АСАРЛАР ТЎПЛАМИ (3-жилд). Сирожиддин Саййид

      Муштарий ярқирар авжи фазода,

      Мовароуннаҳр яна низода.

      Миррих ва ё Зуҳал тўзғитдими чанг –

      Ерда бошланади тўполон ё жанг.

      Ҳали хаёллари тиниқ ҳам содда –

      Ўн икки ёшли бир Темурийзода.

      Ҳали отаси ҳам жардан учмаган,

      Кўнгил полапонин ҳижрон қучмаган.

      Хаёли кўкдаги каптарлардадир,

      Билмаски, бор умри хатарлардадир.

      Билмас, не битилган ҳукми қазода,

      Ўн икки ёшли бир Темурийзода.

      Қирда чопиб юрган қулунларки бор,

      Дашту кенгликларни айлар ихтиёр.

      Ҳали майсадайин ўйловгинаси,

      Энди хат чиқармиш мўйлабгинаси.

      Қўлдаги ўқ-ёйи ўйнар ҳавода,

      Ўн икки ёшли бир Темурийзода.

      Оти эгарланган – асрлар томон

      Олиб учмоққа шай уни шу замон.

      Бу ном – то жаҳон бор, сарбаланд бўлгай,

      Ҳали уч юз йиллик салтанат бўлгай.

      Қадду басти расо, ақли расо-да,

      Ўн икки ёшли бир Темурийзода.

      Умр тулпор эса – ёллардир йиллар,

      Бундан сўнг кечгайдир ёлларда йиллар.

      Азал ҳукмдори не қилмиш – ҳақдир,

      Тожу тахт тайёрлаб турмишдир тақдир.

      Белда – кўркам қилич, ўзи – озода,

      Ўн икки ёшли бир Темурийзода.

      Булут эрмас, кўк узра тарқаган кўнгил гумонидур,

      Гумон қилмак бу дамда бегумон дилнинг зиёнидур,

      Кўкарган хор ила хаслар тирикликнинг нишонидур,

      Баҳор айёмидур дағи йигитликнинг авонидур,

      Кетур, соқий, шароби нобким, ишрат замонидур.

      Нигорнинг чеҳраси гоҳ ишқ нақлидин эрур гулгун,

      Гаҳи ҳусну латофат, гоҳи ақлидин эрур гулгун,

      Букун боғим менинг ёр қадди нахлидин эрур гулгун,

      Гаҳе саҳро узори лола шаклидин эрур гулгун,

      Гаҳе саҳни чаман гул чеҳрасидин арғувонийдур.

      Яна кўнгил қатидин кетди бир-бир занг гуллардин,

      На хушдур етса кўксингга муаттар чанг гуллардин,

      Яна ўксук жаҳонингда талошу жанг гуллардин.

      Яна саҳни чаман бўлди мунаққаш ранг гуллардин,

      Магарким сунънинг наққошиға ранг имтиҳонидур.

      Кўйингда ончалар даҳр ичра қилмишдир бу дил зори,

      Ки яхлит лоларанг ўлмиш харобот бирла кулзори,

      Аламлар тарқалиб буткул, туганмиш ранжу озори,

      Юзинг, эй сарв, жоним гулшанининг тоза гулзори,

      Қадинг, эй гул, ҳаётим боғининг сарви равонидур.

      Руҳимга иштиёқ солған зумуррад майсаси қирнинг,

      Гўзал тушдир бу айёмлар, баёнин қилма таъбирнинг,

      Букун етмоқдаман зимнига аста-аста бир сирнинг,

      Не ерда бўлсанг, эй гул, андадур чун жони Бобурнинг,

      Ғарибингға тараҳҳум айлағилким, Андижонийдур16.