eyni zamanda gəzən söz-söhbətlər Lois Uilsonun lesbiyan olduğunu düşünmək üçün kifayət qədər əsas verirdi. O, yaxınlıqdakı orta məktəbdə xarici dil müəlliməsi işləyən rəfiqəsi ilə birlikdə Blisdeylin kənarında ev kirayələmişdi. Heç kim heç vaxt onların kişilərlə görüşdüyünü görməmişdi, bəziləri, ümumiyyətlə, belə hesab edirdilər ki, rəfiqələr haqqında bədgüman olmağa dəyməz, çünki onlar öz həyatlarını yalnız işə həsr edən qarımış qızlardan başqası deyillər.
Düzünə qalsa, Kevinin bu qalmaqallı işə qoşulmasına işlədiyi «Boyl, Karlton və Sessler» adlı vəkil firmasında sevinən olmamışdı. Halbuki o çoxdan öz xidmətini Lois Uilsona təklif etmək istəyirdi; elə ki işi aldı, həmkarlarından buna etiraz edənləri dərhal firmadan ayrılacağı ilə hədələdi. Kevinin işdən çıxmasını isə çətin kimsə istəyəydi; məsələ burasındadır ki, «Boyl, Karlton və Sessler»də onun hörməti sürətlə artırdı, bunun əsas səbəbi də, heç şübhəsiz, Kevinin əlaqələrinin genişliyi və psixologiyanı gözəl bilməsi idi.
Gənc vəkilin firmada qalmaq üçün gözü atmırdı, əksinə, tərəf-müqabillərinin qanunlara həddən artıq mühafizəkar yanaşmasından narazı, hətta narahat idi. Hazırkı iş yerində çox qalsa, gələcəkdə onu nələrin gözləyəcəyini təxmin etmək Kevin üçün çətin deyildi. İndi isə illərdən bəri dəyişməyən vəziyyəti alt-üst etmək üçün əlinə ilk fürsət düşmüşdü: nəyə qadir olduğunu nümayiş etdirmək, fərasətini, məhkəmə prosesini aparmaq bacarığını tam göstərmək üçün bundan yaxşı imkan?! Kevin özünü olimpiya rekordu vurmağa hazır olan idmançı kimi hiss edirdi. Düzdür, Olimp hələ gözə dəymirdi, yerli əhəmiyyətli məhkəməni udmaqla uzağa getmək mümkün deyildi. Amma bu iş «Olimp dağı» olmasa da, hər halda, alçaq təpə də deyildi. Məhkəmə prosesi paytaxt qəzetlərinin diqqətini cəlb edə bilərdi.
Dairə prokuroru Martin Balm vəziyyətdən çıxmaq və hadisənin kütləvi informasiya vasitələri tərəfindən işıqlandırılmasına imkan verməmək, həmçinin istənilən qalmaqalın qarşısını almaq üçün dərhal Kevinə sövdələşmə təklif etdi. Prokuror ümid edirdi ki, Kevin minnətdarlıq əlaməti olaraq uşaqları prosesə qatmayacaq, onlara yenidən bu iyrənc hadisənin travmasını yaşatmamaq üçün şahid ifadəsi verməyə çağırmayacaq. Əgər Lois tutduğu işdən peşman olduğunu səmimi surətdə etiraf etsəydi, cəmi beş il şərti iş alacaq və icbari qaydada psixoloji müayinəyə göndəriləcəkdi. Əlbəttə, bununla onun müəllimlik karyerasına son qoyulacaqdı, lakin işə bax ki, Kevin müttəhimə özünü günahkar hesab etməməyi məsləhət gördü və müəllimə buna razılıq verdi.
İndi Lois guya utanırmış kimi başını aşağı salmışdı, gözlərini dizlərinin üstünə qoyduğu əllərinə zilləyib oturmuşdu. Bunu da ona Kevin məsləhət görmüşdü. Vəkil qadına tapşırmışdı ki, zaldakı adamlardan qorxduğunu və onlara bəslədiyi nifrət hissini qətiyyən büruzə verməsin, təhqir olunmuş günahsız adam kimi sakitcə otursun. Qadın isə Kevinin ona tapşırdığı acıqlı valideynlər və fərsiz şagirdlər tərəfindən şərlənən məsum müəllimə rolunu məharətlə oynayırdı. Vaxtaşırı burun dəsmalını çıxarıb gözlərini qurulayırdı.
Bütün bu fəndləri vəkil ona «Boyl, Karlton və Sessler» firmasındakı iş otağında öyrətmişdi. Şahidlərə necə diqqətlə baxmaq, sonra isə ümidlə hakim tərəfə necə boylanmaq lazım gəldiyini əyani göstərmişdi. Kevin hər şeyi videokameraya çəkmiş, sonra isə qadına nümayiş etdirərək səhvlərini demişdi. Hara və nə vaxt baxmaq, əlləri ilə saçını necə düzəltmək, çiynini necə tutmaq, daha hansı hərəkətləri etmək lazım olduğunu birbəbir, dəqiqliklə başa salmışdı. Bir sözlə, qadına hər şeyi və bütün xırdalıqları: üzünün ifadəsini, əl-qol hərəkətlərini, oturuşunu nəzərə almağı tapşırmışdı. «Biz vizuallaşma əsrində yaşayırıq, əziz miss Uilson», ‒ lap axırda Kevin təntənə ilə demişdi.
Gənc vəkil ondan dörd sıra aralı əyləşmiş arvadına gözucu baxdı. Ailə ənənələrinə görə, Miriam ərinin vəkil olduğu məhkəmə proseslərinin hamısında iştirak edirdi. Bu dəfə isə o, xüsusilə həyəcanlı görünürdü. Aydın idi ki, Kevinə görə çox narahatdır. Əslində, Senford Boyl kimi Miriam da ərinə bu işə baş qoşmamağı məsləhət görmüşdü, ancaq Kevinin qərarı qəti idi. Belə imkan bir də ələ düşməyə bilərdi. O, üçillik vəkilliyi dövründə heç vaxt nümayiş etdirmədiyi bir çılğınlıqla Loisin işinə girişmişdi. Sözü-söhbəti ancaq bu barədə idi, özü ayrıca təhqiqat aparır, hətta istirahət günləri də işləyirdi. Göstərdiyi canfəşanlıq isə aldığı qonorara dəyməzdi. Heç bir vəkil həmin məbləğin müqabilində bu qədər işləməzdi.
Kevin arvadına mənasını ancaq ikisinin başa düşəcəyi şəkildə gülümsündü, sonra cəld geri çevrildi, sanki bədənində gözəgörünməz yay işə düşdü.
‒ Mister Kornblö, siz üç məktəbli qızla söhbət üçün onları yanınıza çağırtdırmısınız. Səhv etmirəmsə, bu, çərşənbə axşamı noyabrın üçündə olub?
‒ Bəli.
‒ Sizə bu əhvalat barədə müdafiəçisi olduğum müttəhimin guya xüsusi münasibət bəslədiyi, hazırda isə onun qurbanı hesab edilən Barbara Stenli məlumat verib? ‒ Kevin sualına müsbət cavab gözlədiyi üçün əvvəlcədən başını tərpətdi.
‒ Əlbəttə. Məhz buna görə də mən onları yanıma, direktorun otağına çağırtdırdım.
‒ Söhbəti nədən başladığınızı bizə deyə bilərsinizmi?
‒ Üzr istəyirəm, anlamadım? ‒ Kornblö sualı yersiz hesab etdiyini göstərmək üçün ağzını büzdü.
‒ Siz nəyi aydınlaşdırmaq istəyirdiniz? ‒ Kevin andlılara tərəf yönəldi. ‒ Miss Uilsonun onların yanlarını çimdikləyib-çimdikləmədiyini? Ya da, bəlkə, əlini onların ətəklərinin altına salıb-salmadığını?
‒ Təbii ki, yox. Məgər pedaqoq şagird qızlara belə suallarla müraciət edə bilər…
‒ Elə isə, ‒ Kevin direktorun sözünü kəsdi, ‒ siz konkret olaraq nə barədə sual verirdiniz?
‒ Onlardan Barbara ilə miss Uilsonun münasibətlərində müəyyən… oxşar problemlərin olub-olmadığını soruşdum.
‒ Oxşar problemlərin? ‒ vəkil təkrarladı və sonuncu sözdə üzünü turşutdu.
‒ Bəli.
‒ Deməli, Barbara Stenli rəfiqələrinə guya başına gələnlər barədə danışıb, onlar da əvəzində özlərinin də oxşar «problem»lə üzləşdiklərini söyləyiblər. Hərçənd qızlardan heç biri əvvəllər bu barədə heç kimə bir kəlmə də söz deməyib. Elədir?
‒ Bəli. Məhz belə olub.
‒ Onyaşlı qızda fərasətə bax, rəfiqələrinə necə də təsir edə bilir,
