Бабахан дастаны / Дастан Бабахана. Кылыч Сайяди

      Салып суга, барчасы булды хәйран,

      Олы-кече барча үкси елаудан.

      Ни кылсын Зөһрә җан, чарасыз булды,

      Көеп, аһ орып, йөзе сары булды.

      Кызына сарай салган иде солтан,

      Ничә карасаң, беленер һәрьяктан.

      Зөһрә чыкты сарай өстенә шуннан,

      Килде барча галәмнәрне тотып гамь.

      Кылыр сарай өстендә Зөһрә аһ-зар,

      Көйгәненчә аңы китеп, җан чыгар.

      Бу сарай өстендә упкын бар иде,

      Ни-кем төшсә, балыклар ашар иде.

      Күр, сандык бу чоңгыл эченә төште,

      Агып әйләнде, сарайга авышты.

      Сызланды Зөһрә: – Көйде шушы җаным,

      Аерылу утына көйде җаным.

      Күркәмлегең җәннәт бакчасы иде,

      Кавышу ширбәте тормышым иде.

      Кайда бер җан дәрте булган карендәш

      Һәм булыр иде ялгызлыкта юлдаш.

      Бу ялгызлыкта, и, хәлең ни булыр,

      Бу диңгездәге әхвалең ни булыр?