style="font-size:15px;"> Ⴂურდემლი – ნახე Ⴂრდემლი.
Ⴂურემა – (მგურემს მუცელს) შიგნიდამ ტკივილი, ჩხვერა, გმერა.
Ⴂურინვა – გოდება, ხმით ტირილი. [ნახე Ⴂრგჳნვა].
Ⴂურიობა – არევით მიდევნება გულის თქმათა.
Ⴂურიტი – გარეული ტრედი ერთგუარი.
Ⴂურკა, კურკა – რომელთამე ხისაგანთა ხილთა შორის მაგარი გული, ვითა ძუალი, მაგალითად, ატმისა, ბალისა, ქლიავთა და მისთანათა.
Ⴂუფთა – დაკეპილი ხორცი, გუნდავებად მოხარშული.
Ⴂუში – კოდის ნაოთხალი (ნახე Ⴉოდი).
Ⴂუშაგი – ციხის დარაჯა, მეციხოვნენი (ნახე Ⴃარაჯასთან).
Ⴂუშინ – წინა დღეს, გავლილს დღეს.
Ⴂუშინს წინ – განვლილი დღის წინათ.
Ⴂუშინდელი – გავლილის დღისა.
Ⴂუჯარი – დიდი სიგელი ეკლესიათ შეწირულობისა (ნახე Ⴜერილთან).
Ⴂუჯასტა – კუშტაბანი, კაბის საკილოვე.
Ⴂჳან, გჳანი – და სხ. (ნახე Ⴂვიან, Ⴂვიანი).
Ⴂჳრგჳნი – სამეფო თავსახურავი შარავანდედიანი. // თავი შენობათა მრგულად ან ოთხკუთხად, ვითა გუმბათი და მისთანანი.
Ⴂჳრგჳნოსანი – გჳრგჳნის მქონებელი.
Ⴂჳრგჳნოსან ყოფა – (გჳრგჳნოსან ვჰყოფ, ვიქმნები) გჳრგჳნის დადგმა, დაგჳრგჳნება, შემკობა გჳრგჳნითა.
Ⴂძღარბი, ძღარბი, ზღარბი – ესე არს უდიდესი, რომლისა სიდიდე არს ვიდრე მტკაველადმდე, ხოლო პატარას ჰქვიან გძუძი, ბუძგი და ზღჳსას – ექინი.
Ⴃ
Ⴃ – ასოსა ამას ზედა ქარაგმიანნი ლექსნი არიან: დბ~ა – დიდება; დბ~ლი – დიდებული.
Ⴀსასოსა ამას აქუს ერთი ზედდადებული ზმნათა, რომელია და. Ⴋაგალითად: დავალ, დამაქუს, დავსწერ და სხ. Ⴑა იშვიათ დაერთვის ესე სხუათა ზედდადებულთა, დამო, ვითარ დამოკიდება, დამოდინება და სხ.
Ⴃ დაერთვის ბოლოდ სახელთა, ანუ მარტო, ანუ სხუათა თანდებულთა თანა და ჰნიშნავს მოძრავობასა. Ⴋაგალითად, წარვიდა მთად, ქალაქად, ცად მიმართ, აღვიდა Ⴈერუსალიმად,
