რაოდენნიმე ვარსკულავი ერთად მდგომნი ცასა ზედა, რომელნიცა მიმსგავსებითა ცხოველთა, ანუ ნივთთა უწოდებიათ მათითა სახელებითა, ვითარცა 12 ბურჯნი ზოდიაქოსანი, კუალად ხომლი, გჳრგჳნი, ანუ ცხენის ნალი, დათვი, რომელსაცა მსოფლიონი უწოდებენ რვილად, და სხუანი.
Ⴅარსკულავმორბედი – ტატანი, ღამით მფრინავი ვარსკულავი.
Ⴅარშამანგი – თავმოსახვევი მანდილი, საბურველი, ანუ ბეჭთა ჩამოსაფარები სამხრე, ბარტყულა.
Ⴅარცლი – მცირე ნავი, ანუ ცომის მოსაზელი ბურეჯი. // ხონჩა, ტაბაკი.
Ⴅარძმი – უარის თქმა (ვერა ძმავ!).
Ⴅარხვი – ხოლო ზოგგან ფენიქსის მაგიერ დაუდვიათ (იხილე Ⴋუნ).
Ⴅარჯი – ქოჩორი კაცტა (ნახე Ⴇმასთან). // მიმსგავსებით იხმარების შეფურცვლილთა ხეთათჳსცა.
Ⴅარჯოვანი, ვარჯოსანი – ქოჩრიანი.
Ⴅარჯისი, ვარჯიში – ვარჯისობა (ვვარჯისობ) ხელოვნება, ზეპირება.
Ⴅასილისკო – ერთგუარი გველია გესლიანი.
Ⴅასხება – (ვავასხებ) დავალება, ვალის მიცემა, (ვივასხებ) ვალის არება, ანუ ნათხოვრად მიღება.
Ⴅასხებითი – ნაცუალგებითი, ურთიერთარსი, რაჲსამიმართობითი.
Ⴅასხი – Ⴅახში ნახე.
Ⴅაქილი – ვექილი, თანამოსარჩლე სამსჯავროთა შინა ფასით (Ⴑჳნდიკოსი ნახე).
Ⴅაშა-ვაშა! Ⴅიშ-ვიშ! Ⴅახ! Ⴅახაქ! – შორისდებულნი ესე ჰნიშნვენ ანუ საწადელის მიმთხვევასა, ანუ მუქარასა, აგდებასა იშნის მოგებასა და სხ. // ზოგჯერ ვიშ, იშ, ვახ! იხმარებიან ნაცუალად ვაჲ, უჲ ან უშ!
Ⴅაშკარანი – ზოგადი სახელი შთასადებელთა ჭურჭელთა ნაქსოვთა, ანუ ტყავისათა, ესენი არიან: ბალანტი, გუალაგი, გუდა, ველავარაკი, თალია, თალისი, მაფრაშა, მანდიკი, მახალი, მახალიკი, პარკი, საცალო, ტომარა, ქისა, პავარაკი, საქუფთე, ურნატა, ტუნკია, ჩახვი, ჩალთა, ანუ შალითა, შულდაკი, ხალთაგუდა, ხურჯინი, აბგა, ჯალდანი, ჯუზდანი გინა ამიანური.
Ⴅაშლატამა – გარედამ ჰგავს ვაშლსა, ხოლო შიგნიდამ არს ატამი მისის კურკითურთ.
Ⴅაშლი – ცნობილი ხილი, რომელიცა არს მრავალგუარი: თურაშაული, მაჟალო, ხომალდური.
Ⴅაშლის
