გირგალი – ქარი ტრიალით მომბერავი, რომელიცა დახვევით ეკვეთება და განანქრევს რაჲცა შეხუდების.
Ⴂრივი – აპანაგი, ძველებური საწყაო თესლეულთა, ანუ მარცვალთა.
Ⴂრიკი – მთის ჟოლო.
Ⴂრილი – მცირედ ცივი, სასიამოვნო სიცხის დროს. // ნივთი ცივის ბუნებისა, მხურვალის წინააღმდგომი (ითქმის უფრორე სამკურნალოთათჳს წამალთა).
Ⴂრილობა – (ვაგრილებ) დაჩრდილება, დაგრილება სიცხისაგან.
Ⴂრკალი – გრგოლი, კარშიკი.
Ⴂრკჳნვა – (ვჰგრკჳნავ) ჩჩჳლთაგან შეხარვით რეცა უბნობა მზრდელთამდი.
Ⴂროვა – ხროვა, ჯგუფად კრებულნი ერთგუარნი ცხოველნი. // ზვინად მოკრებულნი ერთგუარნი ნივთნი.
Ⴂროვება – (ვაგროვებ) დაფანტულის ერთად შეკრება, მოქუჩება.
Ⴂრუზი, გრუზა – თმახუჭუჭი, დაგრეხილი.
Ⴂრუტუნი, ღრუტუნი – (გრუტუნებს) ტრედთ ხმიანობა.
Ⴂრძელი – უმეტეს ზომისა ან წარზიდული.
Ⴂრძნება – (ვჰგრძნებ) მოგვობა, მოქმედება მოქმედება განსაკჳრვოთა საქმეთა ხელოვნებით, ანუ ეშმაკის მანქანებით.
Ⴂრძნეული – მოგჳ, მოქმედი ეშმაკურთა საქმეთა.
Ⴂრძნობა – (ვჰგრძნობ, ვაგრძნობ, ვიგრძნობ) გაგება, შეგნება, მიხდომა. // ვაგრძნობ.
Ⴂრძნობის საცავი – Ⴑაგრძნობელი ნახე.
Ⴂრწყილი – კრწყილი.
Ⴂრჭო, გრჯო – წურილი ლატანი.
Ⴂრჯღა, კრჩხა – ხეთა ძირის მორთაგან განყოფილნი დიდნი რტონი, ხოლო ამათ ზედა განყოფილთა ეწოდების ბორჯლი და მათ ზედა – რტონი, და ნოშონი; კუალად უწურილესთა ხის წვერთა – კეწერო, კოწოლი და კუნწუხი, ხოლო უფურცლოსა ჩვილსა კეწერსა, ზამთრით ხვასტაგთა საკვებსა, – ნეკერი, სადა რტონი ორად განიყოფებიან, მას ეწოდების კაპი და მონაკვეთის რტოს ძირსა – როკი და ნუჟრი.
Ⴂუადრუცი – ფიცრის კოლოფი (ნახე Ⴆარდახჩა).
Ⴂუალე, ჰგუალე – მდაბიურად გოლე (ზმნა ესე იხმარების მხოლოდ ბრძანებითად), იარე, წამოდი, წარვედ, ჰგუალეთ, გარდაჰგუალე, წიაღმოჰგუალე.
