неки рўй берди –Бизнинг ўртамизда қолади.
Лаблар, нафасларнинг минг бир шивири
Минг бир кечаларим ўтга солади.
Бизнинг ўртамизда неки рўй берди
Бизнинг ўртамизда қолади.
Шундоқ оқаверар сувлар бехабар.
Билмайди соҳилнинг соҳир толлари.
Бизнинг ўртамизда неки рўй берди –
Бизнинг ўртамизда қолади.
Давронлар, армонлар, шонлар ўткинчи,
Вақт ёнғинида бари ёнади.
Бизнинг ўртамизда неки рўй берди –
Бизнинг ўртамизда қолади.
Бизнинг ўртамизда шаҳарлар қолмас,
Манзиллар қолмагай ўртаниб, куйиб.
Бизнинг ўртамизда қошлардай пайваст
Бир меҳр қолади – дунёдай буюк.
Сен бу муҳаббатни тонгингда асра.
Энг ожиз, энг ёлғиз онингда асра.
Бергил шомларингнинг жозибасини,
Юзингда порлаган ёнғинда асра.
Не ойлар, қуёшлар йироқ тушмишлар,
Сен ўз қуёшингни ёнингда асра.
Бағир лолаларим менинг куй бўлди,
Бу куйни сен бағир қонингда асра.
Муҳаббат ҳеч қачон жонсиз кечмагай,
Сен уни жонингда, жонингда асра.
ТАВАЛЛО
Жудолик дардидан қалбимда яра,
Худойим, сен энди онамни асра.
Отамнинг ўрни бўш. Қарзим – ҳасратим,
Худойим, онамни энди асрагин.
Юзларига қара – бунчалар сўлғин,
Худойим, ўлимнинг йўлини тўсгин.
Кўпдир нарсалардек нокерак каслар,
Худойим, энг аввал онамни асра.
У интиқ. Қайдадир интиқ келини,
Худойим, тўсиб қўй ғамнинг йўлини.
Бир қушга уч юз йил хўп умр бердинг,
Онамнинг кўзига тола нур бергин.
МЕҲМОН
Унинг дийдорига кўпдан зор эдим,
Келди, аён этди йўғу боримни.
Уч кун. Мен ўзимга ўқидим ҳукм,
Уч кун жим кузатди рўзгоримни.
Унга керак эмас шону мартабам,
Унга юпанч бермас мен топган ноним.
Бу – менман, бу – ҳаёт, касбу корим бу,
Нега индамайсиз, меҳмоним?
Булар бу дунёнинг одамларидир,
Меҳрдан гапирса – кўнгли бузилган.
Менинг қўлларим кўп улоқиб кетди,
Улар аллақачон Сиздан узилган.
Уч кунми, тўрт кундан кейин кетаман,
Мен бир меҳмон, дейсиз, дилда хавотир.
Англайман: берилган тириклик менга
Сизнинг қадрингизга етган бўлсам – раводир.
Муҳими ҳеч кимни ўкситмадим мен,
Кўксимда беармон улғайди армон.
Заминнинг сернеъмат дастурхонида
Она, Сиз меҳмонсиз,
Мен ҳам бир меҳмон.
Бошимда чайқалар мезбон дарахтлар,
Мезбон дарёларим куйманар шодмон.
Соҳиллар абадий қолаверади.
Она, биз меҳмон.
Тоғлар чоллардайин чордона қурган,
Жайрон жилғалардай қувончлар равон.
Боғлар кўз-кўз қилар ҳосилларини,
Она, биз
