səhv eləmişəm. Qorxma, mən gecə-gündüz pərvanə kimi dövrənə fırlanıb, sənə gələcək bəlaları sinəm ilə qarşılaram. Sənin xoşbəxtliyin mənim həyat və səadətim deməkdir.
Sara. Qorxursanmı ki, mənə də zəhər verərlər. Yox, vallah, sən səhv edirsən. Mənim atamın düşməni yoxdur, mən də ki, bir kəsə bir şey edəcək ürəyə malik deyiləm… Atam üçün qüssə edəcəyimdən qorxursansa, o da bicadır. Zira, sən mənim yanımdasan, səni sevirəm və dünyalar qədər dərdim olursa, səni görən kimi hamısını unuduram…
Bəhram. Ax, Sara! Bilirsənmi nə gözəldir dünyada sənin kimi bir gözəli sevmək və ona sevilmək! Sən insan deyilsən, bir hüsn mücəssəməsi, bir mələki-xoşətvar!
Sara. Odur ki, mən daima səninlə görüşəndə qorxuram, ələlxüsus bu vaxtlarda, zira, biz bir-birilə görüşəndə kənardan bir nəfər bizi seyr edərsə, hər ikimizin üzündə bir lövhəyi-məhəbbət, bir eşq qızartısı olduğunu aşkar anlar. Hərçənd biz bir günah iş görmürük, amma hər halda Gülnisə mənim analığımdır. Bir tərəfdən atamın ölməsindən mükəddər olmuş, bir də bizi məhəbbətlə şən görərsə, daha da mükəddər olacaq ki, guya atam ölən kimi mən tez məhəbbət bəsləməyə başladım. Daha o biçarə nə bilsin ki, biz çoxdan bir-birinə aşiqik.
Bəhram. Sara, qorxulacaq bir şey yoxdur, mən səni sevirəm, sən məni. Mən sənsiz yaşaya bilmərəm, sən mənsiz. Kimsə bizi bir-birindən ayıra bilməyəcək…
Sara. Ax, Bəhram! Nə vaxt görəsən bizim həyatımız birləşəcək. Mən hiss edirəm, daha bizim birləşmək zamanımızdır. Əhdimizin sərəncamı gərəkdir, vallah, daha səbir edə bilmirəm. Biz azdan sonra mən Pərini görüm və ona deyim ki, yavaş-yavaş Gülnisəyə desin. Pəri mənim ögey bacım isə də, mən onu min doğma bacıdan artıq sevirəm və o da bizim məhəbbətimizi bilir və zənn edirəm ki, Gülnisə də bizim məhəbbətimizə mane olmaz.
Bəhram (kənara). Gülnisə, Pəri, ögey ana və ögey bacı! Mənim bu hiyləgər insanlardan əsla gözüm su içmir. Onlar mənim yadıma düşəndə sanki gözümün önünə bir qara pərdə çəkilir və bir şey mənim ürəyimdə: – Qorx onlardan, qorx, qorx, – deyir. Sara, doğru deyirsən, birləşmək zamanımızdır. Ax, nə qədər xoşbəxtəm mən ki, sənin kimi bir gözəl sevib və bir iztirab ilə sənə dedikdə: “Mən də, əmioğlu səni sevirəm” – deyə, mənimlə əhd etdin.
Sara. Əlbət ki, ürək ürəyin parçasıdır. Amma heç çiçəklərim yadımda yoxdur. (Gözü dəyib qalxır, gedib onları öpür və sevir.)
Bəhram. Ax, nə qədər sevimli! Nə qədər xoşəxlaq!
Sara. Bəhram, görürsənmi mənim çiçəklərim nə qədər gözəldir! Vallah, bu çiçəkləri özümdən çox istəyirəm. Özüm əkmişəm, özüm bəsləmişəm. Dünyada sevdiyim şey bir sənsən, bir də bu çiçəklər. Nə gözəl də açılıb! Sənin belə gözəl çiçəyin varmı? (Bağrına basır.)
Bəhram. Var! Sənsən mənim gözəl çiçəyim! Bu çiçəklər onun üçün gözəldir ki, onları sənin kimi gözəl bəsləmiş və mənim səndən sevimli bir şeyim yoxdur!
Sara. Gedim su gətirim güllərimi sulayım. (Gedir. Bəhram bir qədər güllərə baxır.)
Bəhram. Amma Saranın çiçəkləri doğrudan da özü qədər gözəldir. Yəqin bunları məndən də çox istəyir. Yox, mənim yolumda hər bir şeyi fəda etməyə hazırdır. Ax çiçəklər, çiçəklər, nə qədər sizin o qırmızı yarpaqlarınızda mənim Saraya və Saranın mənə söylədiyi təranəyi-aşiqanə əks-əndaz olub.
Sara (gəlib su gətirir). Mən sağ ikən bu çiçəkləri belə təravətlə saxlayacağam. Vay o zamandan ki, bu çiçəklər soldu, o zaman ya mənim nəhayətimdir və yaxud mən dünyada yoxam! Əbdül əmi də bağçada güllərə su verir, seyr etməyə gedirsənmi?
Bəhram. Gedirəm, amma orada da gülləri deyil yalnız səni seyr edəcəyəm.
Sara. (gülüb çiçəkləri öpür və Bəhrama). Bəhram, sən də öp çiçəklərimi! Onlar iki aşiqin məhəbbətinə şahiddirlər.
Öpüb gedirlər, sonra Gülnisə daxil olur.
Gülnisə. Gedin! Çiçəklər şahid isə, mən də şahidəm! Necə sənin ananı vərəmlədib öldürdüm, ərini əlindən aldım; necə atanı zəhərləyib öldürdüm, malını əlindən aldım, elə də səni eləyib, sevdiyin Bəhrama öz doğma qızımı verəcəyəm və bütün atanın malları sənə, ögey bir qıza deyil, mənim doğma qızım Pəriyə qalacaq. Sadəlövh qız elə bilir ki, mən atasının ölümündən mükəddər olmuşam, daha demir ki, atasının dilindən qırx min manatlıq veksel düzəltmişdilər, o da, pullarım oğrulara qismət olmasın deyə, hər bir şeyini qəpiyinə qədər mənim adıma saldırıb, özü Məkkəyə getdi və gələndən sonra yarım manatlıq zəhərə fəda olub getdi. Pulunu nə üçün adıma saldırdığına yalnız iki nəfər axund şahiddir ki, onları da hələlik yoldan çıxara bilmirəm. İndi hər bir şey məndədir. Sara yazığın heç bir xəbəri yoxdur. İstəsəm bu saat hər ikisini evdən çıxarram, amma iş tədrici lazımdır. Yoxsa, Sara bir şey edə bilməz. Amma Bəhram kişi olduğundan gedib axtarar, tapar, başıma bəla gətirər. Ona görə əvvəl çalışıb Pərini Bəhrama verib, əl-qolunu bağlamaq lazımdır. Sonra Sara özü-özündən vərəmlənəcəyi təbiidir. Zira, o yalnız Bəhrama güvənir, onun üçün də yaşayır. İndi Pəri də Bəhramı sevir və eşqin mənə dedikdə, mən tapşırdım ki, nə cür istəyirsə, Bəhramı özünə cəlb etsin. Pəri hiylədə mənə oxşadığından, Bəhramı Saranın əlindən almağı bacarar. Ona kömək olmaq üçün mən də çalışmalıyam ki, Bəhram ilə Sara təklikdə görüşə bilməsinlər və Bəhram evə gələn kimi Pərini onun yanına göndərməliyəm ki, danışıb sevişsinlər. Mən bayaq içəri girirdim, amma Hacını kim zəhərləmiş söhbəti başlananda daxil olmağa cəsarət etmədim. Hər halda pullar məndədir, onunla hər şey etmək olar. (Çağırır.) Əbdül! Əbdül!
Əbdül (daxil olur). Bəli, xanım!
Gülnisə. Bu evləri yaxşı-yaxşı süpür, bu nədir?
Əbdül. Bağışlayın, xanım, güllərə su verirdim, indicə süpürərəm.
Gülnisə. Mənə bax, sənə tapşırıram, gərək Bəhram ilə Saranı tək oturub danışmağa qoymayasan, onları tək görən kimi tez bir bəhanə ilə gedib yanlarında dayan, işin olarsa, mənə xəbər elə, bildinmi? Əvəzində sənə bəxşiş verəcəyəm! Eşidirsənmi? Vay olsun sənin halına əgər…
Əbdül. Baş üstə, xanım, arxayın olun, dediklərinizin hamısını anlayıram.
Gülnisə. Çox gözəl! Sən idraklı olduğun üçün bilirdim ki, sözümü tez anlayacaqsan. (Gedir.)
Əbdül (tək evi düzəldir). Arvadın üzünə baxanda elə bil özündən gözəl, xeyirxah adam yoxdur. Amma bilsəydilər onun ürəyində nə
