en storm deur toe, enkels in plat skoene …
Die eienaar gee vir die ou sy varkvet en sê hy moet volgende keer sy eie plastieksak saambring, anders moet hy vir een betaal.
“Nou hoe nou? Vir wat?”
“Dis ’n nuwe wet van die regering.”
“Nou hoe moet ek dit weet? Ek het nie ’n radio of TV nie!”
“Ek sê jou mos nou.”
Die ou dink.
Hy dink.
“Nou hoekom is die minimum loon in die Wes-Kaap R800 ’n maand en ek kry net R200 ’n maand?”
Dit hang seker af watse werk die ou doen, maar die eienaar glimlag, want hy ken die antwoord.
“Omdat jy nie in die Wes-Kaap is nie.”
“Nou wáár is ek dan?” kom dit vinnig. Die ou trap ’n ongelykheid in die slaghuisvloer net-net mis.
“Jy’s in die Karoo.”
“Nou wáár is die Wes-Kaap dan?”
“Daar van Worcester se kant af aan Kaap toe.”
Nuwe inligting.
Nou dink die ou harder. Wat gemaak met die nuwe inligting?
Worcester? dink hy.
“Nee,” sê hy. “Vir R800 ’n maand gaan ek wragtag nie Woester toe nie!”
4. Ek’s malverlief op jou!
Die eerste stadium van die liefde, oftewel die pienk-lens-effek
To be in love is merely to be in a state of perceptual anesthesia.
– H.L. Mencken
Gravitation is not responsible for people falling in love.
– Albert Einstein
Dit begin by daardie eerste kyk in mekaar se oë, die tweede kyk, en dan ’n groot glimlag. Jou oë gaan wyd oop – voor jy skaam afkyk. Jy skuil agter jou hand en giggel. Jy vat aan jou hare, streel met jou tong oor jou lippe (“kyk, hier is seksuele potensiaal,” volgens Joe Navarro, ’n gewese spesiale agent in teenintelligensie van die FBI en lyftaalkenner), en jy stoot jou borste subtiel uit. Jy strek jou nek (“kyk, ek is weerloos”). Jy draai jou heupe net effens in die man se rigting (“kyk, ek’s vrugbaar”).
En loer weer skalks na hom.
Jy’s besig om te flankeer.
Hy glimlag ook, strek en stoot ook sy bors uit, pof homself as ’t ware op, sy rug staan skoon krom. Sy handgebare is groot wanneer hy sy beursie uithaal. Hy vat aan sy ken. En beantwoord jou kyk. In ’n stadium lê julle jul hande oop voor julle (“kyk, ek is ongewapen, ek steek niks weg nie, jy kan my vertrou”).
Hy’s besig om terug te flankeer.
Jou maag maak ’n aangename draai en sy mond water, hy sluk. Jou hart klop vinniger, jou handpalms sweet. Jy voel so lig, jy kan opstyg, terselfdertyd lam. Jy gloei met ’n blos op jou wange. Hý wil sommer ou Beatles-liedjies sing.
Nou is julle besig om verlief te raak …
Jy het reeds ’n vae prentjie van hom in jou kop, jou “ideale” man. Natuurlik bestaan die ideale man, én die ideale vrou. Dis die een op wie jy verlief raak! Later is dit die een met wie jy trou al is dit dalk nie dieselfde een op wie jy die eerste keer verlief geraak het nie.
Wat daarna gebeur, is ’n ander storie …
Volgens navorsing kies jy ’n man wat soos jou pa lyk, en hy ’n vrou wat soos sy ma lyk. Of julle kies iemand wat na julself lyk, solank julle net nie té veel na mekaar lyk nie, anders is jul gene dalk te identies en jul kinders se immuunstelsel swakker. Julle wil gesonde kinders hê.
Wanneer vroue ovuleer, kies hulle mans met ’n manlike voorkoms (vierkantige gesig, reguit wenkbroue, dunner lippe). Andersins kies hulle mans met vrouliker (ronder) gelaatstrekke.
Julle soek nie na dieselfde kenmerke in mekaar nie: Hy kyk hoe vol jou lippe is (voller lippe, is bevind, laat ’n vrou jonger lyk), die grootte van jou mond, hoe lank en breed jou ken is. Jy kyk na die afstand tussen sy mond en wenkbroue, hoe lank sy gesig is, die afstand tussen sy oë, en die grootte van sy neus.
En persoonlikheid tel ook.
Die plaaslike webwerf Health24 publiseer jaarliks die Great South African Sex Survey. Die 2009-meningspeiling het 11 181 respondente gelok, oënskynlik verteenwoordigend van die 2,6 miljoen Suid-Afrikaanse, stedelike volwassenes van 20 jaar+ wat minstens R2 500 per maand verdien en minstens matriek het (voortaan net die Health24-meningspeiling genoem).
Volgens die meningspeiling word die meeste mans aangetrek deur ’n mooi lyf en voorkoms (het hulle enigiets anders verwag?), terwyl die meeste vroue val vir gesels, doodgewone conversation.
Maar die eienskap wat mans verlief sal maak, is “mind and conversation”, terwyl vroue verlief raak op ’n “sielsmaat” en daarna soek na “mind and conversation”. Dan tel voorkoms en ’n mooi lyf min vir
