бирә, Агасике, синең Ходаң түгел.
– Тәңре дә шул ук Хода инде ул, баһадир. Философ Иоанн Фасиан шулай ди. Баһадир, тарханның кызы исән калды, мин аны йолып алып калдым…
– Игелек телим сиңа, Агасике. Изгелегең онытмам…
– Онытма, баһадир, – диде һәм, баһадирга юл биреп, читкә тайпылды.
Илбарыс баһадир Мангыш тархан өенә урнашты. Кич белән бозау тиресенең бер читенә «Сәне христианнарча алты йөз дә кырыгынчы, безнеңчә Тычкан елында Тәңре илаһы илән Өске Кирмәннән Чалбай хан алае куылды, угры явыз ханның башы киселеп, Фанәгүргә озатылды» дип язып куйды. Кирмәнне алганда, болгардан ике йөз дә кырык җиде алып башын салды, йөзгә якын яраланды. Соңгысын тирегә язмады баһадир, уйлады гына. Тархан өенә баһадир уң кулы Ташбулат белән урнашты. Ташбулат гаять эшлекле егет булып чыкты, кичкеякта ул казан асты, төнлә салкын булыр дип, күрше бүлмәдән тиреләр кертте. Баһадир туктаган бүлмәдә Чалбай хан Мангыш тарханның ике угланын чабып үтергән. Әмма тархан үзе тәрәзә аша йортка сикергән һәм җансакчылары белән яшерен капкадан качып өлгергән. Башта Чалбай хан тарханның хатынын үзенә ала, әмма күз алдында ике угланын чабып үтергән ханга буйсынырга теләми хатын. Әүвәл: «Мин риза, диварга чыгып, Итил суын гына карап керим», – ди. Чалбай хан риза була, хатынга ияртеп, ике җансакчысын җибәрә. Елга яклап дивар өстенә менгәч, елгага ташлана хатын. Бу турыда кайтып әйткән җансакчысын Чалбай хан уңлы-суллы яңаклый, аннары камчысы белән яра башлый. Шунда теге әйтә: «Хан, аның анасыннан да чибәр кызы бар», – ди. Чалбай хан җансакчысын кыйнаудан туктый: «Кызын табып китермәсәң, башыңны югалтырсың», – ди.
Җансакчысы Күчтем батырның кулыннан кызны тартып ала җилтерәтеп, хан янына китерә. Кызны күрә дә Чалбай хан, җансакчысына бер уч алтын тәңкә ташлый. Чалбай хан кызны түр бүлмәгә яптыра, җансакчысына аны күз карасыдай сакларга куша.
Шул чакта аңа шаман килеп керә, кызны үзенә сорый.
– Анасы суга ташлангач, монысы да ерак китмәс, ирексезләмә баланы, – ди. – Хан, мин аны үзем көйли-көйли үгетләрмен, шуннан ул үзе риза булыр, сиңа матур-матур балалар табар. Кызның аты ничек?..
– Кызның аты ничек, Артык? – дип сорый җансакчысыннан үз чиратында Чалбай хан.
«Оял, – дип уйлый шаман. – Сиңа сылуларның сылуын китергәннәр, ә син, ахмак, аның исемен дә белмисең».
– Аты – Айгөл, хан.
– Айгөлне шаманга биреп җибәр, Артык. Үгетләсен.
Баһадир бүлмә тәрәзәсе каршындагы түмәргә утырды. Кояш баеп килә, кирмәнгә кайтып кергән маллар кычкыра. Кичә Чалбай хан кулында иде кирмән, бүген янә болгарлар хуҗа, әкөтүчеләргә барыбер… Барыбер микән?.. Түгелдер. Түгелме? Көтүчеләр – коллар, аларга кайда да барыбер. Көтүчеләр – кеше кешесе. Син соң кем кешесе?.. Кубрат ханныкы… Кем җибәрде сине бирегә сөйгәнеңнән аерып? Кубрат хан… Юк, алай дип уйларга синең хакың юк. Кубрат хан синең… Нигә, нигә алды икән хан аны тәрбиягә?! Хан кызы Чәчкә белән бергә үсмәгән булыр иде, хан кызына гашыйк булмаган булыр иде…
– Ташбулат, –
