jy sap, miskien beet?”
“Wat!” Sy bekyk hom ’n oomblik geamuseerd, stap dan by die smal kombuis in. Nie plek vir meer as een lyf op ’n slag nie, nes syne. Hy leun teen die kosyn.
“Diet Coke?” Sy haal ’n literbottel uit die yskas en skink twee glase. Ook sy, soos mevrou Katz, bied nie keuses aan nie; jy vat wat jy kry, of los. Hy is dors en vat die glas by haar.
“Wanneer het hy weggeraak?” vra sy.
A, tog geïnteresseerd. Hy volg haar terug sitkamer toe en sê vir haar rug: “So tien dae gelede.”
Sy beduie na ’n stoel. “Dan kan jy my nie arresteer nie, ek was toe met vakansie. Jy sal ’n ander ontvoerder moet gaan soek.”
“Wanneer het jou vakansie begin?”
“Ek’t Saterdag 2 Oktober gery.”
“Billy het sy ma laas op Vrydag 1 Oktober gebel. Waar was jy daai Vrydagaand?”
Sy staar na hom. “Herre, sersant, maar jy werk dit fyn uit. Daai Vrydagaand … laat ek sien.”
Hy kyk hoe sy maak of sy diep dink.
Sy skud haar kop. “Nee, ek’s bevrees jy hét my, ek het nie ’n alibi nie. Dis mos wat julle dit noem, nè? Ek was alleen hier in my woonstel. Ek het ’n paar bokse uitgepak en toe my tas vir die vakansie ingepak. Kyk, daar staan van die bokse nog.”
Dis ’n ongemaklike stoel met ’n regop rug en hy verskuif sy boude om sy sit te probeer kry. Daar’s ook nie ’n sytafeltjie nie. Hy moet sy glas op die vloer sit en afbuk as hy ’n sluk wil vat, met die lêer en notaboek wat elke keer van sy skoot wil afgly.
“Maar julle was goeie vriende, sover ek kan agterkom,” sê hy. “Báie goeie vriende, julle was ’n item. Hoekom was julle nie die Vrydagaand voor jou vakansie bymekaar nie? Hoekom gaan hou julle nie sáám vakansie nie?”
Sy sug. “Ja, dis wat ek vir hom was: ’n item. Hy’t baie items gehad, ek was maar net een.”
“Julle was nie meer saam nie?” Hy skryf in sy notaboek. “Wanneer het dit gebeur?”
“Die uitval was vroeër daai week. Dis hoekom ek besluit het om verlof te vat, om weg te kom van hom af.”
“Waar’t jy vir Billy gaan wegkruip?”
“Op ’n skaapplaas in die Kamdeboo.”
Hy kyk na haar. Waar de moer is die Kamdeboo. “Skaapplaas?”
“Ja,” sê sy, “sulke wollerige goed met vier pote. My ouers boer daar. En my broer. Wil jy bel om te hoor of ek lieg?”
Hy skud sy kop. “Miskien later, as dit nodig is. Dis net bietjie vreemd dat julle albei dieselfde naweek weg is. Jy Kamdeboo toe, Billy in die lug opgeraap. Hoe lank was julle saam? Jy ken seker sy vriende, veral sy vyande? Het hy vyande gehad, van wie jy weet?”
“Baie mense word vir hom kwaad, want hy’s ’n selfsugtige, arrogante windgat. Maar ook sjarmant, niemand bly lank vir hom kwaad nie. Hy’s nie ontvoer nie, sersant, hy jol iewers saam met ’n nuwe girlfriend. Jy mors jou tyd.”
“Waaroor het julle baklei?”
“Wie sê ons het baklei?”
“Jy sê julle het ’n uitval gehad. Wat het gebeur?”
“Luister, sersant, ek ken Billy baie goed, ek weet presies hoe sy akkedisbrein werk. Ek was net nog iemand wat verower moes word, net nog ’n kerfie aan sy bed se kopstuk.”
“Goed, help my dan met ’n profiel.”
“Profiel? Ja, ek kan jou ’n mooi profiel van Billy gee. Wat wil jy weet? Dis eintlik maklik, Billy is nie ’n komplekse karakter nie. Hy’t net twee dinge op sy brein, seks en geld, dis waarom sy hele lewe draai. Die seks tel hy self op, vir die geld sorg Pappie.”
Hy bestudeer haar, eintlik haar lyftaal, kyk of haar liggaam haar woorde weerspreek: kop wat kantel; oë wat wegkyk, of opkyk, of af; trek van die mond; vingers wat iets anders sê as die mond; arms wat vou en ontvou; voet wat geïrriteerd tyd hou.
“As jy net nog ’n flirtasie was, hoekom het hy jou aan sy ma gaan voorstel?”
Haar oë rek. Dít het sy nie verwag nie. Sy verskuif, streel met haar vingerpunte oor haar nek en die kuiltjie in haar keel.
“Hoe weet jy dit?”
“Sy’t vir my gesê. Mevrou Katz onthou jou naam.”
“Sy onthou seker baie name, ek’s sekerlik nie die eerste een wat Billy gaan voorstel het nie. Sal ook nie die laaste wees nie.”
Sy staan op en vat die glase kombuis toe, sonder om nog Coke aan te bied, die lyftaal sê: Dis tyd dat jy padgee.
Hy hou sy pen en notaboek vir haar. “Jou werknommer en werkplek. As ek dalk iets van Billy hoor.”
Sy skryf en gee die notaboek terug. “Hy’t my belieg en met ’n ander teef verneuk – dís waaroor die uitval was. Natuurlik moes ek dit verwag het, maar dit was nogtans ’n skok. Ek het regtig vir hom omgegee, en ek het gedink hy gee vir my ook om. Hy’t my aan sy ma gaan voorstel as … as die toekomstige ma van sy kinders. Grappenderwys, maar tog ook ernstig. Of só het ek gedink. Paar dae later hoor ek hoe hy in Gems hand om die blaas met daai flerrie sit.”
Hy kyk na haar handskrif in sy notaboek en vergelyk dit met haar naam en nommer op die vel wat hy in Billy se laaikas gekry het. “As julle mekaar so goed ken, sal hy mos jou foonnommer uit sy kop ken. Hoekom sal hy jou nommer op hierdie stuk papier hê, nogal in jou eie handskrif?”
Sy staar vir ’n oomblik na hom, asof sy eers wag vir haar breinratte om in plek te val. “Die antwoord is eenvoudig. Ek het begin September hier ingetrek en die telefoon is eers teen die middel van die maand geïnstalleer. Eintlik baie gou, ek vermoed Billy se pa het toutjies getrek. Ek het my nuwe nommer vir Billy neergeskryf. Tevrede?”
“Jy werk by Global Trading, is dit wat hier staan?”
“Ja, in City Deep, maar probeer om my nie daar te kom pla nie. Global Trading het ’n vervoerkontrak met Katz Transport. Dis hoe ek Billy ontmoet het.”
“Raait. Jy sê Gems, daai rave club in Melrose?”
“Ja, Billy se tweede huis. Waar hy sy los flossies optel. Een van my vriendinne het hulle saam daar gesien. Ek het sy pel Os gevra en hy het dit bevestig. Billy ontken dit natuurlik blink en bles. Maar nou ja, help nie jy gaan sit in ’n hoek en krepeer nie. Jy beweeg aan, jy hoop op iemand beter. Daar’s áltyd iemand beter, of hoe, sersant?”
Hy weet nie, hy’s nie eintlik ’n ekspert met sulke goed nie. “Waar kry ek dié Os?”
“Hy’s ’n lorriedrywer vir Katz Transport. Billy het die werk vir hom gekry.” Sy gaan haal ’n foonboekie uit haar handsak op die eettafel, blaai daarin rond. “Hier’s dit. Os Osler. Jy kry hom nie maklik in die hande nie, hy’s gewoonlik op pad met ’n vrag. Bly by sy suster, dis eintlik haar nommer. Elizabeth. Los ’n
