dedi udqunaraq. “Mükafat bir şərtlə tam ödənəcək, itkin düşmüş hər iki insan sağ qaytarılarsa. Bir də…”
“Bir də nə?”
“Mən… tapşırığı almaq üçün onlara sənin mənə kömək edəcəyini dedim.”
Eçso gənc rizanmaqın nə demək istədiyini bir az gec anlamışdı.
“Bilirsən də, onlar sənin… onun oğlu olduğunu…”
“Hə, başa düşdüm,” dedi Eçso.
“Bağışla, bir də etmərəm.”
“Eybi yox. Əsas odur ki işimiz var. Gəl tapşırıq haqda danışaq.”
Hər ikisi boş skamyalardan birində oturdular. Selley tapşırığın bütün detallarını tək-tək danışıb izah etdi. O danışarkən Eçso gənc rizanmaq üçün bu tapşırığın niyə vacib olduğunu anlayırdı. Onun nakra olmağına səbəb olan hadisənin bir bənzəri ilə qarşılaşmışdı.
“Səkkiz gün. Selley, kefini pozmaq istəmirəm, amma onlar indiyə sağ qalmazlar,” deyə Eçso nəhayət dilləndi. “Heç kim bu şəraitdə üç gündən artıq yaşaya bilməz. Həm də axır vaxtlar kanalizasiyada vidra görənlər olub. Bu düzdürsə heç onların cəsədlərini də tapmaya bilərik.”
“Onlar sağdı.”
“Selley, sən bunu biləcək qədər güclü deyilsən.”
“Mən bunu… sənə dediyim yadındadı? Məsələ tək həyat qorumaq deyil. Öz yoldaşının və oğlunun yolunu gözləyən qadın, ömrünün sonuna kimi içini gəmirən ümidlə yaşamağa məcbur qalacaq. Əgər həqiqətən onlar ölübsə, o buna əmin olmalıdır. Yalnız bundan sonra həyatına davam edə bilər.”
Eçso dərin nəfəs dərərək “Belə başa düşürəm, mükafat sənin vecinə də deyil,” dedi.
“Bağışla.”
Gənc metha ayağa qalxaraq “Mənə, evsiz pişiklər kimi baxma,” dedi. Bu qəmgin böyük gözlər onun zəif yeri idi. “Dur gedək. Gecikdiyimiz hər an, onları ölümə daha da yaxınlaşdırır.”, “Ya da çürüməyə.”
Dünən axşamdan tutulan göy üzü, getdikcə daha çox qara buludlarla örtülür, artan küləklə nəm və soyuq hava şəhəri bürüyürdü. Ara-bir çaxan ildırım, tezliklə başlayacaq yağışın xəbərçisi kimi öncə parıldayıb sonra guruldayırdı. İş vaxtının başlamağına baxmayaraq küçələr hələ də boş idi. Evlərdə isə nadir hallarda bir hərəkət və ya işıq gözə dəyirdi.
“Belə bir tapşırıq üçün seçdiyin vaxta söz ola bilməz,” deyə Eçso küləkdə bayraq kimi dalğalanan mantiyasını tutub, içəridən əli ilə bədəninə sıxdı. İki silahdaş, mühafizəçi bir nakranın ardınca şəhərin şimal istiqamətinə doğru gedirdilər. “Bu havada bizdən başqa görəsən hansı axmaq kanalizasiyaya girmək istəyər?”
“Qoca kişilər kimi deyinmə Eçso, onsuz da gecdi. Bax, səkkiz yaşlı oğlanı burdan girən görüblər,” deyib gənc rizanmaq dəmir barmaqlıqlı qıfıllı girişi göstərdi. “Elə həmin gün atası oğlunun ardınca girib, amma geri qayıtmayıb.”
“Deməli buna görə mükafatı şəhər öz üzərinə götürüb. Hansı fərsiz nakradı qapını açıq qoyan?”
“Tapif Maul,” onlara müşayiət edən nakra qəfil cavab verdi. Eçso ilə eyni yaşda görünsə də üçüncü dərəcəli nişan taxmışdı. “AR yoluna qüllə nəzarəçisidi təyin edilib. Bəlkə indi ağlı başına gələr.”
Cütlük bunu eşidən an ürpərmişdi. Gün batandan çıxana kimi ayaq üstə bir yerdə dayanıb gözlərini ucsuz düzənliyə zilləmək həm sağlamlıq, həm də karyera üçün ağır zərbə idi. Bu peşə, adi döyüş təlimi almış mühafizəçilərə verilsə də nakralar üçün əsl işgəncə sayılırdı.
“Paytaxt şəhər həqiqətən səhvləri bağışlamır hə?” soruşdu Eçso.
Müşayiətçi nakra, dəmir barmaqlıqlı enli qapının kilidini açaraq “Elədir,” dedi. Sürtünən dəmirin ciyilti səsi ilə qapını aralayıb “Ehtiyatlı olun,” xəbərdar etdi. Səsi mülayim, amma emosiya bildirməyən baxışları kimi soyuq idi. “Mən səhərə kimi bu ərazidə olacam. İşiniz bitəndən sonra çağırmağınız kifayətdir.”
“Bəs birdən başqa istiqamətdən çıxmaq istəsək necə?” soruşdu Eçso.
“Bəxtiniz gətirsə yaxınlıqda açarı olan bir mühafizəçi tapılar.”
Hər ikisi içəri girib pilləkənlə aşağı enməyə başla…
“Məşəli unutdunuz.”
“Zibil!” cütlük cəld geri qaçaraq girişdəki sönmüş məşəli götürdülər. “Çaxmaq daşı götürmək yadımdan çıxıb. Selley, səndə…”
Bu an gənc nakra əlini barmaqlıqlar arasından uzadaraq məşəli sehrlə yandırdı. Sonra qapının kilidini bağlayaraq “Uğurlar,” dedi.
“Minnətdaram,” dedi Eçso donmuş baxışlarla.
Pilləkənlə aşağı enib sakit axan kanala çatdılar. Kanalizasiya divarları düz daşlardan hörülmüş, kanalın hər iki tərəfdən, bir insanın rahat hərəkət etməyi üçün səliqəli yol salınmışdı. Tən ortadan axan dərin su arxı isə bir at arabasını batıracaq genişlikdə idi. Hündür tavan, geniş kanal və bu kanalların üzərindən rahat keçmək üçün qurulmuş ensiz körpülər, sanki yerin üstündəki dünyanın qaranlıq bir təqlidi idi.
“Bu üfunətə öyrəşmək bir az vaxt alacaq,” deyə Selley əlini burnuna tutdu. Eçsonun üzündə heç bir narahatlıq görməməyi sanki onun kişilər haqda olan düşüncəsini təsdiqləyirdi. Korşalmış hislər.
“Yarımqanlar nə vaxtdan şəhər patrulu çıxırlar?” soruşdu Eçso. “Elə bilirdim bu işlər biz… sənin kimi təlimdən yeni çıxanların işidi.”
Selley başını tərpədərək “Hələ bu nədi ki, Lakela məhəlləsində patrulların ikisi ekrodu,” dedi. “Baş ustad patrul sayını artırsa insanların daha çox qorxacağını düşünür, o səbəbdən onların keyfiyyətini artırır. Eşitdiyimə görə qapını açıq qoyan həmin nakra, qırx iki yaşlı və dördüncü dərəcəli ustad olub.”
“Dördüncü dərəcə! Şəhəri hansısa təhlükə gözləyir?”
“Nə bilim. Bəlkə də Draqzin hərəkətə keçib. Bəziləri Qaranlıq şahzadənin özünə yeni vidra ordusu yığdığını deyir. Guya ona görə bəzi ərazilərdə vidraların sayı azalıb. Bilmirəm, mənim kimi dərəcəsiz nakralara heç nə demirlər.
