და შემთხვევისა.
Ⴂანკსუვება – განძვინება, ანუ გაქსუვება.
Ⴂანკუთნვა – (განვიკუთნავ) სრულიად განსაკუთრება, დაჩემება.
Ⴂანკუთნვით – განსაკუთრებულად, განთჳსებულად.
Ⴂანკურნება – (განვჰკურნებ, განვიკურნები) გამრთელება, მორჩენა სენისაგან.
Ⴂანკჳრება – (განვაკჳრვებ, განვჰკჳრდები) აღტაცებით გრძნობა უჩვეულოსა რისმე ხილჳსა, ანუ საოცრებისაგან.
Ⴂანკფდომა – (განვჰკფდები) განკაფვა ანუ დაძველება.
Ⴂანლაღება – (განვლაღნები) აღზუავება), გაქეზება.
Ⴂანლევა – (განვლევ, განვილევი) მოკლება, ანუ უჩინო ქმნა.
Ⴂანლთოლვა – განვლთობა ნახე.
Ⴂანლიგება – (განვლიგნები) გაშტერებით უხმობა.
Ⴂანლიგებული – უენო, ენამიხდილი, ენაჩავარდნილი.
Ⴂანმდიდრება – (განვამდიდრებ, განვმდიდრდები) მდიდრად შექმნა სიმდიდრის შოვნა, შეძინება, მოგება.
Ⴂანლტოლვა – (განვივლტვი) გაქცევა, გარიდება.
Ⴂანმართვა —
Ⴂანმართლება – (განვამართლებ, განვმართლდები) მართლად გამოჩენა.
Ⴂანმარტება – (განვმარტებ, განვიმარტები) გაშლა, განვრცობა // თარგმანება, აღხსნა.
Ⴂანმარტებული – უზაკველი, წრფელი.
Ⴂანმგე, განმგებელი – მმართებელი, მნე, გამარიგებელი.
Ⴂანმზადება – (განვამზადებ, განვემზადები) მზად შექმნა, შენახვა
Ⴂანმკაცრება – (განგამკაცრებ, განვემკაცრები) განკრძალვა, გაფრთხილება.
Ⴂანმრავლება – (განვამრავლებ, განვმრავლდები) რიცხვით მომატება // არითმეტიკულად: ეგოდენ მოღება ერთისა რიცხჳსა, რაოდენიცა მეორესა აქუს ერთეული.
Ⴂამსტრობა – (განვიმსტრობ) დაზვერვა, გასინჯვა.
Ⴂანმტკიცება – (განვამტკიცებ, განვიმტკიცები) გამაგრება, განძლიერება, ძალისა შეძინება.
Ⴂანფრდველი – მოფარდული, გამსყიდველი.
Ⴂანმცემელი –
