მობრუნება, დამშვიდება.
Ⴃაღებვა – (დავღებავ) შეღება მრავალთა.
Ⴃაღერღვა – (დავღერღ, -ღავ) კბილით დამტურევა ძვალთა და მისთანათა. // წისქვილზედ ან ხელსაფქვავზედ მსხვილად დაფქვა ან გამორჩევა მარცვალთა ჩენჩოდამ.
Ⴃაღეჭა – (დავღეჭ, -ჭავ) კბილით დაცოხნა საჭმელთა.
Ⴃაღვა – (ვსდაღავ) ნახე Ⴃადაღვა.
Ⴃაღი – ნიშანი დასმული სავაჭროთა ზედა, ანუ ხვასტაგთა გასარჩევად. // იარაღი რკინისა, რომელსაც გაახურვებენ და დასდაღვენ ხვასტაგთა.
Ⴃაღმართი და ჩაღმართი – ზეიდამ ჩასაქანებელი გზა, ხოლო ქვეიდამ მიმავალთაგან ითქმის აღმართი და შეღმართი (ნახე Ⴋთა).
Ⴃაღმეჭა – (დავიღმეჭ, დავიღმიჭები) დაღრეჯა, შეჭმუხნვა პირისსახისა.
Ⴃაღონება – (დავაღონებ, დავღონდები) მწუხარებით დაფიქრება. // მიუხდომელობა, ვერ მოგუარება საქმისა.
Ⴃაღონებული – დაფიქრებული.
Ⴃაღრეკილი – დახუთვილი, დაგრეხილი სენითა.
Ⴃაღრეჯა – (დავიღრეჯ, დავიღრიჯები) დაღმეჭა, დაჭკნობა პირისსახისა.
Ⴃაღრომილი – დაღონებული, ანუ დაღრეჯილი.
Ⴃაღრძობა – (დავაღრძობ, დაიღრძობის) ბედითად ან შიმშილით ჩაკუდომა, წაღრძობა.
Ⴃაღრჭენა – (დავიღრჭენ) ღრჭენა, ღრაჭუნი კბილთა (.
Ⴃაღუდუდება – (დაღუდუდდების) მწერთ ნაკბენისგან ტანის დაწითლება ადგილ-ადგილ და ამოჯდომა (ნახე Ⴖუდუდი).
Ⴃაღუპვა – (დავღუპავ, დავიღუპები) დანთქმა, ჩაძირვა წყალში.
Ⴃაღურა – (დავღური, დაიღურების) დათხევა, დაქცევა ნოტიოთა.
Ⴃაყენება – დავუყენ თვალებს.
Ⴃაყვავება – (დავუყვავებ) დაამება, დამშვიდება ტკბილის საუბრით.
Ⴃაყვავილება – (დაიყვავილებს) დაცვივნა ყვავილისა მცენარეთაგან.
Ⴃაყვენვა – (დავიყვენ) მოპარსვა, მოკრეჭა, აკვეცა თმათა.
Ⴃაყივლება —
Ⴃაყმედნა – {დაყმედა – მომშევა, დამშევა – Ⴑაბას ლექსიკონი}
