син.Нурлы йөзең, кашың – ай, якут иренең шикәрдәй,
Керфегеңә каным түгәр җанымны алучым син.
Мескен Сайяди хаста җан ялгызы көйде ничә ел,
Чарасызмын, рәхим итче, Коръән биргән Аллам син.
ТАҺИР БӘКНЕҢ ХИКӘЯТЕ
Кил, и Сайяд, Таһирдан кыл хикәят,
Ни мәгънә белән кылдың бу риваять?
Боерып илттеләр Таһирны анда,
Йөгереп җитте Таһир, гүя бәндә.
Сәлам әйтте һәм Таһир торды анда,
Кулын күкрәккә куеп, гүя бәндә.
Диде Сайяд: – Шаһка килүгә, Таһир
Бу эшең әүвәленнән серне ачар.
Бабахан, сорап Таһирдан соравын,
Бу һәм белгәненнән бирде җавабын.
Диде шаһ: – Ни эштер анда кылдың син,
Хәбәрне сөйлә, кемнәрдән алдың син?
Бу – мәкер эшеме, адәм эшеме?
Югыйсә бу – күкләрнең йөрешеме?
Синнән бу эне һәм адәм үтемме,
Бу эшеңнән максатыңа җиттеңме?
Бу Зөһрә – падишаһтыр, син – бәндәсе,
Сәламенә туфрак белән әшнәсе10.
Адәм белән адәмдә аерма зур,
Аллаһ аерма белән яралтты шул.
Атаң миңа туганым иде – Баһир,
Бу сүз булмады аннан яшерер сер.
ТАҺИРНЫҢ ШАҺКА ҖАВАП БИРГӘНЕ
Бу сүзләрне диде шаһ, кылды ахыр,
Хөрмәтен кылды һәм утырды Таһир.
Диде Таһир: – Минем бер-бер сүзем бар,
Әгәр тыңласаң, әйтәм, шаһ-хөкемдар.
Ул сүзем шул: сөйләсәм, бер ятим мин,
Ятимлек кайгысыннан саргаям мин.
Үзем – Таһир һәм бу сүзнең әшнәсе,
Әйе, Зөһрә – падишаһ, мин – бәндәсе.
Үзем чарасыз Таһир көчсездәнмен,
Бу гыйшык кулында бары җанаш мин.
Гәрчә дә бәндә, бичарадырмын,
Бу гыйшык зарында борчулыдырмын.
Һәм гаеп кылма мине, һай, Бабахан,
Үзең кылдың атама антың-иман.
Шәфкать кыл безнең кимчелегебезгә,
Рәхим-кәрәм кыл безнең каныбызга.
Үзең кайгыртулык кыл җаныбызга,
Безне ирештер Зөһрә ханыбызга.
Ахырда шаһның эшенә әсәрен
Укып, Таһир кылыр йөз аһын-зарын.
ТАҺИРНЫҢ ГАЗӘЛЕ
Бу ялгызлык хәсрәтеннән йөрәгем кандыр, шаһым,
Безгә – хәсрәт, сезгә – һәрчак җан рәхәтедер, шаһым.
Омтылыш итәм хезмәткә, даим әзер торамын,
Яхшы итеп кыл хөрмәтең, миңа миһербан, шаһым.
Гәүһәрдәй кем синдә бардыр, бирмә надан кулына,
Белмәс аның кадерене ул, күр, надандыр ул, шаһым.
Карап-күреп гиздем бу Татар иле яхшыларын,
Яхшыларның эчендә ул яхшыдан яхшы, шаһым.
Хак Тәгалә күркәм итеп бирде сиңа бер яшь гөл,
Бәндә Таһир гүя былбыл, зар һәм хәйрандыр, шаһым.
Гомер хасыйле булыр, белдек, бу Зөһрә – назлы яр,
Үптең аның иреннәрен, Бәдәхшан якуты, шаһым.
Падишаһым, яр белән эчтек бу кайгы шәрабын,
Телә – үтер, телә – көйдер, җаным корбандыр,
Ягъни аның сәламенә каршы җиргә маңгай терәп исәнләшергә тиешсең.
