radio druis voort – hulle moet dit aan vergeet het. Vandag seil die Portugese garnisoene weg. Dit is die koloniale oorlog se einde, maar lank nog nie die einde van Angola se stryd nie. Môre begin die burgeroorlog en sielkundig die Koue Oorlog.
Veel later stop ’n sedanmotor voor die huis. Dieselfde twee nonchalante Amerikaners met hul donkerbrille, styfgetrekte gholfhemde en te nou denims het nie besware teen haar tas nie. Hulle is saaklik en formeel. Tante Helena se huisie staan afgeleef en eensaam toe hulle wegry. Sy wonder wat daarvan sal word. Op pad sien sy Portugese helde se standbeelde word weggery. Doelbewus hou sy haar oë op die lughawepad. Sy kyk nie om nie, want sy weet na haar stad van verlore liefde gaan sy droewig verlang. Sy neem van veel meer as Luanda afskeid.
Die lughawegebou is vuil en ruik na die skare vlugtelinge wat soms weke daar op vervoer gesit en wag het. Die saal is byna leeg. Enkele passasiers van die afvaardiging wat pas geland het, maak nog hul bagasie bymekaar. Eenkant staan ’n vliegtuig gereed om te vertrek.
Die Yanks stap oor die aanloopbaan asof dit aan hulle behoort en help haar aan boord. “Julle vertrek oor ’n halfuur. Jou hotelbespreking in Lissabon is deur UNA gedoen. Alle voorspoed.” Sy weet gerugte doen die ronde dat die lughawe vandag uit Zaïre gesaboteer kan word: alles geskied met spoed.
Terwyl die donker wolke donderend die son verdof, neem sy afskeid. Nog ’n oker uur breek vir Angola aan, nog ’n seisoen van skemers.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
