wag net totdat een van die instrukteurs Mark vir sy ryles neem, toe stap sy na die perd wat die stalkneg vir haar opgesaal het en laat Lafras toe om haar in die saal te help.
“Hierdie perd is gans te groot vir jou,” sê Lafras. “Die stalkneg moes vir jou ’n ponie opgesaal het.”
“Hy het die perd bepaald vir jóú opgesaal, meneer Zeeman,” meen Elmarie. “Hier is ’n klein, skimmel merrietjie wat die stalkneg gewoonlik vir mý opsaal. In elk geval, ek ry nou. As Wynand is waar ek dink hy is, sal jy nie nodig hê om lank te wag nie.”
Met daardie woorde spoor sy die groot, bruin hings aan, en na ’n rukkie verdwyn perd en ruiter in die rigting van die rivier.
Dit neem Elmarie nie lank om Wynand op te spoor, waar hy fier en regop in die saal sit en kyk hoe die vinke in die rietbos tekere gaan nie. Dit is ’n gesig waarvan sy net so baie hou.
“Hallo! Ek het jou weke laas gesien,” begroet Wynand haar vriendelik.
Sy beantwoord sy groet, trek die perd langs syne in en vervolg: “Dis waar, ek was die afgelope paar weke baie besig. My suster is drie weke gelede in Bloemfontein oorlede. Maar daarvan vertel ek jou later, want jou vriend, Lafras Zeeman, wag vir jou by die stalle. Ek het saam met hom gery om vir hom die pad na die ryskool te wys.”
“Ek wonder waarom Lafras my so dringend wil spreek dat hy my hier by die ryskool kom opsoek,” sê Wynand meer vir homself as vir iemand in die besonder. “Sy ouers is onlangs oorlede, en hy is hulle enigste kind en bepaald ook hulle enigste erfgenaam.”
“Watse werk doen meneer Zeeman?” vra Elmarie belangstellend. “Hy ry met so ’n duur motor –”
“Wat? Werk!” val Wynand haar laggend in die rede. “Lafras, my liewe Elmarie, het nog nooit in sy lewe ’n steek werk verrig nie. Sy vader was ’n mynmagnaat, ’n multimiljoenêr, en hy is ’n stralerjakker wat in Europa boer en baie selde tuis is. Lafras en ek het saam skoolgegaan. As hy vir my by die stalle wag, sal ek seker nou moet gaan.” Hy neem sy motorsleutels uit sy sak en hou dit uit na haar. “As jy saam met Lafras gery het, sal jy met my motor moet teruggaan stad toe, meisie.”
“Dankie,” sê sy en neem die sleutels by hom. Sy kyk hom aan en vervolg met ’n glimlag: “Daar is ’n sakie waaroor ek jou graag wil spreek, Wynand – dis te sê as jy later tyd het om aan my af te staan.”
“Ons praat weer wanneer jy my sleutels terugbring,” sê Wynand. Hy salueer en ry dan op ’n stywe galop oor die veld in die rigting van die stalle.
Lafras lyk duidelik verlig toe Wynand eindelik by die stalle stilhou en by hom aansluit.
“Ek het al begin wonder of juffrou Keyser daarin geslaag het om jou op te spoor, my vriend,” begroet Lafras hom.
“O, op Elmarie kan jy altyd staatmaak; sy kom gewoonlik haar beloftes na,” glimlag Wynand en groet sy vriend met die hand.
“Dan het ek nuus vir jou, my liewe Wynand, want daar is een belofte wat juffrou Keyser nie sal kan nakom nie,” voeg Lafras sy vriend met ’n geamuseerde glimlaggie toe.
Wynand kyk die spreker vraend aan, maar Lafras sê slegs: “Ek sal jou vertel terwyl ons stad toe ry. Maar hoe kom juffrou Keyser weer by die huis? Sy het saam met my gery.”
“Ek het my motor tot haar beskikking gestel,” sê Wynand gerusstellend. “Ons kan dus maar gaan.”
Op pad stad toe vertel Lafras sy vriend van die petalje wat vroeër die middag in Elmarie se woonstel afgespeel het, en sluit af: “Haar verloofde – moontlik met sy ma se ondersteuning – was so vasbeslote om van die oulike seuntjie ontslae te raak, dat hy sy verlowing in die proses vernietig het. Maar jy moes sy gesig gesien het toe die vurige klein swartkop sy verloofring by die deur uitsmyt. Die ring het netjies voor sy voete geland, maar hy was so verward dat hy nie eens in staat was om dit op te tel nie. Die kêrel wat saam met hom was, moes die ring optel en vir hom gee.”
Wynand lyk duidelik bekommerd toe hy sê: “Elmarie sal die kind nie kan hou solank sy ongetroud is nie. Die kinderhof sal hom heel waarskynlik in sy grootouers se sorg plaas, behalwe as sy dadelik trou. En dit sal ’n jammerte wees, want sy is ’n baie ordentlike meisie. Sy sal die kind ’n goeie opvoeding gee.”
Lafras lag kortaf en sê met ’n tikkie bitterheid in sy stem: “Die lewe is inderdaad ironies. Juffrou Keyser moet in die huwelik tree om haar ontslape suster se seuntjie te behou, en ek moet eers in die huwelik tree voordat ek my erfenis in ontvangs kan neem.” Hy swyg ’n rukkie en sê dan weer: “Ek dink jy moet juffrou Keyser maar dadelik met haar tuiskoms vertel dat sy, as ’n ongetroude meisie, geen reg het op die kind nie. Miskien kan ek en sy ’n ooreenkoms aangaan.”
“’n Ooreenkoms! Watse ooreenkoms, Lafras?” Wynand kyk sy vriend vraend aan.
Lafras hou voor die woonstelgebou stil en skakel die enjin af. ’n Paar sekondes kyk hy stil voor hom uit, toe draai hy na Wynand en sê bedaard: “Ek het gewonder of ek en juffrou Keyser nie moontlik ’n huweliksooreenkoms kan aangaan nie. So ’n tydelike huwelik vir ongeveer twee maande, en ook net in naam, natuurlik. Dit sal ons albei se probleme oplos, of wat dink jy, Wynand?”
“Dis waar, as Elmarie jou voorstel goedkeur, sal dit vir julle albei ’n uitkoms wees,” stem Wynand saam. “Maar ek wil eers by Elmarie hoor of sy enige bewyse het dat haar suster die kind aan haar toevertrou het.”
“Ek verstaan sy het bewyse,” sê Lafras. “Sy het iets genoem van ’n brief, en dan was daar ook ’n ou dame teenwoordig toe haar sterwende suster die kind aan haar toevertrou het. Maar dit sal beter wees as jy haar self in dié verband spreek.”
Die twee mans klim uit die motor en stap geselsend na Wynand se woonstel, waar hulle solank ’n drankie kan geniet terwyl hulle op Elmarie se tuiskoms wag.
Mark se ryles duur net ’n uur, gevolglik kom hy en sy tante ’n halfuur ná Wynand-hulle tuis. Elmarie besluit om maar eers te verklee, voordat sy Wynand se motorsleutels aan hom terugbesorg.
Dit is toe egter nie nodig om na Wynand se woonstel te gaan nie, want sy is nog besig om haar hare te kam, toe klop hy aan haar deur.
“Ek wou nou net jou motor se sleutels aan jou terugbesorg,” begroet sy Wynand, en nooi hom en Lafras binne.
“Lafras het my vertel van die probleem wat jy met my wil bespreek,” hoor sy Wynand sê, nadat hulle al drie gaan sit het en Mark eenkant op die mat met sy motor en vliegtuig speel. “Maar voordat ons enigiets bespreek, wil ek eers die brief lees waarin jou suster haar kind aan jou toevertrou het.”
Elmarie gaan haal die brief en gee dit vir Wynand. “Terwyl jy dit lees, sal ek gou vir ons gaan tee maak,” stel sy voor en gaan sonder meer na die kombuis.
Wynand, en ook Lafras, het die brief klaar gelees toe Elmarie die dienwaentjie binnestoot en almal met tee bedien.
“Sien jy nou, my suster het Mark vir my gegee,” sê sy toe Wynand die skryfblok met die brief vir haar teruggee.
“Ja, sy het, en niemand kan dit betwis nie,” sê Wynand. “Daar is egter ’n ander aspek van die wet waarmee jy en jou suster nie rekening gehou het nie, Elmarie. Die wet laat nie toe dat ’n ongetroude meisie ’n kind aanneem nie, en dit geld ook in jou geval. Ek sal jou dus aanraai om so gou moontlik in die huwelik te tree –”
“Trou!
