เธอไม่เพียงแค่ต้องการรู้เรื่องของพ่อ แต่เธออยากคุยกับเขา การคุยกันแบบพี่น้อง และเธอต้องการแจ้งข่าวเกี่ยวกับแม่
แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่มีทางเกิดขึ้น ตอนนี้เธอสามารถเห็นได้ชัดเจนว่าเรื่องราวกำลังเลวร้ายมากขึ้น พลังงานในโรงนาที่เนืองแน่นนี้มืดมนและรุนแรงเกินไป เธอรับรู้ได้ว่าตัวของเธอกำลังสูญเสียการควบคุม แม้ว่าจะมีมือของคาเลปอยู่ เธอเพียงแค่ไม่สามารถหยุดยั้งอะไรก็ตามที่กำลังจะครอบงำเธอ
“ฉันมาตั้งต้นที่นี่” แซมพูด
เธอได้ยินเสียงหัวเราะในหมู่เพื่อนของแซมดังมากขึ้น
“ทำไมเธอไม่ผ่อนคลายหน่อยล่ะ?” หนึ่งในเด็กผู้ชายพูดกับเธอ “เธอดูหงุดหงิดมากเกินไป นั่งลงก่อน ลองดูซะหน่อย”
เขาถือบ้องกัญชายื่นให้เธอ
เธอหันหน้ามาและจ้องไปที่เขา
“ทำไมแกไม่ยัดบ้องนั่นเข้ารูตูดของแกล่ะ?” เธอได้ยินตัวเองกัดฟันพูด
เสียงแทรกดังออกมาจากกลุ่มของเด็กผู้ชาย “อ้าว วอนซะแล้ว” หนึ่งในพวกเขาตะโกน
เด็กผู้ชายที่ยื่นบ้องกัญชาให้เธอ ร่างกายกำยำ ตัวโต เขาเป็นคนที่เคยอยู่ในทีมฟุตบอล หน้าของเขาแดงก่ำ
“พูดว่าไงนะ นังตัวดี” เขาพูดพร้อมยืนขึ้น
เธอมองขึ้นไป เขาสูงกว่าเธออย่างน้อย 6 ฟุต 6 นิ้ว เธอรับรู้ได้ว่าคาเลปจับไหล่ของเธอแน่นขึ้น เธอไม่รู้ว่าเขาต้องการให้เธอสงบ หรือว่าเขากำลังโกรธ
ความตึงเครียดในห้องมาคุขึ้นอย่างรวดเร็ว
ร็อตไวเลอร์เดินเข้ามาใกล้มากขึ้น มันอยู่ห่างออกไปไม่กี่ฟุต และส่งเสียงคำรามอย่างบ้าคลั่ง
“จิมโบ้ ใจเย็น ๆ” แซมพูดกับเด็กตัวโต
นั่นคือแซมที่มีใจปกป้อง ไม่ว่าจะอย่างไร
