Die Skyn van tuiskoms. Lina Spies

Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Die Skyn van tuiskoms - Lina Spies страница 4

Автор:
Серия:
Издательство:
Die Skyn van tuiskoms - Lina Spies

Скачать книгу

      Sal ek soos daardie blinde langs die pad

      eenvoudig vra: “O Heer, dat ek kan sien!”,

      my klein swart nootjies toevertrou aan wit papier,

      die een wat U verkies geduldig dien?

      Net tot ek daardie luister weer herleef:

      hoe mense juig wanneer my hande dans en gloei

      en wit en swart tot een blink helderte saamvloei

      dat selfs voor U ek geen onhandigheid sou vrees!

      Vergewe, God! Reeds in my kinderstem was hy:

      “Ave Maria, gratia plena! Here, maak my hartjie rein”;

      nou is ek die demoon wat bandeloos deel

      in die bedryf van ’n klavier bespeel!

      ’n Dol konsert die prys van toegewyde vingers

      elke keer. ’n Impromptu net tydelik verligting,

      narkose-rapsodie van Sigeunerdansers by die put se wal

      totdat sonsondergang die spieëlrand van die water ban.

      “Wit hiasinte vir een jen, vir die ander brood” –

      lyfnoodsaak … Japannese spreekwoord …

      Ek het by die klavier nutteloos vernag

      soos mirre tussen die borste van ’n vrou.

      Klavier sonder konsert, vrou sonder hande en gesig –

      onaantasbaar, helder, lig … maar … die konsert, dis ek!

      Verneder, Heer, die wierookheuwel en die mirreberg

      dat ek die priesterskap styf vas kan gryp.

      Laat ek monnik-gedwee wat U vereis

      aanvaar: die baie stilte, bietjie eie klank

      totdat ’n nuwe Dante oor u aarde sien,

      een simfonie die lig van Genesis verdien.

      Laat ek in die klein kring geduldig bly totdat

      in my die Sigeuner en die Franciskaan,

      my God, eendag gelukkig saambestaan.

      Amsterdam

      Amsterdam, jy hoef nie na my te luister nie:

      as die meeue ophou kras oor jou Amstel en jou torings,

      dan blaf die gekettingde honde nog voor jou winkelvensters.

      Buitendien het Huygens in die Goue Eeu al

      die bewonderende vreemdeling die swye aanbeveel:

      “Die schricklixt van mij swijgt heeft aller best geseyt.”

      Ek sal saggies met jou praat,

      versigtige, beskeie woorde, gedagtig aan Huygens

      vir wie jy tweemaal-Venesië was, heel Water en heel Straat,

      en aan Achterberg wat sy geliefde teruggeroep het

      na jou, stad buitekant die dood,

      dat sy verruk die fluitspeler kon volg

      oor die Leidseplein, verby die Munt

      tot in die Kalverstraat.

      Vanmiddag weet ek blom die krokusse

      op Museumplein geel en pers

      en sit die raserige meeue daartussen

      soos swygsame wit standbeeldjies.

      Die gewelhuise skommel in die gragte

      en die eende swem by die vensters in

      tot in Het Straatje van Vermeer.

      Ook ek gaan die straat vat,

      verby die bloemenman op die hoek

      wat my dalk weer ’n bos aanbied vir niks

      net omdat my vrolike bene uitdagend

      Van Gogh se Rose boomgaard verheerlik:

      Ek bêre die onopvallende deursigtige nylon

      totdat ek terug is in Suid-Afrika,

      want sien, voorlopig is ek klaar met stemmige dinge.

      Amsterdam, geliefde, ek kom vandag na jou toe

      met ’n paar pienk kouse aan.

      Parys met Pase

      Vir Pierre

      Nou is alle eiers betowerd,

      die hase sit die winkelvensters vol

      en bo dit alles: skitterende sonskyn

      oor die koepels en die triomfboë.

      Ek staan in die tuin

      van die Rodin-museum,

      kyk oor sy gebukte denker

      tot by die Invalides

      waar Napoleon rus in sy praalgraf.

      ’n Entjie weg verskyn ten oordeel

      die ses burgers van Calais,

      tou om die nek, met leë oë,

      doodsbereid as net hul stad gespaar kan word.

      In hierdie lentedae is Parys

      my opstanding en hemelvaart,

      maagdelike stad, meisie van die Seine,

      verkrag op die Place de la Bastille

      en wie-weet-waar tot ook by St. Michel

      – “Boul’ Mich” van die studente, heerlike boulevard –

      waar teer gegooi is oor die mooi keistene

      sodat niemand weer ’n klip kan optel

      vir ’n nuwe revolusie nie.

      Voorjaarsboodskap

      Jy

Скачать книгу