my het die seer geword
’n knapsak, ’n doedelsak, ’n molsak,
’n slaapsak, ’n woonsak vir Karielie, Karoolsie, Cárolie-kangaroe
sodat sy weer my oë kan laat sien
dat ons deur Soeteweide stap
en ek weer met ’n voordagstem vir haar kan sing:
Karielie Karools
Die kat speel viool
Die koei spring dwarsoor die maan!
Uit: Twee gedigte vir Elisabeth Eybers
Jong dogtertjie
Sex, which breaks us into voice, sets us calling across
the deeps, calling, calling for the complement …
D. H. Lawrence
Jy staan voor my net met jou heuninglyfie,
die see se soutsmaak teen jou gladde vel,
sy kleur voorlopig in jou oë bewaar,
die sonlig in jou haartjies vasgestrik.
Van die laaste klere-lastigheid
het jy sonder seremonie ontslae geraak
en skaamte-onbewus vertoon die vlesige klein skulp
met sy dubbelvou na binne tot die smal gleufie
wat voorlopig alle toegang ontsê,
nou nog haarloos en oesterpienk totdat op dertien jaar
die see sal grys word in jou helder oë.
Dan sal jy gretig en angsvallig
na die verbode pêrel soek
maar die see en naakte son
sal jy nooit weer volledig ken nie
voordat ’n ander vlam jou tot die laaste
wit pit teen die blaker brand.
Belydenis
Hoe sal ek sê dat ek jou liefhet
sonder beeldspraak of retorika?
Die woorde tussen mense kom en gaan
met so min erns in die spel.
Ek kan dit met my hande sê,
maar sal die bloute van jou oë nooit raak,
jou intonasie en die gebaar
wat aan ’n mens behoort
soos die uniekheid van ’n glimlag.
Ek kan dit met my lewe probeer doen;
die blaar-filtreerde sonskyn wees,
maar weet vooraf die lig
in my sal met die duisternis
weer sy gemeenskap hou.
Duits en Engels het drie woorde vir die ding
wat geen wetenskaplike formule kan vervat,
geen logiese verband ooit kan verklaar.
In Afrikaans sit ons nog opgeskeep
ook met die hulpwerkwoord.
Wat sal my moeite dus uiteindelik baat?
Ook ek sal my op die vier woorde moet verlaat.
Slotsom
Om jou lief te hê, is meer
as om ’n versreël te skandeer:
die ritme van jou neus en ken
sal hom nooit aan ’n metrum wen.
Jy is dieper, verder as die sin
wat agter woorde lê
en jou geslote hande stiller
as die stiltes tussenin.
Jy is geen poësie en geen musiek,
dus moet ek jou vry van ontleding laat.
Goddank, geen bundel kan ’n aanspraak maak,
geen resensie of vertolking jou besit.
Om jou lief te hê, is anderkant waardering en kritiek.
Meermin
Ontydige loseerder, wat soek jy hier by my?
Weg, jy met jou strandhuisslordigheid!
Jy dra sand oor my drumpel in
en kyk vir my uit ’n gebarste spieël.
Jy wil my dwing om die liefde rond te dra
soos die onnosel meermin van Hans Andersen –
ewige pyn in haar mensebene
waar ’n visstert en reënboogvinne was.
Verspot dié parodie
soos die golwe se dreuning in ’n skulp.
Wat knars jy soos ’n meeu by my
om ’n verlore liefde?
Gaan eet vrot visse op die strand.
Kyk, ek gee jou vir die see present.
Finis
Nou maak ek self nie meer so baie saak nie
want jy’t Bobbejaan na my gestuur met ’n briefie in sy bek
dit was geskryf op varkensblaar
dit was ’n bietjie dof
dit was om my en jou te nooi
na die Apies se bruilof
Jy het al die liedjies van my kindertyd weer in my laat sing
en in my hart die Jakkalse elke dag laat trou
Maar wat sal jy van
