და მცირედ ხან ვეღარ ხმარება.
Ⴃაბურვა – (დავბურავ) გარდაფარება, მოხვევა. // (დავიბურავ, დავიბურვი) დახურვა, მოფარება.
Ⴃაბუხება – ხელთა ან ფერხთ დაჯირჯვება მაგრა შეკრვისგან.
Ⴃაბღნეჯა, დაბღნეძა დაღრეჯა – (ნახე Ⴁღნეჯა).
Ⴃაგდება – (დავაგდებ) დატევება. // დაიგდებს, დაიგდო სენმა, ე.ი. გაგრძელდა. (დავუგდებ ყურს).
Ⴃაგება – (დავაგებ) დაფენა, გაშლა საფენთა. // დადგმა ტაბლასა ზედა სანოვაგეთა. // დაზავება, მორიგება.
Ⴃაგერშვა – (დავგერშ, -შავ) გაწურთნა მონადირეთა ძაღლთა ან მფრინველთა.
Ⴃაგვიანება – (დავაგვიანებ, დავიგვიანებ) დახანება.
Ⴃაგლა – (დავიგლი) გლა, დაგლეჯა, დაკაწრვა.
Ⴃაგლეჯა – (დავგლეჯ) განხეთქა, დახევა. // დაკრეფა, ამოგლეჯა მრავალთა. // კბენა ძაღლთა ან მხეცთაგან.
Ⴃაგმობა – (დავჰგმობ) აგდება, გაკმარება, არ მოწონება.
Ⴃაგვა – (დავჰგჳ) გვა, ცოცხით გასუფთავება იატაკთა და მისთანათა.
Ⴃაგვა – (ვსდაგავ) დაწვა გულისა, მხურვალება.
Ⴃაგვარება – (დავაგვარებ, დაგვარდების) გაჩენა ნივთთა რომელისამე გუარისათა, ანუ მოშენება ხვასტაგთა.
Ⴃაგულება – (დავაგულიბ, დავიგულებ) იმედეულება ქონებისათჳს რაჲსამე.
Ⴃადაბლება – (დავადაბლებ) მაღლის ქვე დაზევა, ან მოკლება სიმაღლისა.
Ⴃადაგვა – (დავსდაგავ, დავიდაგები) დაწვა, მხურვალება გულისა.
Ⴃადარნებული – მომზირალი, დარილით მზირად მჯდომი.
Ⴃადაღვა – (დავსდაღავ) დაღის დასმა. // შემცოდეთტანის დაწვა გახურებულის რკინით. // მოდუღება ზეთთა ცეცხლზედა დასაწმენდად.
Ⴃადგენა, დადგინება – (დავადგენ, -დგინებ) დაყენება თჳსსა ადგილს.
Ⴃადგმა – (დავსდგამ) დადგინება უსულოთა ნივთთა. // (დავადგამ) ზევიდამ დადება. // დადგმა, დადგენა მუხლთა, (დავიდგამ) დაჩოქება.
Ⴃადგნობა – (დავიდგნობ, დავუდგნობ) გაძლება.
Ⴃადგომა – (დავსდგები) ფეხით შედგომა რომელსამე
