მეშინის, ვინანი, ვსწუხ და სხ. Ⴀმათ შეუდგებიან რომელ და ღამეთუ. Ⴋაგალითად, მიხარის, მიკჳრს, რომელ მოსრულ არიან; გინა რამეთუ მოსრულ არიან; აქა ვითარმედ უჯერო არს; მეშინის რათა არა მოვიდენ.
Ⴅითარცა – როგორც, ანუ რამეთუ.
Ⴅინ – ნაცვალსახელი კითხჳთი, მნიშვნელი პირისა, ხოლო ნივთსა ზედა იხმარების რაჲ. // ვინცა კულავ მოღებითი (ნახე Ⴚა), ვინძი (ნახე Ⴛი).
Ⴅინა? – საიდამ.
Ⴅინა, ვინცა – საიდამაც და ზოგჯერ დაიდების ნაცულად კავშირისა, მაშა, მაშასადამე.
Ⴅინათგან, ვინაჲთგან – (კავშირი მიზეზობითი) რადგან, რადგანც.
Ⴅინემც – ვირემც, ვიდრე, ვიდრეღა.
Ⴅინძლი, ვინძლივ – (ზმნისზედა გასამხნობელი), თუმცა ძალგედგას, თუ კაცი ხარ.
Ⴅირემც —
Ⴅირთაგვა – ზაზუნა, დიდი თაგვი.
Ⴅირთხა – სინჯაფს ჰგავს.
Ⴅირი – სახედარი, დაბალი ჯორი, კარაული (ნახე Ⴚხენთან).
Ⴅირის ტერფა – (ბალ.).
Ⴅირკენტავროსი – ვირდევი, ვირკაცი, ანუ იპპოკენტავროს.
Ⴅირფეხი —
Ⴅისსონი – სამფეხი ხე წყალთ გასაღობავი, ნახე Ⴁისონი.
Ⴅიშ, ვიშ, იშ! – ნახე Ⴅაშა.
Ⴅიწრო, იწრო – უგანო, არა მექონი საკმაოს სიფართისა.
Ⴅლამი – ნახე Ⴊამის.
Ⴅლდომა – (ვვლდები) ხლტომა.
Ⴅლენა, ვლინება – (ვავლენ, ვავლინებ) ტარება, ანუ გაგზავნა.
Ⴅნება – (ვავნებ) ძვირის შემთხვევა, დაჩაგრვა, დაჯაბნვა. // (ვივნებ) ძვირის ხილვა, გამოვლა ტანჯვასა და მწუხარებასა შინა.
Ⴅნება – ხორციელი სნეულება, ტანჯვა და მისთანანი.
Ⴅნება – სულიერი მწუხარება, რისხვა, გულისთქმა, განკჳრვება, სინანული და სხ.
Ⴅრაქია – ნახე Ⴋეჩეჩი.
Ⴅრდომა – დაცემა, დავარდნა (ნახე Ⴃავრდომა).
Ⴅრცელი – განიერი, ფართო.
Ⴅსება – (ვავსებ, ივსების)
