пойтахтим – умрим.Сизларга қолади пойтахтсиз,
Руҳим харитаси – шеърларим.
СЕВГИ МАМЛАКАТИ
НУТҚ
Фақат ёзиш керак!
Фақат ёниш керак!
Майда-чуйда савдолар эмас,
Ёзиш керак,
Ёниш керак
катта дард, ғамлар билан!
Фоний ўкинчларга қўл силташ керак,
Ёниш керак фақат улкан аламлар билан!
Майдонларда кезиб юраркан
Ёзиб бориш керак қадамлар билан!
Одамларни тишламасдан нигоҳлар билан
Кўзлардан шеър яратиш керак!
Юзлардан шеър яратиш керак!
Фақат ёзиш керак!
Фақат ёниш керак!
Шахсий бахтсизликлардан
Устун туриш керак ҳамиша,
Шеърий оҳлар тортмаслик керак!
Касалманд мисралар битмаслик керак!
Ҳайиқмаслик керак
Хато қилиб қўйишдан асло!
Заҳириддин Бобурдек ёки
Абдулҳамид Чўлпон мисоли
Севгини ҳам,
нафратни ҳам
Енгиб бориш керак!
Енгиб бориш керак!
Улар етолмаган баҳорга аммо
Сўзсиз
Етиб бориш керак!
Етиб бориш керак!
Фақат ёзиш керак!
Фақат ёниш керак!
Гуллар сўлса сўлар,
Йиллар ўтса ўтар.
Ўтмаслиги керак фақат бесамар!
Япроқлар устида мотам тутмасдан,
Бир гулнинг ҳажрида қонлар ютмасдан,
Саратон остида куйиб ўтаётган,
Ерни суйиб ўтаётган бир халқ ҳурмати,
Бир Ватан ҳурмати,
Ҳар битта сатрда
Ёниш керак!
Ёниш керак!
Фақат ёниш керак!
Ёниш керак!
МУИН БСИСУ МОНОЛОГИ
Мен дунё овозиман.
Мангу дард зурёдиман,
Юракнинг парвозиман,
тилакнинг муродиман.
Борим-йўқлигим бирлан
тирикликнинг ёдиман.
Мен Замин фарёдиман –
самоларда жон бердим.
Умрим менинг минг битта
аламларда турланди,
Қалбимнинг зиёсидан
не зулматлар нурланди,
Шеърлар айтдим – виждонлар
тозаланди, ҳурланди,
Мен Замин фарёдиман –
самоларда жон бердим.
Кўз олдимда судралди
неча тиллар, элатлар,
Ўзлигини тополмай
сарсон юрган миллатлар,
Одамзод ичра юрган
одамсифат иллатлар,
Мен Замин фарёдиман –
самоларда жон бердим.
Бу нокаслар – бу хаслар
ўз жонини ўйлайди,
Сени хор кўрмагунча
тубан кўнгли тўлмайди,
Алар бор ерда яшаб,
ҳатто ўлиб бўлмайди,
Мен Замин фарёдиман –
самоларда жон бердим.
Арабистоним менинг –
харобистоним менинг,
Булбулидан абадий
