დაცემა, წაქწევა ძლიერად.
Ⴃანატრება – (დავნატრო, -რებ) ნეტარების შესხმა. // ბაძით სურვილი, გვაჯიობა.
Ⴃანატრულება – (დავნატრულდები) ფრიადი ნდომა და ვერ შოვნა რისამე, ნატრულად შექმნა.
Ⴃანაყვა – (დავნაყავ) დაძეწკა, დაცეხვა, დაფქვა როდინით.
Ⴃანაშაული – ბრალი, შეცოდება.
Ⴃანაძლევება – (დავნაძლევდები, დავენაძლევები) შეცილება სანაძლეოს დადებით.
Ⴃანახეთქი – ნაპრალი წიასავალად შეუძლებელი, დიდი ფლატე მომზღულეული.
Ⴃანგი – წონა 3 კერატისა, ანუ 12 ქერის მარცულისა, ხოლო 20 დანგი 1/6 არს ერთი სატირი, ანუ ერთი დიდრაქმა; არამედ საზოგადოსა შინა ხმარებასა დანგი არს მისხლის მეექვსედი, ანუ ერთის ვეცხლის შაურიანის წონა, რამეთუ 6 შაური ძველი Ⴒფილისის ვეცხლის ფული არს ერთი მისხალი. Ⴄსე იხილების ძველთა შინა თამასუქთა, სადაც ვითარება ვეცხლის ფულთა ესრეთ აღწერილ არს: ავიღე ამდენი თუმანი ქალაქის სირმა აბაზი ოთხ დანგიანი და სხ. (ნახე Ⴊიტრასთან).
Ⴃანდალი – კიბეთ შუა სიგანეზედ გახიდული საფეხურნი ფიცარნი.
Ⴃანდალუკი – გჳნი, ანუ სენი თუალთა სიყვითლისა.
Ⴃანდობა – (დავანდობ) მძიმის რისამე დადგმა მაგარსა ქვეშე შესადგმელსა ზედა. // (დავინდობ) გატანა, შერჩენა ვისიმე ერთგულად. // (დავენდობი) ნდობა, მინდობა, იმედის დადება ვისმე ზედა.
Ⴃანდური – მსუქანა, კატაკანო.
Ⴃანებება – (დავანებებ) დათმობა, ნებაზედ მიგდება. // (დავნებდები) სხვის ნებაზედ თავის მიცემა.
Ⴃანერბვა —
Ⴃანერგვა – (დავნერგ, -გავ) დასხმა მცენარეთა მიწასა შინა. // დაშენება, დამკჳდრება კაცთა.
Ⴃანესტვა – დაბერვა, დაკურა ნესტუთა, ბუკტაბლაკთა და მისთანათა.
Ⴃანეშტებული – დანაშთენი, დანარჩენი, სხვა, შემდგომი.
Ⴃანეცვა – (დავუნეცავ) პურის დამტურევა, ანუ დაგება.
Ⴃანთქმა – (დავანთქამ, დავინთქმი) დაღუპვა.
Ⴃანიად – განთიად,
