სოჭი, ნაძვის გუარია.
Ⴄლდა – ელდისკურა, ელდისცემა (ელდას ვჰკრავ, ელდა ეცა), ანაზდის შიშით მიბნედა.
Ⴄლეილნი და თროილნი, – სართულად ანუ ერდოდ აღუწერიათ, მაგრამ სხუათა ენათა დაბადებასა შინა ეს ლექსნი სრულიად არა იპოვებიან.
Ⴄლენთა – კაცთა და ცხოველთა შინაგანის შენობის ნაწილი, მოგრძე, ღვიძლზედ უფრო მოშავო, ზოგნი უხმობენ ტყირპად, მაგრამ ეს უფრო სენის სახელია.
Ⴄლვა – (ელავს, იელვა) ღრუბელთ ურთიერთარს დრესისაგან ცეცხლის გამოკრთობა, რომლისაცა გასქდომისგან იქნების ქუხილი.
Ⴄლვანა – ცეკვანა ციცინათელა, წყალზედ შავნი ჭიანი.
[Ⴄლვარება – ელი, ები, ლელნი].
Ⴄლქაჯი – თხა წინათ მავალი არვესა შინა (ნახე Ⴇხასთან).
Ⴄლქიმი, ელქუნი – სატკბურა, ბუგრი ტანისა, მქავანი.
Ⴄლჩი – დესპანი (ნახე Ⴋოციქულთან).
Ⴄმბაზი – საბანელი ჭურჭელი. // საეკლესიო ჭურჭელი, რომელსა შინაცა მღუდელი სამგზის შთაჰფლავს წყალში ნათლისღებადსა.
[Ⴄმე – ].
Ⴄმირი – ნახე Ⴀმირი.
Ⴄმპლასტრო – მალამო, სალბუნი.
Ⴄნა – პირსა შინა ცხოველთასა გრძელი ნაწილი, გემოვნების საგრძნობელი. // გარდა ამისა კაცთათჳს სახმარი საუბრად. // საუბარი, ძალი სიტყჳერებისა. // განსაკუთრებული გუარი საუბრისა თჳთოეულსა ერსა შორის. // კუალად ზართა საშუალ დაკიდებული სარეკელი, მახეთა შინა დასახლეტი, კლიტეთა და მოქლონთა დასაკეტი და მისთანანი.
Ⴄნაბრგუნილი, ენაბორძიკი, ენაჩლინგი, ენამძიმე – ბლუ, კაფიად ვერ გამომღები საუბრისა.
Ⴄნამზეობა, ენამჭევრობა – მშვენიერმოუბნარობა.
Ⴄნამჭევრი – ენამარჯვე, მშვენიერმოუბნარი.
Ⴄნამჭვარტალა – პირღნიოში (ნახე Ⴝარტალა).
Ⴄნდალმა – ხარისხის ბოძების წერილი უაღრესთაგან (ნახე Ⴜერილთან).
Ⴄნდრო – ამ ბალახის ძირი არს წითლის საღებავი.
Ⴄნკენია – დღესასწაული ტაძართ
