ваннахона дарпардаларидан шундоққина хуррак овози келиб турарди. Бурнида муаммоси борлиги учун ухлаётганда яхши нафас ололмасди бола пақир. Ўзи балонинг бари шу болада йиғилганди: Синусит ҳам, ҳуснбузар ҳам, чирик тишлар ҳам. Етмаганига оғзидан бадбўй ҳид келарди, тирноқлари ҳам косовдек эди. Бу эси паст итваччага ачинмай бўлмасди.
6
Баъзан бирор нарсани эслаш жуда қийин бўлиб кетади. Ҳозир Стредлейтер Жейн билан учрашувдан қачон қайтгани ҳақида ўйлаб ўтирибман. Гап шундаки, йўлак томондан унинг қурғур қадам товушлари эшитилганда мен хонада нима қилиб ўтирганимни ҳозиргача аниқ эслолмайман. Эҳтимол, ўшанда ҳам ойнадан ташқарига қараб ўтиргандирман, лекин қасам ичаманки, буни эслолмайман. Негаки, ўшанда ҳаддан ташқари безовталанаётган эдим. Ўзи бирор нарсадан ташвишлансам тинч ўтира олмайман. Бундай пайтларда ҳаттоки ҳожатхонага боргим келиб қолади. Лекин бормайман. Шунчалик ташвишланганимдан боришга ҳафсала қолмайди. Буни деб хавотиримга халақит бериб қўйгим келмайди. Стредлейтерни билганингизда сиз ҳам мендек ташвишланган бўлардингиз. Бу ифлос билан икки марта учрашувга бирга борганман, шунинг учун нима деяётганимни жуда яхши биламан. У фақат ўзини ўйлайдиган аблаҳ эди.
Хуллас, йўлак линолеум билан қоплангани учун у ярамаснинг хона томон яқинлашаётганини бемалол эшитиш мумкин эди. Стредлейтер хонага кирганида ҳаттоки қаерда ўтирганимни ҳам эслолмайман; токчада, стулимда, балки, унинг стулидами, ишқилиб-да. Худо ҳақи, эслолмайман.
У ташқари жуда совуқлигидан зорланиб қунишганча кириб келди. Кейин “Ҳамма қай гўрга даф бўлди?” – деб сўради. – Ўликхонанинг ўзгинаси-ку. Унга жавоб бераман деб овора бўлиб ўтирмадим. Агар Стредлейтер бугун шанба эканлигини, шунинг учун ҳамма айлангани чиққан, ухлаётган ёки дам олиш кунини уйида ўтказиш учун кетган бўлиши мумкинлигини билмайдиган даражада овсар бўлса, унга жавоб беришнинг фойдаси ҳам йўқ. Стредлейтер ечина бошлади. У Жейн ҳақида ҳеч нима демади. Бир оғиз ҳам. Мен эса шунчаки унга қараб ўтиргандим. Унинг бор-йўқ гапи катак-катак жакетимни бериб турганим учун айтган раҳмати бўлди, холос. Жакетимни илгичга осиб, шкафга солиб қўйди.
Шундан сўнг бўйинбоғини ечаётганда у ўша жин ургур иншони ёзган-ёзмаганим ҳақида сўради. Иншо каравотининг устида турганини айтдим. У каравот тепасига бориб кўйлаги тугмаларини бўшатганча иншони ўқий бошлади. У башарасини аҳмоқона кўйга солиб яланғоч кўксини силаганча каравот ёнида туриб ўқирди. Стредлейтер нуқул кўксини ёки қорнини сийпалагани сийпалаган, ўзини ўлгудай севарди.
Шу пайт тўсатдан “Жин урсин сени, Ҳолден. Иншо бейсбол қўлқопи ҳақида-ку!” – деди Стредлейтер.
– Хўш, нима бўпти? – дедим совуққина қилиб.
– Нима бўпти деганинг нимаси? Сенга айтгандим-ку, иншо хона, уй ёки шунга ўхшаш бирор нарса ҳақида бўлиши керак деб.
– Сен тасвирий иншо бўлиши керак дегандинг. Нима фарқи бор,
