ලියලද තියෙන්නේ?""ඔව්, මෙන්න."
"හොඳයි. මේක එයාට ලැබෙයි. මම පොරොන්දු වෙනවා,” බොබ් පොරොන්දුව දෙන ආකාරයෙන් ඔහුගේ හදවතට අත තබා එය ස්ථිර කළේය.
∞
නවය වන විට ජෙනාරෝගේ රියදුරෙක් ගරෙග්, බොබ් සහ රොන්ව, සිද්ධිය සිදුවීමට නියමිත ස්ථානයට යාර සියයකට නුදුරු ස්ථානයකට රැගෙන ගියේය.
"රොන්, ඔයාට කොහොමද දැනෙන්නේ?" බොබ් ඇසීය.
“විශිෂ්ටයි, නමුත් ඔක්කොම හරි. මම සාමාන්‍යයෙන් ලොකු කබායි, මේ වගේ දිග බොරු කොන්ඩෙයි අඳින්නේ නැහැ.”
“නැහැ, සමහර විට කොහෙත්ම නැහැ, නමුත් මගේ වචන විශ්වාස කරන්න. ඒක අදාළ නැති දෙයක් වගේ කැපිලා පේන්නේ නැහැ, ඒක ඇත්ත වශයෙන්ම ඔයාට ගැලපෙනවා. කොහොම වුනත්, කනේ තියන සන්නිවේදකය වැහෙන්න ඔයාට බොරු කොණ්ඩයක් ඕනේ.”
"මේක ගන්න රොන්" බොබ් රොන්ගේ කලිසම් සාක්කුවකට යමක් දමමින් කීවේය.
"ඒක මොකක්ද?"
“පොඩි පිස්තෝලයක්. මොනා වෙයිද දන්නේ නැහැනේ. ඒ වගේම මේකත් ගන්න."
"ඒක මොකක්ද?
"අපි කියමුද, ඒක ඔයාගේ අධිෂ්ඨානය ශක්තිමත් කරන ඹෞෂධ සංයෝගයක් කියලා."
“ඒන්ජල් ඩස්ට් වගේද? හැත්තෑව දශකයයේ වියට්නාමයට පස්සේ නම් මම ඒ වගේ කිසිම දෙයක් අරන් නැහැ.”
“ඒක ඒන්ජල් ඩස්ට් නෙමෙයි. නමුත් ඒ හා සමාන බලපෑමක් ඇති කරන දෙයක්. ඒක ඔයාගේ ස්නායු සමනය කරලා, දහඩිය දාන එකයි, ස්පන්දනයයි අඩු කරලා බය නැති කරනවා.”
"ඒක විහිළුවක්, නමුත් මම බය නැහැ."
ඔවුන් කාරයෙන් බැස ගත් අතර, එය නැවත පිටත් විය.
"හරි, රොන්, ඔයා හොඳ පෙනුමකින් ඉන්නවා,” බොබ් පැවසීය. “ඔයාගේ සාක්කුවේ තියෙන දේ අමතක කරන්න එපා. ඒ උනාට ඔයාගේ සාක්කුවේ අත දාගෙන එයාලා ගාවට ළං වෙන්න එපා. ජෙනරාල්ගේ මිනිස්සු හරි දක්ෂයි, එයාලා ඒ ගැන සැක සහිත වෙන්න පුළුවන්. එයාලා ගාවට ගිහින්, වෙලාව අහනවා වගේ මොනවා හරි අහන්න.”
“මට දැන් යන්න වෙනවා රොන්,
