az qala pıçıltıya keçdi. – Bəlkə də, sən ondan daha tez bezəcəksən. Nə qədər qəmli olsa da, dühanın, ağlın ömrü gözəllikdən uzundur. Buna görə də biz biliyimizi artırmağa bu qədər səy göstəririk. Hə, Basil, mən düşünürəm ki, sən özün birinci ondan bezəcəksən. Bir gün dostuna baxanda onun gözəlliyinin qüsursuz olmadığını görəcəksən, tutaq ki, dərisinin rəngi xoşuna gəlməyəcək. Ürəyində dostunu qınayacaqsan sanki nədəsə qarşında günahkardır. Növbəti görüşdə onunla daha soyuq davranacaqsan…
– Elə demə, Harri. Mən Doriana ömürlük bağlanmışam. Sən məni başa düşməzsən, çünki özün tez-tez dəyişirsən.
– Ah, əzizim Basil, elə buna görə də sənin hislərini başa düşə bilirəm.
Lord Henri bir siqaret də çıxarıb yandırdı, ləzzətlə qüllab vurdu. Bu bağda adam özünü necə də rahat hiss edir! Yadına düşdü ki, xalasıgildə darıxdırıcı səhər yeməyinə artıq gecikib və özündən asılı olmayaraq bu əzabdan qurtardığına sevindi. Birdən nəsə xatırlayıb Basilə tərəf döndü:
– Mənim indi yadıma düşdü ki, Dorian Qrey haqqında bir dəfə eşitmişəm. Xalam demişdi ki, Dorian Qrey adlı maraqlı bir gənc ona bəzi işlərində kömək edir. Heyif, o vaxt bilməmişəm ki, söhbət sənin dostundan gedir.
– Yaxşı ki, bilməmisən.
– Niyə?
– Dedim axı istəmirəm siz tanış olasınız.
– Mister Dorian Qrey sizin emalatxananızdadır, ser, – gözlənilmədən bağçada peyda olan qulluqçunun sözləri Basili diksindirdi.
Lord Henri ürəkdən güldü:
– Aha, indi istər-istəməz özün bizi tanış edəcəksən.
Basil lord Henrinin gözlərinin içinə baxıb yumşaq səslə dedi:
– Dorian Qrey mənim ən əziz dostumdur. Təmiz, işıqlı qəlbi var. Bax ha, Harri, onu korlama! Ona təsir göstərməyə cəhd etmə. Sənin təsirin Dorian üçün öldürücü ola bilər. Mənim yaradıcılığıma ilham verən yeganə adamı əlimdən alma. Bir rəssam kimi, mənim bütün gələcəyim ondan asılıdır. Sənin vicdanına ümid edirəm, Harri, bunu unutma!
– Cəfəng sözlər danışırsan. – Lord Henri gülümsədi.
2
Basillə Henri içəri girəndə Dorian Qrey royalın arxasında oturub bəstəkar Şumanın “Meşə səhnələri” albomunu vərəqləyirdi.
– Bunu bir müddətə mənə verə bilərsinizmi, Basil? – deyə Dorian soruşdu. Başını albomdan qaldıranda lord Henrini gördü. Qızardı və dərhal ayağa qalxdı. – Oh, bağışlayın, Basil, qonağınız olduğunu bilmirdim.
– Tanış olun, Dorian, lord Henri Uotton mənim köhnə tələbə dostumdur.
– Sizin haqqınızda xalamdan – ledi Aqatadan, çox eşitmişəm, – lord Henri Doriana yaxınlaşıb əl uzatdı. – O sizi çox sevir.
– Yəqin, daha sevmir, – Dorian utancaqlıqla cavab verdi. – Keçən çərşənbə söz vermişdim ki, onunla bir yerdə klubda royalda çalacağıq. Amma unutdum. İndi gözünə görsənməyə qorxuram.
– Eybi yox, sizi barışdıraram. Onsuz da mənim xalam royalın arxasında təkbaşına iki adamın əvəzinə səs çıxarır.
Lord Henri heyranlıqla Doriana baxdı. Bu gənc, doğrudan da, çox yaraşıqlı idi. Mavi gözləri, qızılı saçları vardı. Sifətindəki səmimiliyi görən adamda ona qarşı bir doğmalıq, etimad yaranırdı. İndi lord Henri Basilin hislərini başa düşürdü.
Lord Henri divanda yayxanıb portsiqarını çıxardı:
– Belə yaraşıqlı bir gənc xeyriyyəçiliklə məşğul olmamalıdır. Yox, siz bu işə yaramırsınız, mister Qrey.
Basil fırçanı götürüb rəngləri qarışdırırdı. Lord Henrinin son sözlərini eşidəndə narahatlıqla onun üzünə baxdı, bir qədər tərəddüddən sonra dedi:
– Harri, mən bu gün Dorianın portretini bitirmək istəyirəm. Səndən getməyini xahiş etsəm, inciməzsən ki?
Lord Henri təbəssümlə üzünü Dorian Qreyə çevirdi:
– Nə deyirsiniz, mister Qrey, gedim?
– Xahiş edirəm, getməyin, lord Henri. Axı siz heç izah da etmədiniz ki, nəyə görə mən xeyriyyəçiliklə məşğul olmamalıyam.
– Etiraz etmirsən, Basil? – Lord Henri bu dəfə dostuna üz tutdu.
Rəssam dodağını dişlədi:
– Əlbəttə, Dorian istəyirsə, qal… Sizsə Dorian, bu körpücüyün üstünə çıxın və otərəf-butərəfə az fırlanın.
Dorian üzünə əzabkeş ifadə verib Basilin göstərdiyi körpücüyə qalxdı və lord Henri ilə baxışdı. Rəssam həvəslə işləyir, Henri eyni həvəslə danışırdı, gənc isə ona qulaq asırdı. Basilin dostu Dorianın xoşuna gəlirdi, onun səsi də qulaq oxşayırdı.
– Həyatın mənası – özünü ifadə etməkdədir. Bunun üçün yaşayırıq. Ancaq adamlar özləri özlərindən qorxurlar. Unudublar ki, ən ali borc insanın öz qarşısında borcudur. Əlbəttə, onlar başqalarına qarşı mərhəmətlidirlər, xeyriyyəçilik edirlər, acları yedizdirirlər, paltarsızı geyindirirlər. Amma öz qəlbləri lütdür, acından ölürlər. Biz cəsarətimizi itirmişik. İctimai rəydən qorxuruq, dindən qorxuruq. Günah işlətmək qorxusundan yaxa qurtarmağın yeganə yolu elə günah işlətməkdir. Bununla siz birdəfəlik qorxunuzdan azad olacaqsınız. Əks təqdirdə qadağan olunmuş meyvədən dadmaq istəyi ömrünüz boyu sizdən əl çəkməyəcək…
– Dayanın, dayanın, – Dorian Qrey lord Henrinin sözünü kəsdi. – Sizinlə mübahisə etmək də olar, amma mən söz tapa bilmirəm… Daha heç nə deməyin, qoyun bir az fikirləşim.
Dorian on dəqiqə yerində donmuş vəziyyətdə qaldı. Gözlərində qəribə parıltı yaranmışdı. Bu vaxtadək onu yalnız musiqi həyəcanlandırırdı. İndisə o lord Henrinin sözlərindən həyəcana gəlmişdi. Sadəcə sözlərdən. Amma bu sözlər necə də qəddar, eyni zamanda cəlbedicidirlər! Onlardan qaçmaq imkansızdır! Dorian əvvəllər başa düşə bilmədiyi çox şeyi lord Henrinin sözlərindən sonra başa düşdü. Görəsən, niyə indiyədək bunlar onun öz ağlına gəlməyib?!
Lord Henri güclə sezilən bir təbəssümlə Dorianı izləyirdi. Nə vaxt danışmaq, nə vaxt susmaq lazım gəldiyini o, yaxşı bilirdi. Bu yaraşıqlı gənc get-gedə lord Henrini daha çox maraqlandırırdı.
– Basil, mən yoruldum, – deyə
