туркнинг тўғри- ланиб-тикланиб ўзига келишини кутаётирман. Мен бу девнинг уйғони-шини кутаётирман.Бири бўлмас а бири чиқиб, менга Саъдий Хушсаснинг анов гўзал қўшиғини айтса:
“ Сабрэт, кўнгил, бир кун келар бу ҳасрат битар
Тортилган аччиқлар, жоним, кун келар, ўтар.”
Яна қачонгача сабр этарсиз, ажабо?
Мен зиммамга тушганни ўз жисмимда қаламим биланадо этишгаҳаракат қилаётирман. Туркистон Туркистонга узатилган қўлларни севги-ла тутаётирман. Туркистонни севганларга ва севдирганларга бутун борлиғим билан марҳабо дейман.
12.09. 2007/Буюк ада (Каата орол).
БИР ШЕЪР – БИР ВАСИЯТ – БИР ИЗОҲ
1976 йилнинг январь ойида Анқарада, Онатўли Клубининг бир чароғон салонида “Чағри” журналининг йигирма иккинчи нашр йили муносабати билан, шоир Файзи Холижининг чақирган меҳмонлари ичидаман.
Умумий қизиққан нарсамиз ва мавзумиз шеър эди.
Оқшом соатлари аллақачон ўтиб кетганини сезган ҳам эмасдик.
Шеър, нақ шаррос ёмғирдай масамизда тахланар, шамол каби бошимиз узра эсар эди.
Кеча алламаҳал бўлган эса-да, ёнимдан чиқарганим “ТУРКИСТОН” шеъримни илк бора ўша йиғилишдда ўқидим. Тилимизнинг, тархимизнинг вазиёли маданиятимизнинг янгитдан уч чиқараётган, ўсиб қолган ва муҳташаммўъжизалар яратаётган у қутли тупроқлар, то болалик йилларидан бери, узоқ-узоқларда қолгансевимли гўзаллиги ва соғинчи ила юрагимнитўлдирганлигидан, менинг эски турк юртлрига атаб ёзганим шеърлар бир оз ҳузнли, бир оз бўйни букик ҳолда туғилган эди. Айни мавзудабир Гўрўғли жўшқинлиги била қаламга олинган гумбур-тумбур ўқилган шеърлар ёнидаменинг қораламаларим на қадар сассиз-садосиз, на қадар иддаосиз эди. Уларни теран бир ватан ҳасрати ичра сизиллаган юракнинг босинқирашига, севгилисидан узоқ қолган чорасиз бир кимсанинг кечирмасига ва ё бир мўминнинг самимий ёлворишлпарига ўхшатишингиз мумкин. Мана, “ТУРКИСТОН” шеърим ўшандоқ ёлворишлардан биридир.
ТУРКИСТОН
Бойқол кўли яйловларидан узилиб келган жонлар-ла,
Балки минг йилдан бери айтилган достонлар-ла,
Хоқонлар-ла, хонлар-ла, комлар-ла, ўзанлар-ла
Яна Туркистонни ёдга олдим.
Ўз юртимни чормихга тортдилар қирқ еридан,
Унутмам минг йил кечса жароҳатим устларидан,
Отилган бир жайронга узилгандай жигаридан
Ўлик Туркистонни ёдга олдим.
Келди, қурилди кўнглимга Аҳмад Яссавий Пиримиз.
Тушундим барин бир-бир, турди Усмон Ботиримиз…
Мен ва Хуросон Эрлари сафга турдик баримиз…
Янгитдан Туркистонга инондим.
Шамолларда соврулароқ сассиз-садосиз
Ирмоқларда оқароқ,
Учиб кетган гўзалим қалдирғочларга боқароқ,
Туркистонни ҳур билдим.
Кўрсатмаган, кўрмагандим Тошкент қалай,
