სიმლაშე, სიმჟავე. Ⴄსენი რა შეიზავებიან ურთიერთარს, მეტნაკლებობით მისგან შეიქმნებიან მრავალგუარნი გემონი, რომელნიცა თჳსთა ადგილთა აღწერილ არიან.
Ⴂემოვანი, გემოიანი, გემიერი – გემრიელი გემოკეთილი.
Ⴂემსი, გვიმსი – ოფლისგან უწმინდურება (ნახე Ⴋწიკული).
Ⴂენია – ნახე Ⴂეენია.
Ⴂეონი – ხელშუბა (ნახე Ⴊახვართან), გეონითა ლახურითა, ჰოროლითა.
Ⴂერგილი – სიმარჯვე, ხერხიანობა, ნიჭი საქმისა.
Ⴂერგილიანი – მარჯვე, ხერხიანი.
Ⴂერი – თან მიყოლილი შვილი, უკეთუ შვილიანმან ქურივმან კაცმან, ანუ ქალმან იქორწინოს მეორედ, მაშინ შვილნი იგი ახალთა მეუღლეთათჳს იქმნებიან გერნი, ხოლო ესენი ურთიერთისა იქმნებიან ნახევარძმანი, ანუ ნახევარდანი.
Ⴂერილი – (უგერილებს) ითქმის წვიმისათჳს, რაჟამს ერთიანად წამოუშენს და კუალად გარდიღებს.
Ⴂერკი, კერკი – გამხმარი ხილი კურკიანი და საკუთრად შინდი.
Ⴂერმა – მფრინველთ თივთიკი.
Ⴂერში – მცირედი ჭრილობა, გაკენწლვა სისხლადმდე.
Ⴂესლი – შხამო გველთა და მისთანათა. // Ⴏანგი მეტალლთა.
Ⴂესლიანი – შხამიანი, შხამის მქონებელი. // Ⴔრიად საწყენი სიტყვა.
Ⴂეჯა – დიდი გობა ხისა, ნავის მსგავსად ამოჭრილი (ნახე Ⴌავი).
Ⴂვა (ვჰგჳ) – მოცოცხვა, ცოცხით გახვეტა ნაგვისა.
Ⴂვადრაკი, გვალაგი – გუადრუცი (ნახე Ⴂუდარაკი).
Ⴂვალვა – ნახე Ⴂუალვა.
Ⴂვარილი – ნახე Ⴂორილი.
Ⴂვაჯი – ნახე Ⴂუაჯი.
Ⴂველაშაპი, გველვეშაპი – ფრთებიანი და ფეხებიანი გველი (მძრ.).
Ⴂველაძუა – (მძრ.) გრძელი ჭია მძრომი. // მსოფლიურად მოუსვენარი, ჩხუბიანი ბოშვი.
Ⴂველთევზა – (თევზ.).
Ⴂველი – გესლიანი მძრომი.
Ⴂველის მბრძოლი – (მძრ.) ანკარის მსგავსია, თავი მოშორებით აბია წვრილ კისერზედ.
Ⴂველის
