is nog nie bekendgemaak nie. Viviers, wat ongetroud was, word oorleef deur haar ma en suster.
5
Dis seker verkeerd, dink Azania Paulse, maar sy is bly Tertia Viviers is dood. Sy is jammer vir haar ma en suster, maar die wêreld is ’n beter plek sonder mense soos Tertia.
As dit nie vir haar was nie, dink Azania, as dit net nie vir haar was nie …
Sy wil nie bitter wees nie, maar sy kan dit nie help nie. Tertia Viviers het gekrap waar dit nie gejeuk het nie. Azania se verlede gaan oopkrap en daaroor in die koerant geskryf sodat haar swaarkry openbaar kon word vir ander se vermaak. Vir die land vertel van Azania se lewe in die plakkerskamp, haar dronk ma, haar pa wat sy nooit geken het nie. Geskryf dat haar suiplap-ma bruin was, maar haar pa swart, en dat dit is hoekom Azania so ’n donker vel maar gladde hare het. Asof dit saak maak! Asof haar DNS iets met haar talent te doen het.
Tertia het met haar giftige pen mense mooi laat verstaan dat niks goeds ooit uit ’n plakkerskamp kan kom nie. Dat Azania se loopbaan dood was nog voor dit begin het. Wie wil tog nou iemand ’n kans gee of vir ’n konsert bespreek as sy dalk nie eens met ’n mes en vurk kan eet nie? Of dalk suip soos haar ma?
Natuurlik nie ’n woord geskryf oor haar Ouma Annie wat haar met liefde grootgemaak het nie. Ouma Annie wat die klere aan haar lyf sou gee om te sorg dat Azania iets van haar lewe maak. Uit die haglike omstandighede kom en haar stem gebruik om die stof van die plakkerskamp af te skud.
Toe Ouma Annie geld gespaar het sodat Azania ’n taxi na die Idols-oudisie kon neem, het Azania geweet dis genoeg geld vir ’n brood, dalk ’n halfliter melk, ’n paar rand om elektrisiteit mee te koop. Bloedgeld.
Sy het die vorige jaar matriek geskryf, maar werk was skaars. Haar ouma het geweier dat sy huise skoonmaak soos sy. Geld vir verder leer was daar nie. Wanneer sy aangeklop het vir werk, was die antwoorde altyd dieselfde: al die poste is gevul; ons het iemand nodig met meer as net ’n matrieksertifikaat; jammer, nie vandag nie.
Intussen het sy elke oomblik wat sy kon, gesing. Na die radiotjie in hulle kombuis geluister en saamgesing. Woorde gememoriseer en neergeskryf. Gesing in die kerk en wanneer mense haar gevra het om by partytjies op te tree. Sonder begeleiding, want geld daarvoor was daar beslis nie. Sy het in haar hart geweet dat Ouma Annie reg was – as iets haar uit hierdie sinkhuis-hel gaan kry, gaan dit haar stem wees.
Azania kyk op haar horlosie. Dis amper twaalfuur. Sy moet wikkel as sy betyds by die kleuterskool wil wees. Rosa haat dit tog so om te wag.
Rosa. Die lig in haar lewe. Haar klein krulkopdogtertjie met die mooi oë wat haar geleer het wat liefde is. Vyf jaar oud, maar met soveel wysheid. ’n Skoon siel wat ’n vreugde is vir enigiemand wat met haar te doen kry.
Rosa. Azania sal alles doen om te keer dat sy die kinderjare het wat sy self gehad het. Sy kon nie verhoed dat Rosa ook sonder ’n pa grootword nie, maar sy sal sorg dat daar nooit stories is wat haar lewe sal verwoes nie.
Rosa, die kind wat sy tot die dood sal beskerm.
6
“Weet jy wie is Nico de Jongh?”
Carel kyk na André Smit. André is ’n groot man en sy dubbelken sit wyd onder sy kakebeen. Hy is in sy laat dertigs en sy swart hare, wat plek-plek grys word, is kort gesny, sy donkerbruin oë diep in hulle kasse. Hier waar hy agter sy lessenaar by Encore Musiek sit, beur die knope van sy hemp teen sy groot maag en skuif hy aanhoudend rond. Maak hy aanmekaar sy rug reguit soos een wat ongemaklik sit, ’n lyf wat swaar dra aan al die ekstra gewig.
“Nico de Jongh, die akteur?”
“Ja, hy was vir ’n ruk in Mooirivier. Al lank in die land. Doen so nou en dan teater ook,” sê André.
“Hoekom vra jy?”
“Hy het gebel. Hy het ’n klein produksiemaatskappy begin en wil musiekvideo’s maak. Gevra of ons vir hom werk sal gee. Ek het gewonder of ons nie ’n kans moet waag nie? Ons het begroot vir ’n video en het mos besluit ons gaan ’n video van ‘Soeker’ maak. Ek dink dit sal dalk goed wees om iemand nuut te gebruik. En omdat dit sy eerste is, kan ons dalk publisiteit kry. Elke bietjie help.”
“Het ons dan nog publisiteit nodig? Hoe gaan dit met die verkope?” vra Carel.
“Goed, ek is tevrede. Staan nou op so 51 000. Maar ons hoop vir nog baie meer. Ek dink hierdie is ’n album wat by 100 000 kan draai.”
“Is jy seker? Die mark is in sy moer in. En die mense copy asof hulle betaal word. Mamma koop ’n CD en maak copies vir die wêreld en sy maatjie. Ek wonder of hulle weet dis net so erg soos diefstal. Kla hulle gatte af oor die politici wat die land rot en kaal steel, maar dink dis OK om dit te doen. Weet jy dat iemand nou onlangs by ’n konsert vir my ’n copy gebring het om te teken? Nogals in ’n CD-kissie mét ’n foto van my in! Die cheek!”
“Tot iemand ’n manier uitvind om dit onmoontlik te maak om CD’s te copy en die ekonomie sy gat uit die toilet uit kry, gaan dit aanhou gebeur,” merk André op.
“Is daar nog ’n toekoms vir CD’s? Gaan alles nie digitaal gaan nie?”
“Dit sal seker die een of ander tyd, maar Suid-Afrika is nog agter. In Amerika is digital al meer as die helfte van die mark. Ek dink dit sal nog ’n rukkie duur voor dit by ons oorvat. Die meeste mense hou nog van ’n CD in die hand.”
“Hoe lyk my digitale verkope?”
“OK,” antwoord André. “Die meeste kopers is in die buiteland. Expats wat terugverlang. Wat in die aand by die huis kom en snot en trane huil as jy so mooi Afrikaans sing. So by the way, het Linda al weer iets laat weet van Australië?”
“Nee, sy hoor volgende week, maar dit lyk of die toer in Mei volgende jaar sal wees. Kan jy dink, dat ’n Afrikaanse sanger in Australië kan gaan toer en vir sewe dae elke aand ’n vol saal trek? Wie sou ooit kon dink?”
“Ek sê jou, ’n klomp verlangende Afrikaners wat droom van braaivleis, Klipdrift en rugby. Ek dink hulle is so uitgehonger dat hulle enigiets wat Afrikaans is, sal gaan luister. En o ja, so gepraat van banggat Afrikaners … Riana Kruger se agent, daai skelm Morné Naudé, het gebel.”
“Regse Riana?” vra Carel. “Sy was die ander aand by die partytjie in die Waterfront. Nie met haar gepraat nie. Weet nou nog nie hoekom sy daar was nie. Dit was tog ’n Encore-partytjie.”
“Jong, sy het haarself ingewurm. Nes daai Viviers-vrou van Scoop. Maar in elk geval, het jy gelees wat het Riana nou weer kwytgeraak? Oor haar volk wat so uitgemoor word? En dat sy geweier het om ’n kleedkamer met Thandi Monsela te deel?”
“Ja, ek het gelees. Die vrou is nie lekker nie. Ek kan nie verstaan dat enige regdenkende mens se politiek so skeef kan wees nie.”
“Gaan lees bietjie haar Facebook-blad. Die meeste van haar aanhangers is net so fokken dom soos sy,” sê André.
“Wat wou Morné hê?”
“Riana wil hê jy moet ’n duet saam met haar doen op haar nuwe gospel-CD. Ek het sommer dadelik nee gesê. Sy is nie iemand met wie jy geassosieer wil word nie. Hou verby.”
Carel
