het jou een aand gebel – ek wou kom kuier – maar jy was nie tuis nie.” Is daar verwyt in sy stem? “In elk geval, ek wou net vir jou sê jou dogter stuur groete.”
Haar gesig verhelder. “Ingrid? Het jy haar gesien?”
“Net ’n paar oomblikke lank. Ek wou gehad het sy en haar verloofde moet een aand saam met my kom eet, maar ons kon nie ’n aand inpas nie. Ek was een middag op Stellenbosch en het gou vir haar gaan dagsê.”
“Dit was vriendelik van jou,” sê sy stil.
Hy kyk ’n oomblik lank af na haar. “Gaan dit goed met jou, Margaret?”
“Goed, dankie.” Sy aarsel, dan glimlag sy vir hom. “Kom kuier vir my – as jy nie te besig is nie. Ek wil met jou gesels.”
Daar is iets waaksaams in die grys oë, dan knik hy. “Sal jy vanaand tuis wees?”
Hy het gekom, vir hulle ’n drankie geskink, en hulle het oor die kongres gesels. Sy het intussen uitgevind dat hy ’n referaat moes lewer, toe vra hy: “Wat wil jy vir my sê, Margaret?”
“Ek wil niks vir jou sê nie. Ek wil vra: waarom is jy vir my kwaad?”
Hy kyk na haar, sy blik ondersoekend.
“Ek is nie vir jou kwaad nie,” sê hy stil.
“Wat makeer dan? Waarom sien ek jou nooit meer nie?”
“Ek het jou gesê, ek was weg …”
“Ek weet jy was weg, maar jy weet ook dis nie al rede nie.”
“Nee, dis nie al rede nie.” Sy stem is meteens ferm, beslis. “En miskien sal dit goed wees as ons die saak ’n slag uitpraat.”
“Watter saak?”
“Derek Ross. Gaan jy met Derek trou, Margaret?”
“Daar is geen sprake van so iets nie.”
“Dis nie die indruk wat ek – of jou ander vriende – gekry het nie.”
“Julle is verkeerd, hopeloos verkeerd,” sê sy ontsteld.
“As jy nie van plan is om met hom te trou nie, waarom moedig jy hom aan om te kuier – ontvang sy blomme en geskenke?”
“Ek moedig hom nie aan nie! Ek ontvang ook geen geskenke van hom nie. Ek het vir hom gesê – baie beslis – dat ek nie met hom sal trou nie, maar hy weier om dit te aanvaar.”
“Jy gaan gereeld nog saam met hom uit.”
“Nie gereeld nie, net af en toe. Ek hou van hom, al wil ek nie met hom trou nie.” Sy aarsel en sê dan sagter: “Ek het nog nooit beswaar gemaak omdat jy vir Magda Jooste uitneem nie.”
Sy is spyt die oomblik toe die woorde uit is. Daar is die sweem van ’n glimlag op Paul se gesig, dan sê hy: “Sou jy verkies dat ek nie met Magda uitgaan nie?”
“Jy kan uitgaan met wie jy wil, net soos ek die reg het om uit te gaan met wie ek wil.”
“Presies. Dan is ons terug waar ons begin het.”
Daar is ’n knop in haar keel; sy voel hartseer en teleurgesteld. En kwaad! Paul staan op om vir hom nog ’n drankie te skink, dan, met sy rug teen die kaggel geleun, kyk hy na haar.
“Terwyl ons nou op die onderwerp is – daar is ’n ander sakie wat ek ook graag vir jou wil noem. Ek het vir jou gesê ek wil graag met jou trou en dat ek bereid is om te wag tot jy gereed is. Ek wil vanaand net byvoeg – moenie my te lank laat wag nie, my geduld het ook perke.”
Dis stil in die vertrek. Doodstil. Toe sê hy: “Begryp ons mekaar?”
“Ons begryp mekaar goed,” antwoord sy styf.
Toe nooi hy haar om saam met hom te gaan eet, en na ’n oomblik se huiwering willig sy in. Vanaand is nie die aand om op haar punte te staan nie!
Toe hulle klaar geëet het, sê Paul: “Ek wil vir jou iets vra, Margaret.” Hy sien die skielike waaksaamheid in haar oë, en hy glimlag effens. “Ek wil hê jy moet na dokter Gous gaan. Ek sal ’n afspraak vir jou reël.”
“Dokter Gous, die internis! Dink jy ek makeer iets?”
“Jy is nog steeds besig om gewig te verloor en met jou eksamen wat op hande is en Ingrid se troue wat voorlê, kan jy dit nie bekostig nie.” Hy kyk na haar en glimlag. “Sal jy maar gaan – om my te plesier?”
“Dis goed,” sê sy met vreemde inskiklikheid.
“Daar is nog iets – as jy vir Derek moeg is, daar is ’n goeie manier om van hom ontslae te raak!”
“Wat kan ek doen?”
“Sê vir hom jy gaan met my trou! Dit sal – wat Derek betref – die einde van die saak wees.”
Margaret het daarop geen antwoord gehad nie.
Daarna het sy Paul meer dikwels gesien, maar sy was besig met haar eksamen, hy met sy studente, daar was reëlings vir die troue, Derek was weer terug en het haar op alle moontlike en onmoontlike tye gebel. Hy het kom kuier en blomme gestuur, haar weer gevra om met hom te trou, haar weiering onverstoord aangehoor – en oor alles het die jakarandas hulle pers blommetapyt gestrooi, die skemeraande met skoonheid en heimwee gevul. Die einde van die jaar was hier.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
