დაპყრობა გულისა.
Ⴃაჯერებინება – (დავაჯერებინებ) დარწმუნება, დაჯერება.
Ⴃაჯირჯვება – (დაჯირჯოვდების) დაშუპება, ფრიად დასივება.
Ⴃგიმი – ლაფათი, ქსელთ გამყოფი საფეიქროს სავარცხელი.
Ⴃგომა – (ვჰსდგა, ვსდგევარ) ფეხზედ გება თჳნიერ ჯდომისა და წოლისა. // ბინის ქონება სადმე, ცხოვრება სახლად.
[Ⴃგომა – გულის ზრახვად]
Ⴃგრიალი – Ⴂრიალი ნახე.
Ⴃგუზი, დგუში – ზუმბა თოფთა ან ზარბაზანთა, გასატენი ჯოხი.
Ⴃება – (ვჰძე, ჰსძეს, ვიდევ, აც, აცს, აძს, აზევს, სრული დავიდევ) გება უძრავად.
Ⴃება, დადება – (ვსდებ, დავსდებ) ნახე Ⴃადება. // (მედება, მედების) ცეცხლის წაკიდება, დაგვა.
Ⴃებულება – განწესება, დადებული გამოსაღები, ბეგარა.
Ⴃედა – მშობელი. // ითქმის მდედრთათჳს პატივისცემით ნაცულად დედაკაცისა. // იღუმენია, ანუ დედათ დიაკონი დედათ მონასტერსა შინა. // დედა-მიწა ხმელეთი.
Ⴃედაბერი – მოხუცი, დედაკაცი, ბებერი.
Ⴃედაბერებრი – დედაკაცური.
Ⴃედა ზარდლისა – ბაბაჭუა და ქსელი მისი აბლაბუდა, გინა ბუდე.
Ⴃედათ დიაკონი – ენკრატისი, ქალწულთ მონაზონთ უფროსი (სჯულის კანონში).
Ⴃედათ მოურავი – მეანი, ბებია, ყრმის ამქმელი.
Ⴃედაკაცი – ზოგადი სახელი მდედრთა, ხოლო პატივისცემით დედა ანუ ქალი.
[Ⴃედაკაცური] —
Ⴃედალი – დედათ ბუნებისა, მდედრი ცხოველი, ვითარ ოთხფერხი, მფრინველი, თევზი და მისთანათა. // განთჳსებით ეწოდების დედალსა ქათამსა (ნახე Ⴋამალი).
Ⴃედალოსი – ქრცვინი, ყარყუმის გუარია.
Ⴃედა მთურალა (მფრვ.)
Ⴃედამთილი – ქმრის დედა.
Ⴃედამძუძე – გამდელი, მზრდელი ქალი, მდაბიურად გადია, ხოლო კაცსა ეწოდების მამამძუძე და ლალა.
Ⴃედანი – ანდაზა წერის მოსწავლეთა. // პირველი დასაბამი წერილთა, მხატურობათა და მისთანათა,.
Ⴃედაქალაქი –
