style="font-size:15px;"> Ⴃრტჳნვა – (ვსდრტჳნავ) ბუზღუნი, ბუდბუდი, მურმური, საჩივარი, ანუ მდურვა უაღრესთა ზედა (ნახე Ⴐისხვა).
Ⴃრუნგილი, დრონგალი – მარმარილო.
Ⴃრუხუნი – (დრუხუნებს) ღორის ბუხუნი.
Ⴃუბე – დაბალი ადგილი, ჩოლი (დიდდუბე Ⴒფილისის ზევით მინდორი).
Ⴃუბეიდი – მაჯუნი (კარაბადინში).
Ⴃუბელა – წყალი ერთს ადგილს მდგარი და მზის სიცხით გათბობილი.
Ⴃუგლუგი – დიბლიგი, შუბისა ან თოფის ბოლო.
Ⴃუგმა – ხრიკი სპილენძის ან თითბრისა.
Ⴃუგუნი – საწათხე, ხორცთაგან მანკის სადინარი, განგებ შექმნილი, რომელსაც შეხვევის დროს დაეცმის წმიდა სანთელი.
Ⴃუდკო – თითთა და ფრჩხილთა შორის ხორცმეტი ან მეჭეჭივით გამოსული სატკივარი.
Ⴃუდუნი – (ვსდუდუნებ) ჯუჯღუნი, უკაფიო ლაპარაკი, ან წიგნის კითხვა, რომ ხმის მეტი არა ისმოდეს რა.
Ⴃუდღუბა (ბალ.)
Ⴃუკა, დუქსი – მთავარი, დიდი თავადი.
[Ⴃუკტი – ნახე Ⴀქლემი].
[Ⴃულამი] —
Ⴃულუმბო (ხე).
Ⴃუმა – ცხუართ კუდის ქონი (ნახე Ⴚხიმთან).
Ⴃუმილი – მდუმარება, ჩუმაობა.
Ⴃუნდგო – ბრბო, ჯგუფად სიმრავლე კაცთა, ვითარ დუნდგო ხალხი, დუნდგო ჯარი.
Ⴃუნე, დუნი – მოშვებული, სუსტი, დუნედ.
Ⴃუჟი – ფურთხი (ნახე Ⴞრასტი).
Ⴃურაღი – წლის ჯიხვი.
Ⴃურაღისკურა – კამბეჩთა და ცხენთა ავად გახდომა ზამთარ შეცივებისგან.
Ⴃურბინდი – შორსათვალე, ჭოგრი, ჭოგრიტი.
Ⴃურდო – გამოხდილი სასმელთ რიოში, რასაც პირს მოიგდებს, ხოლო ძირს დანალეკი არს თხლე და ტლე (ვიეთნიმე დურდოსა და ბურდოს არ განარჩევენ ხმარებაში).
Ⴃურეჯი, დურაჯი.
Ⴃუქანი – ხულა, ქულა, ქულბაგი, სავაჭრო ან სამუშაო სახლი.
Ⴃუქარდი – დიდი მაკრატელი მკერვალთა, ანუ საპარსი ცხვართა.
Ⴃუქსი – ნახე Ⴃუკა.
Ⴃუღილი –
