แต่บางส่วนในจิตใจของเธอไม่สามารถทำได้ ความโกรธได้ครอบงำเธออย่างรวดเร็วและรุนแรง เธอเพียงแค่ไม่สามารถปล่อยไปได้ ความโกรธยังคงไหลเวียนอยู่ เธอต้องการฆ่าเด็กผู้ชายคนนี้โดยหาเหตุผลไม่ได้ เธอต้องการทำเช่นนั้นจริง ๆ
“เคทลิน!?” แซมร้องตะโกน เธอรับรู้ได้ถึงหวาดหวั่นในน้ำเสียงของเขา “ฉันขอร้อง!”
แต่เคทลินไม่สามารถทำได้ เธอต้องการฆ่าเด็กผู้ชายคนนี้
ทันใดนั้น เสียงคำรามดังขึ้น เธอมองเห็นสุนัขจากหางตา มันกำลังกระโจนอยู่กลางอากาศ ฟันของมันเล็งมาที่คอของเธอ
เคทลินไหวตัวทันที เธอผละออกจากจิมโบ้ ภายในการเคลื่อนไหวเดียวกัน เธอจับสุนัขเอาไว้กลางอากาศ คว้าท้องของมันทางด้านล่าง และโยนออกไป
สุนัขกระเด็นลอยไปในอากาศ ไกลออกไปเรื่อย ๆ สิบฟุต ยี่สิบฟุต แรงเหวี่ยงนั้นทำให้สุนัขลอยข้ามห้อง ทะลุกำแพงไม้ของโรงนา กำแพงแตกออกส่งเสียงดัง สุนัขร้องครางและบินลอยไป
ทุกคนในห้องจ้องมาที่เคทลิน พวกเขาตามไม่ทันกับสิ่งที่เกิดขึ้น เห็นได้ชัดว่าเป็นการกระทำที่ทรงพลังและความเร็วเหนือมนุษย์ ไม่สามารถอธิบายได้ พวกเขาทั้งหมดยืนตะลึงนิ่งเงียบ อ้าปากค้าง และจ้องมอง
เคทลินท่วมท้นไปด้วยอารมณ์ความรู้สึก ความโกรธ ความเศร้า เธอไม่รู้ว่าเธอรู้สึกอย่างไร เธอไม่ไว้ใจตัวเองอีกต่อไป เธอไม่สามารถพูดได้ เธอต้องออกมาจากที่นั่น เธอรู้ว่าแซมจะไม่ตามมา ตอนนี้เขาเปลี่ยนไปแล้ว
และเธอก็เช่นกัน
บทที่สาม
เคทลินและคาเลปเดินไปตามริมฝั่งของแม่น้ำอย่างช้า ๆ แม่น้ำฮัดสันฝั่งนี้ถูกปล่อยปละละเลย กระจัดกระจายไปด้วยโรงงานร้างและสถานีน้ำมันที่ไม่ได้ใช้งานอีกต่อไป ที่นี่ช่างอ้างว้าง แต่เงียบสงบ
