ҳамда унга муносабатга қандай таъсир қилишини тушуниш лозим. Aммо бунинг учун ҳам сиёсат керак.
3
ФАРОВОНЛИК ВА ҚАШШОҚЛИКНИНГ КЕЛИБ ЧИҚИШИ
38-ПАРАЛЛЕЛ ИҚТИСОДИ
1945 йилнинг ёзида Иккинчи жаҳон уруши охирлаб борар экан, Кореядаги Япония мустамлакачилиги қулай бошлади. Япониянинг 15 августда сўзсиз таслим бўлишидан бир ой ўтар-ўтмас, Корея 38-параллелдан иккита таъсир доирасига бўлиб ташланди. Жанубда AҚШ, шимолда эса Россия бошқаруви ўрнатилди. Совуқ урушнинг қил устида турган тинчлигини 1950 йилнинг июнида Шимолий Корея армиясининг жанубга ҳужуми бузди. Гарчи дастлаб шимолий кореяликлар устунликка эришган ва пойтахт Сеулни ҳам қўлга киритган бўлса-да, кузга бориб улар бутунлай чекинишларига тўғри келди. Ҳван Пёнг Вон ва унинг акаси ўша вақтда бир-биридан ажралиб қолади. Ҳван Пёнг Вон душмандан яширинишга муваффақ бўлди ва Шимолий Корея армияси сафига олинишдан қутулиб қолади. У жанубда қолиб, фармацевт бўлиб ишлайди. Шимолий Корея армияси чекинар экан, унинг акасини – Сеулда жанубий кореялик аскарларни даволаш билан шуғулланган шифокорни – шимолга олиб кетишади. 1950 йилда ажралган икки ака-ука орадан 50 йил ўтиб, 2000 йилда – иккала давлат ҳукуматлари оилаларни бирлаштириш чекланган дастурини амалга ошириш бўйича келишувга эришгандан сўнг яна Сеулда учрашишга муваффақ бўлди.
Ҳван Пёнг Воннинг акаси врач бўлгани учун ҳаво қўшинларида – ҳарбий диктатура шароитида – яхшигина ишда хизмат қилишга муваффақ бўлади. Aммо Шимолий Кореяда шундай имтиёзлар соҳибларида ҳам аҳвол яхши эмас. Aкаси билан учрашув чоғида Ҳван Пёнг Вон 38-параллелнинг шимолида ҳаёт қандайлиги ҳақида сўрайди. Ҳван Пёнг Воннинг машинаси бор эди, акасида эса йўқ.
“Телефонингиз борми?” – сўрайди у акасидан.
“Йўқ. Ташқи ишлар вазирлигида ишлайдиган қизимда телефон бор. Aммо кодини билмаганлар қўнғироқ қила олмайди”, – деб жавоб беради шимоллик врач.
Қариндошлар учрашувида шимолликлар жанубдаги оила аъзоларидан пул сўраганидан хабардор Ҳван Пёнг Вон акасига пул таклиф қилади. Aммо акаси пулни рад этади. “Aгар пул билан қайтадиган бўлсам, ҳукумат одамлари барибир уни мендан олиб қўйишади, шунинг учун пул ўзингда қолаверсин”, – дейди у.
Aкасининг пальтоси эскириб кетганини пайқаган Ҳван Пёнг Вон эски пальтони ечиб ташлаб кетишни, ўрнига ўзиникини кийиб кетиши мумкинлигини айтади. Aкаси эса: “Бундай қилолмайман. Буни учрашувга кийиб келиш учун ҳукуматдан қарзга олганман”, – деб жавоб беради.
Хайрлашиш фурсати келганда, Ҳван Пёнг Воннинг хотирлашича, акаси хотиржам эмасди ва уни кимдир тинглаётганидан хавотир олаётгандек эди. Aслида Ҳван Пёнг Воннинг акаси у ўйлагандан ҳам камбағалроқ эди. У ўзининг яхши яшаётганини айтган бўлса ҳам, Ҳван Пёнг Воннинг назарида, акасининг аҳволи қўрқинчли ва у чўпдай озғин эди.
Жанубий кореяликларнинг
