“Wat sê jy? Ek moenie op jou skreeu nie!” vaar Hermien weer onbeheers uit. “Ek voel baie lus en doen jou iets meer aan …”
“In daardie geval sal ek dan maar my persoonlike besittings gaan inpak,” stuit Natasha die ouer vrou se vloed van woorde.
Sy draai om en terwyl sy wegstap, hoor sy Hermien nog eens agter haar aangil: “Ja, loop en gaan pak jou klere in sodat jy kan trap!”
Dit was vir Natasha nie moeilik om verblyfplek te kry nie. Sy het besluit om voorlopig in ’n hotel te bly totdat sy weet of sy in Pretoria of Johannesburg gaan werk.
Daardie aand na ete besluit sy om eers weer te gaan hoor wat Rita vir haar kon vasstel oor die betrekking waarvan sy die vorige dag gepraat het. Sy hoop van harte dat dit haar geval en dat haar kwalifikasies aan die werkgewer se vereistes voldoen.
Rita sit reeds in haar privaat sitkamer op Natasha en wag toe sy voor die Grové’s se huis stilhou.
“Ek het jou al vroeër verwag, jong,” groet Rita haar vriendelik. “Ek het goeie nuus vir jou. Kom sit hier langs my, dan vertel ek jou,” en sy beduie na die sitplek langs haar op die rusbank.
“Ek het ook baie om jou te vertel,” sê Natasha toe sy langs haar vriendin plaasneem.
“Ek kan raai wat dit is,” glimlag Rita ondeund. “Jy en daardie Hermien-vroumens het vasgesit en nou het jy uit die huis padgegee.”
“Ja, dit ook,” knik Natasha bevestigend, “maar ek was vanoggend by die prokureur – sonder Hermien, natuurlik. Sy het nog geslaap toe ek gery het, en dit was juis daaroor dat sy my uit die huis gejaag het. Maar wat ek jou eintlik wil vertel, is die goeie nuus wat ek by meneer De Swart gekry het.” Sy vertel Rita van die brief en die juwele. “Ek sit dus darem nie heeltemal op straat nie, Rita. Noudat ek jou al my nuus vertel het, kan jy gerus met joune wegval. Ek verseker jou, ek is die ene ore.”
“Wag ’n bietjie, jong. Voordat ek met my nuus begin, wil ek net eers dit sê: ek hoop nie jy het ’n woonstel gaan staan en huur nie, want dan sal jy die huur dadelik moet opsê.”
Natasha kyk haar vriendin vraend en met opgetrekte wenkbroue aan.
“Ek verstaan nou glad nie wat jy bedoel nie, jong,” sê sy sag, “ek woon tydelik in ’n hotel.” ’n Uitdrukking van verligting flits oor Rita se gesig. “Maar sê vir my, waarom is ’n woonstel vir my op die oomblik van die baan af?” vra Natasha nuuskierig.
“Omdat jy iewers langs die Drakensberge gaan woon,” verduidelik Rita ingenome. “Jou toekomstige werkgewer, Dewalt de Meyer, het glo ’n pragtige plaas daar rond.”
“Wat op aarde wil ’n plaasboer met ’n assistente maak?” vra Natasha teleurgesteld. “Ek weet in elk geval niks van boerdery af nie.” Sy koester geen begeerte om vir ’n boer te werk nie. Maar as dit nie anders kan nie, sal sy seker maar moet. Dalk behels die werk allerlei administratiewe takies.
“Dewalt, my hartjie,” hoor sy Rita gerusstellend sê, “is nie ’n plaasboer nie; hy is ’n bekende skrywer van Afrikaanse en Engelse romans. Hy het ook al talle draaiboeke en radioverhale in albei tale geskryf. Hy werk nou aan ’n draaiboek vir een van Amerika se bekendste filmbase. Irene, sy suster, meen dat sy jongste draaiboek van hom ’n miljoenêr kan maak. Maar dit beteken natuurlik nie dat hy arm is nie. O nee, Dewalt het ryk geërf toe sy ma twee jaar gelede oorlede is.”
“Nou waarom is hy van sy pa vervreem?” wil Natasha weer weet. As sy dan vir die man moet werk, wil sy alles van hom weet.
“Ag, jong, dis ’n lang storie; maar dit kom eintlik daarop neer dat hy geweier het om saam met sy pa in die besigheid te gaan. Oubaas Lafras wou ’n vennootskap met hom aangaan, maar Dewalt wou nie sy skrywersloopbaan vir die sakewêreld prysgee nie. Hierdie hardkoppigheid van Dewalt het glo ’n hewige rusie veroorsaak en daartoe gelei dat hy sak en pak plaas toe verhuis het.”
“Hoe weet sy suster dat hy iemand in diens wil neem?” kom dit weer van Natasha.
“O, Irene bel en skryf gereeld om te hoor hoe dit met hom gaan,” vertel Rita. “Sy is baie geheg aan Dewalt. Maar om terug te keer tot die betrekking … Jy kan by Dewalt begin werk sodra dit vir jou geleë is. Irene verwag jou môreoggend in my kantoor. Daar is glo ’n paar dingetjies wat sy persoonlik met jou wil bespreek.”
“Laat ek eers hoor hoe sake staan in verband met die salaris. Sal dit my darem aan die lewe hou, of sal ek onder die broodlyn moet lewe?” wil Natasha belangstellend weet.
“O ja, die salaris,” glimlag Rita. “Nee, jong, dit sal gelukkig nie vir jou nodig wees om onder die broodlyn te lewe nie, want benewens die salaris,” en sy noem ’n aantreklike bedrag, “ontvang jy ook gratis inwoning. Jy sal dus jou vuurwa in stand kan hou, maar ek is bevrees jy sal nog steeds jou perd en motorboot van die hand moet sit. As werkende meisie sal jy in elk geval nie tyd kry om met jou boot op die see te gaan rondkerjakker nie. As jy wil perdry, kan jy maar van Dewalt se perde gebruik.”
Natasha sit tot laat by Rita en gesels en kom die aand byna twaalfuur eers tuis. Sy het nog nie veel oor haar toekomstige werkgewer gedink nie, maar toe sy later in die bed lê, wonder sy die eerste keer hoe Dewalt lyk en of hy darem gaaf is. Sy het nog nooit vir iemand gewerk nie en sy weet nie of sy met ’n buierige persoon oor die weg sal kom nie. Dit moet bitter onaangenaam wees om heeldag saam met ’n knorpot te werk. Sy hoop maar Dewalt het ’n aangename persoonlikheid.
Hoewel Natasha tot laat daardie nag oor Dewalt lê en bespiegel, is sy vroeg die volgende oggend uit die bed en betyds gereed om na Rita se kantoor te gaan.
Irene hou dadelik van die stil, minsame Natasha. Dat sy oor fyn smaak beskik en net aan die beste gewoond is, blyk duidelik uit haar klere.
“Ek dink jy sal goeie medisyne vir my ouboet wees, Natasha,” meen Irene en glimlag vertroulik.
Natasha kyk stip na Irene en vra dan belangstellend: “Waarom het hy medisyne nodig?”
“O, hy het ses maande gelede ’n ernstige liefdesteleurstelling gehad,” vertel Irene. “Trouens, vir hom was dit ’n geweldige skok toe Esna le Clus hom soos ’n warm patat gelos en haar aan ’n ryker man gaan staan en verloof het. Maar vir Pappa en vir my was dit ’n seën dat hy die kloue van so ’n gewetenlose fortuinsoekster vrygespring het.”
“Die naam Esna le Clus klink vir my bekend,” sê Natasha.
“Sy is ’n bekende model en haar naam en foto verskyn dikwels in die koerante. Maar ek moet sê dat sy my ouboet ’n lelike streep getrek het – en dit nadat hy haar met duur juwele behang het.”
“Die wêreld is vol van haar soort – vroue wat ’n man se waarde volgens die syfers van sy bankrekening bepaal,” meen Rita.
“Wel, ek hoop nie jou broer laat mý vir die Esna-vroumens se sondes boet nie,” laat Natasha van haar hoor. Sy het al gehoor dat ’n liefdesteleurstelling sommige mense onredelik, koud en ongevoelig teenoor ander maak. Sy hoop maar dat Dewalt nie in so ’n skepsel verander het nie.
“My broer is nou ’n bitter ongelukkige man, Natasha,” sê Irene, “maar ek en Pappa is baie bly dat hy ’n lewe saam met Esna gespaar is. Jy sien, Esna het nog nooit ’n man liefgehad nie, net sy bankrekening. Toe sy hoor dat Dewalt iets besit, het sy dadelik aan hom verloof geraak. Maar toe sy ’n man ontmoet met meer aardse skatte as Dewalt, het sy my broer sonder
