style="font-size:15px;"> “Maar sy kan tog niks doen nie.”
“Moenie te seker wees nie. Afgesien daarvan was die rympies wat jy voorgedra het uiters onverfynd. Dit was dus ’n groter verleentheid vir jou as vir jou slagoffers.”
“Ek het te min tyd gehad, doktor. Ek moes eers vir Tonie oor elkeen uitvra en daarna gou die goed skryf. Ek wil nie grootpraat nie, maar as ek tyd gehad het, sou ek iets beters uitgedink het. Dit was verbeeldingloos.”
Die hoof begin frons. Bertrand lyk gans te ingenome met sy gedrag.
“Dit was onvergeeflik. As jy ’n onderwyser was, sou jy hopelik saamstem dat so ’n oortreding ’n pak slae verdien?”
“Ek weet nie … Ek sou my eers moes afvra of die straf regtig nodig is.”
“Dit ís.”
“Dan sou ek my moes afvra of dit van enige nut sal wees … Sal dit verhoed dat die skuldige weer dieselfde oortreding begaan?”
Hierdie keer glimlag die hoof. “Daarvoor sou jy as onderwyser moes sorg.”
Bertrand is so bly oor die glimlag dat hy ook met een vorendag kom.
“Dan sou ek my moes afvra of dit reg is om my te verneder deur sulke straf uit te deel.”
“Dis ’n vraag wat ’n onderwyser hom vroeg in sy loopbaan af-vra.”
“Ja, ek verstaan so, doktor. Maar dis ’n baie verouderde manier van straf. Mense frons deesdae al hoe meer daarvoor.”
“Dis al onder my aandag gebring. Lyfstraf is ’n onplesierige ding, maar daar is ander metodes wat wreder is, soos om iemand se lewe te ruïneer met ’n swak getuigskrif. Gewoonlik is lyfstraf vinnig en effektief. Die ontvanger leer hopelik hy moet in sy spoor trap as hy dit nie weer wil deurmaak nie. Vyf minute daarna is alles vergete en weer presies soos dit voorheen was.”
“Eina! Een minuut is genoeg, doktor.”
“Wel, ons gesels tog vooraf ’n paar minute, nie waar nie? En dalk ’n woord of twee daarna.”
“O, ek sien …”
“Maar dit ís ’n outydse strafmetode en niemand wat nie daarmee saamstem, word gedwing om hom daaraan te onderwerp nie.”
“Wat dan van die eerste pak wat ek hier gekry het?”
“Dit was die uitsondering. So iets gebeur soms,” sê die hoof gelate. “Maar ná ’n ervaring soos hierdie kan die betrokke persoon sy goed vat, die terrein verlaat en vir hom ’n skool met ’n moderne benadering soek.”
“Ek sien. Weg hiervandaan, van doktor en Keurboslaan?”
“En ver weg van lyfstraf af.”
“Ja … wel … Nou toe dan maar. Doktor moet natuurlik vir mevrou Jonker vertel wat u met my gemaak het.”
“Nie sonder jou toestemming nie.”
“Nee, laat haar maar lekkerkry. Dit hou haar dalk stil. Ek was gemeen met die arme klein aap. Dis mos nie eintlik sy skuld nie.”
’n Paar onaangename minute later groet Bertrand vriendelik.
Hy lyk nie besonder ongelukkig toe hy weer by die seniors se sitkamer opdaag nie.
Sy vriende kan maar dink wat hulle wil. Hulle mag reg raai, maar hulle weet nie vir seker nie.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
