qışqırmağa başladı. – Bu pulları babam verib. Artıq evinizin kirayə haqqını ödəyə bilərsən! Maykla dərman da ala bilərsən!
Bricit uşağın əlində bu qədər pulu görəndə çaşıb-qaldı. O elə bilmişdi ki, Sedrik həmin pulları anasından xəbərsiz götürüb. Ancaq tezliklə missis Errol gəlib hər şeyi ona başa saldı.
Bricit gedəndən sonra Sedriklə anası yenidən qonaq otağına qayıtdılar. Vəkil otaqda onları gözləyirdi.
– Bricit sevindiyindən ağladı! – Sedrik onu görən kimi dedi. – Mən indiyə kimi sevincindən ağlayan adam görməmişdim! Deyəsən, mənim babam yaxşı adamdır. Elə qraf olmaq da çox yaxşıdır! İndi mən qraf olacağıma görə çox sevinirəm!
3
Sedrik vəkillə söhbətdən sonra istədiyini eləyə biləcəyini öyrənəndə çox sevindi. O, cənab Hevişemlə birlikdə əvvəl qoca alma satan qadının yanına yollandı. Ona çardaq tikdirəcəklərini, soba və şal hədiyyə edəcəklərini eşidən yaşlı qadının təəccübdən gözləri bərələ qaldı. Üstəlik, almasatana bir az pul da verəcəkdilər.
– Məsələ burasındadır ki, mən İngiltərəyə gedirəm, – Sedrik alma satan nənənin çaşbaş qaldığını görüb dedi. – Hər dəfə yağış yağanda sizin sümüklərinizin sızıldadığını fikirləşib narahat olmaq istəmirəm.
Çəkməsilən Diklə görüş daha həyəcanlı keçdi. Sedrik ona lord olduğunu, daha sonra isə qraf olacağını xəbər verəndə Dik elə təəccübləndi ki, nə deyəcəyini bilmədi. Handan-hana özünə gəlib dilləndi:
– Seddi, bəsdir məni aldatdın!
Vəkil uşağın sözlərini təsdiqləyəndən sonra belə oğlanın təəccübü keçib-getmədi. Seddi ona bir dəstə pul uzadıb dedi:
– Bu pulları babam göndərib. O, çox xeyirxah qrafdır.
Dik hələ də gördüklərini yuxu zənn eləyirdi.
Uşaq əlini ona uzadıb dilləndi:
– Artıq mənim adım Seddi yox, lord Fauntleroydur. Salamat qal, Dik!
Dik kövrəlmişdi, danışa bilmirdi, sözlər boğazında düyünlənib qaldı. Bu xeyirxah uşağın balaca əlini sıxıb yalnız bu sözləri deyə bildi:
– Burdan getdiyinə görə çox təəssüflənirəm.
Sonra özünü ələ alıb cənab Hevişemin də əlini sıxdı və dedi:
– Cənab, çox sağ olun ki, onu mənimlə vidalaşmağa gətirdiniz. Seddi çox yaxşı uşaqdır…
Sedrik qalan vaxtının çox hissəsini baqqal Hobbsun dükanında keçirməyə çalışırdı. Qoca baqqalın qaşqabağı açılmırdı, bu sevimli uşaqdan ayrılacağına görə çox fikir eləyirdi. Odur ki Sedrik ona qızıl saat bağışlayanda da düz-əməlli təşəkkür eləyə bilmədi. Sedrik saatı verib demişdi:
– Qapağın altında yazı var: «Cənab Hobbsa ən qədim dostu balaca lorddan. Hər dəfə vaxtı bilmək üçün bu saata baxanda məni xatırlaması ümidi ilə…»
– Mən səni heç vaxt yaddan çıxartmaram, amma sən də o ingilis zadəganlarının içində yaşayanda məni unutma, – qoca baqqal dillənmişdi.
– Babacan, bu, mümkün deyil! – Sedrik demişdi. – Mən həyatımın ən yaxşı günlərini sizinlə keçirmişəm. Ümid eləyirəm ki, nə vaxtsa mənə qonaq gələcəksiniz. Qraf sizə dəvətnamə göndərər. Gələrsiniz, elə deyil? Düzdür, sizin qraflardan xoşunuz gəlmir…
– Mən səni görmək üçün hara desən, gələrəm, – qoca söz verdi.
Nəhayət, səfər hazırlıqları başa çatdı. Bircə sandıqları gəmiyə daşımaq qalırdı. Müəyyən olunmuş vaxtda araba gəlib evin qarşısında dayandı. Həmin ərəfədə missis Errol öz otağına çəkilib bir müddət gözə görünməmişdi. Otaqdan çıxanda isə iri, ala gözləri nəmli idi, dodaqları titrəyirdi. Sedrik anasının çox kədərləndiyini görüb ona yaxınlaşdı.
– Biz evimizi çox sevirdik, düzdür, Əzizim? – o dedi. – Bundan sonra da sevəcəyik.
– Əlbəttə, mənim balam! – anası sakitcə dilləndi.
Onlar arabaya mindilər. Sedrik gözünü yumub-açana kimi artıq gəminin göyərtəsində idilər. Gəmi hələ yerindən tərpənməmişdi. Uşaq maraqla ətrafa tamaşa eləyirdi. Sahildə sərnişinlər, yükdaşıyanlar, matroslar o tərəf-bu tərəfə vurnuxurdular. Onların arasında adamları yarıb irəli keçməyə can atan cavan bir oğlan uşağın diqqətini cəlb elədi. Oğlanın əlində qırmızı bir şey vardı. Bu ki Dik idi! Çəkməsilən birtəhər özünü Sedrikə çatdırdı.
– Bütün yolu qaçmışam, – o, təngnəfəs halda dilləndi. – Gəldim, səni yola salım. Bilirsən, Seddi, indi işlərim yağ kimi gedir. Bu yaylığı da sənə hədiyyə almışam. O zadəganların yanına çatanda taxarsan.
Dik bunu deyib əlindəki qırmızı yaylığı Sedrikə uzatdı. Elə həmin vaxt fit səsi eşidildi. Sedrik ağzını açıb Dikə təşəkkür etməyə macal tapmamış oğlan gəmidən düşüb qaçmağa başladı.
– Salamat qal! – o, qaça-qaça qışqırdı.
Sedrik bir müddət göyərtədə dayanıb əlindəki qırmızı ipək yaylığı onun arxasınca yellətdi…
4
Onların bundan sonra ayrı-ayrı evlərdə yaşayacaqlarını anası Sedrikə yalnız yolda xəbər verdi. Oğlan bunu eşidib çox məyus oldu. Missis Errol oğluna təsəlli verib dedi ki, onun qalacağı yer qraf qəsrinə çox yaxındır və Sedrik istədiyi vaxt anasını görməyə gələ bilər.
– Sən də qəsrdə qalsaydın, yaxşı olardı, – Sedrik qəmli-qəmli dedi.
Lakin missis Errol babasının buna razılıq vermədiyini oğluna açıb söyləyə bilməzdi. Çünki Sedrikin qoca qrafı sevməsini, ona hörmət göstərməsini istəyirdi.
Gəmidəki sərnişinlər bu qızılı, qıvrım saçlı sevimli uşağa tamaşa etməkdən doymurdular. Sedrik gah göyərtədə o tərəf-bu tərəfə qaçır, gah anasına həyəcanla nəsə göstərir, gah da matroslarla söhbət eləyirdi. Qısa müddətdə Sedrik həm gəmi heyəti, həm də sərnişinlərlə dostlaşdı. Matrosların yanında o qədər çox vaxt keçirirdi ki, tezliklə onlar kimi danışmağa başlamışdı.
Bir dəfə dənizdə sərin külək əsdiyi vaxt Sedrik paltosunun yaxalığını qaldırıb dedi:
