knik. “Ja, Marc het my vertel. Maar ú, loop u nie gevaar dat u gemeente en ander te hore sal kom op hoe ’n manier u die seder vier nie?”
Die rabbi trek sy skouers op. “Dis in HaShem se hande, Chanok.” Na ’n oomblik van stille nadenke vra hy: “Het jy al ooit ’n seder bygewoon?”
“Ek was verlede jaar in die Kaap by só ’n ete, maar ek verstaan nie alles nie.”
Chaim glimlag. “Wel, dan is dit net die regte aand vir jou. Ek dink Marc sal vanaand heelwat dinge verduidelik, ook vir Yhoshi, want hy is nou byna drie en hy begin al goed verstaan. Slim mannetjie, hý.”
Kort daarná sê Marc: “Ek dink ons moet aan tafel kom.” Die hele voorkamer ruik na die gegeurde olie waarmee die gasheer elke gas wat binnegekom het se hoof gesalf het as verwelkoming.
Die gaste gaan sit aan die lang tafel wat oor die lengte van die woonkamer opgestel is. Teen elke stoel se leuning is ’n gemaklike kussing neergesit, want die seder is ’n maaltyd wat lank aanhou en niemand is ooit haastig nie.
Henok raak effens selfbewus aan sy geborduurde kippah en Ruwth wat langs hom sit, lê haar hand oor syne op die tafel. “Wat ’n wonder het HaShem tog gedoen dat jy hier by ons kan wees.”
Hy draai sy hand om en vou dié van die petite grys vroutjie aan sy linkerkant in syne toe. Hy sien sy het dieselfde helder oë as Ofer en hy onthou dat Marc gesê het sy ouma is twee en tagtig. Sy lyk dit nie. “Baie dankie. Dit is vir my ’n groot wonder.”
Hy merk hoe rustig Yhoshi, wat ’n rukkie gelede nog deur die huis geskarrel het, nou langs sy ma sit. Natan in sy hoë stoeltjie aan haar ander kant bekyk ook alles met groot oë.
Toe almal tot sit gekom het en daar stilte oor die tafel sak, steek Rivkah die twee kerse aan en bid die seëngebed:
“Geseënd is U, Adonai ons Elohim,
Koning van die heelal,
wat u Seun Yeshua, ons Messias,
gestuur het as Lig vir die wêreld
en as ons Paaslam.
Ons nooi U as ons Eregas vanaand
by hierdie feesmaal.
Amen.”
Toe sy gaan sit, soek Marc se hand hare op die tafel langs hom. Henok sien die blik wat tussen hulle wissel en ineens dink hy aan Sarah, en wonder hy wat sy doen.
Marc staan op om die eerste beker wyn, dié van heiligmaking, te seën. Hy skink almal se glase vol en toe bid hy oor die silwerbeker in sy hand: “Geseënd is U, Adonai ons Elohim,
Koning van die heelal, wat die vrug van die wingerd geskep het.”
Hy lê sy hand ’n oomblik op Yhoshi se skouer. “Kiddush,” sê die seuntjie sonder huiwering.
Almal drink van hul wyn en die glase word weer vol gemaak.
’n Kommetjie water word omgestuur en almal was hul hande en droog dit met ’n wit servet af.
“Ons was ons hande voordat ons met die seder begin,” sê Rivkah gedemp vir Yhoshi. Toe almal klaar is, was sy ook Natan se handjies.
Toe neem almal ’n takkie pietersielie uit die seder-bord en doop dit in die soutwater voordat hulle dit eet.
“Hoekom die soutwater, Yhoshi?” vra sy pa.
“Omdat die Egiptenaars die Jode baie laat huil het,” antwoord hy astrant en trek ’n gesig toe hy die stukkie pietersielie afbyt sodat die familie lag.
“Mooi!” prys Marc hom. “Trane is mos ook sout, en dié soutwater laat ons daaraan dink.”
“Karpas,” sê Chaim vir Henok en knik in die rigting van die pietersielie.
“Pietersielie is ook simbool van die nuwe lewe in Yeshua,” sê Ruwth vir niemand in besonder nie.
Marc haal die lappie van die drie matzot af wat in ’n spesiale houertjie in die middel van die tafel staan. Hy neem die middelste van die drie en breek dit in twee onewe dele. Die groter stuk lig hy op vir almal om te sien voordat hy dit in ’n wit doek toedraai.
“Afkopmens,” roep Yhoshi dadelik.
“Dis reg,” sê sy pa, “en dit beteken die Een wat gekom het en gáán kom …”
“Maschiach,” sê Yhoshi pront.
Marc glimlag. “Dis reg, Yhosh.” Vir Henok verduidelik hy: “Dit verwys ook na HaShem die Skepper, en na die Drie-eenheid van HaShem: die Vader, die Seun en die Ruach HaKodesh. Yeshua is die enigste Middelaar tussen ons mense en HaShem. Hy is, soos Yhoshi sê, die Een wat gekom het en weer gaan kom.”
“Hallelu Yah! ” sug Chaim. “Hy is ter wille van ons oortredinge deurboor, ter wille van ons ongeregtighede is Hy verbrysel, die straf wat vir ons die vrede meebring, was op Hom en deur sy wonde het daar vir ons genesing gekom.”
Almal om die tafel vat hande en Ofer bid: “Dankie, Vader, vir u geliefde Seun, Yeshua, wat gekom het sodat ons vir ewig kan lewe.”
Marc staan op en skink die tweede beker, maar laat dit eers op die tafel staan. Dan gaan sit hy weer by Yhoshi en neem die kind se handjie in syne. “Ek gaan hom net ’n bietjie help met die betekenis van die dinge wat ons vanaand doen,” verduidelik hy. “Yhosh …”
“Abba, ek moet nou vra hoekom vanaand anders is as ander aande,” val die kleintjie hom sonder meer in die rede.
Marc grinnik. “Goed. Nou ja, al die ander aande eet ons …?”
“Regte brood, maar nou eet ons matzah.”
“Reg. Al die ander aande eet ons enige kruie. Maar waarom eet ons vanaand …?”
“Pietersielie.”
Almal lag. “Bitterkruie,” help sy pa hom. “En dis mos om ons te laat onthou van die swaarkry van ons mense in Egipte.” Die kind herhaal dit en toe voeg hy die vierde vraag blitsig by: “Ander aande sit ons net regop op ons stoele, hoekom het ons vanaand kussings?”
“Dis reg,” sê sy pa.
“Slim kind!” prys sy ouma.
“Yhoshi, weet jy hoekom ons vanaand op kussings sit?” vra sy oupa.
“Oor die slawe nie kussings gehad het om op te sit nie, en ons is mos nie slawe nie.”
“Goed gesê!”
Rivkah hou die gedrukte boekie waarin die prosedure van die seder-maal vir elke gas uiteengesit word in die lug. “En dit?” vra sy vir Yhoshi. “Wat is dit?”
“Haggadah,” sê hy dadelik.
Marc tik goedkeurend op sy kippah. En dan vertel hy, volgens die seder-maaltradisie, die verhaal van die Israeliete se wonderbaarlike uittog uit Egipte. Ter wille van Yhoshi doen hy dit in ’n
