En hoe lyk ’n rein hart volgens Jesus?
Dis nie ’n hart wat deur 613 gebooie skoon gehou word nie. Dit is ’n hart wat sy suiwerheid vind in die konsentrasie op een gebod: die gebod van die liefde. Dis ’n hart wat deur die hoogspanning van God se liefde geraak is, sodat dit geëlektrifiseer word tot liefde vir Hom en die naaste. Dis ’n hart wat deur God van selfsug bevry is. Teenoor die 613 voorskrifte stel Jesus die dubbelgebod van die liefde teenoor God en die naaste (Matt 22:40). Die “een ding” waaraan Jesus vir Marta herinner het, suiwer die hart.
Søren Kierkegaard, die Deense filosoof-teoloog, het in 1846 die saak raak saamgevat in die titel van een van sy boeke wat soos volg vertaal kan word: Reinheid van hart is om een ding te wil.
Só kom God
Mense is wesens wat bewustelik en onbewustelik soek na weerkaatsings van God. Ons verlang om te sien wat mooi en goed is, en wat sin sal maak van die lewe. Op baie plekke het ons dowwe weerkaatsings gesien, maar op een plek was dit so helder dat ons kon sê: Hier het God gekom.
In Jesus het God Homself vir ons kom wys, sodat ons kan weet hoe die lewe regtig lyk. Kom ons staan stil en vra onsself af: In watter soort mens het God toe gekom? Hy het in die tyd van die groot Romeinse Ryk gekom. In dié ryk was daar baie belangrike stede en kultuursentra, magtige sosiale stande en vooraanstaande families. Jesus sou as ’n Romeinse senator of militêre veldheer kon kom.
Maar God het besluit om die ander pad te vat. Hy kies Galilea, een van die agterlikste provinsies van die Ryk, en Nasaret, een van die mindere dorpe, en dáár word Hy mens as seun van ’n arm skrynwerker. Jesus sou Hom in dié ambag kon opwerk, maar Hy het nie. Ons tref Hom aan op die pad saam met ’n klompie vaste volgelinge, ’n swerwer te voet, sonder huis of gesin, prakties sonder enige besittings.
Jesus kom in ’n ander gestalte as wat ons van God sou verwag: as mens met min besittings, status of mag. Maar juis daarom vry vir menslikheid. Soos Van Wyk Louw gesê het:
Nie uit die wit paleise nie
wou Hy (uit soewereine Wil)
tot ons soort staat gebore word;
maar, waar die Kuise en die Arme stil
en buite die hotel se poort
verniet loseer het in die stal,
het Hy, Visarendjie van God,
in ons benoude vlees geval.
Die eerste oë wat Hom sien,
was skawagters vol strooi en stof:
kras manne wat in skerms woon
en ruik na bok en rook en mof;
ná baie dwaal en baie soek
– en selfs digby Herodes vra!
kom eindelik die Wyses tóg
met goud en wierook agterna.
Hy het sy eerste kern gekies
nie uit geleerdes in die Skrif
of dié wat hande en borde was
met koue voorgeskrewe drif;
maar vissers en ’n tollenaar
die’t Hy geroep met sagte groet:
manne met harde hande en sweet
en eelte, en ’n oop gemoed.
En toe Hy sy groot net uit laat gooi
regs van die boot en links en regs,
het Hy ingesleep: ’n vreemde prooi –
’n visvangs soos die óú Wet slegs
in skaam vermoede kon vermoed –
melaats, besete, ryk of klein;
sondaars van elke kleur en geur,
maar in Sy glimlag, skielik: rein.5
God wys sy gesig in ’n mens wat niks bereik wat ons aandag kan aflei van dit waarvoor Hy gekom het nie.
Dit is so eenvoudig dat ons dit in een frase kan saamvat: Jesus draai van Homself weg en wend Hom volledig na God en die mense.
Kristalle
• Laat die beeld van Jesus soos ons dit in die Bybel leer ken die magneet wees wat jou na ’n leefwyse van eenvoud aantrek.
• Sorg dat jou reis na eenvoud begin by die begin, dit wil sê by die vreugde oor God wat Jesus vir ons gebring het. Laat dié vreugde jou in beweging bring weg van ’n oorwaardering van alle vlakker vreugdes af.
• Wanneer jy met God praat, laat jou woorde eenvoudig en openhartig wees soos dié van ’n kind.
• Probeer één ding in jou een lewe: nie om goed te doen vir jouself nie, maar om goed te doen aan ander. Laat jou lewe gekenmerk wees deur een ding: ’n volledige terugkering na God en die mense.
1 Die streng historiese wetenskap onderskei dikwels tussen die historiese Jesus en die verkondigde Christus. Hulle bedoel dat nie al die stof in die Evangelies streng gesproke historiese vertellings is nie, maar dat van die stof verkondiging is. As hulle dus ’n beeld wil vorm van hoe die konkrete, historiese mens Jesus destyds in Palestina geleef het, gebruik hulle nie al die stof in die Evangelies nie. In hierdie boek werk ek nie met so ’n skeiding nie. God het sy gesig vir ons gewys. Daarvoor het Hy nie net die lewe van Jesus gebruik nie, maar ook die wyse waarop Jesus se lewe die vroeë Christene aangegryp het en die wyse waarop hulle dit verkondig het. Die beeld van die ware mens en die ware God sien ons dus oral in die Evangelies. Dit verander niks aan die saak dat ons elke Evangelis se eie tipiese denkwyse ook in elke Evangelie kan sien nie. Maar dit sit in die Evangelie as geheel, en word, net soos die beeld van Jesus, nie hier van die res van die inhoud geskei nie.
2 Jeremias 1971:187.
3 Pilgrim 1981:46–47.
4 Strack & Billerbeck 1969: 698–699.
5 “Feesgedig” deur N.P. van Wyk Louw, aangehaal in Nienaber & Nienaber-Luitingh 1987:26–27.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив
