პირველი წიგნი მოსესი შექმნათა, ანუ შესაქმისა. // ესევე ეწოდების სრულიადსა წიგნსა ძველისა და ახლისა აღთქმისა.
Ⴃაბადებული – ქმნული, რაჲცა დაარსებულ არს ღვთისაგან.
Ⴃაბალთვა – (დავბალთავ) მრავალთა დაჭრა, დაკოდა ან დახოცა.
Ⴃაბალი – არა მაღალი შესახედავითა სხვათ შესწორებულად; ხოლო მდაბალი გულით არა ზვავი, თავდაბალი (იხილენ თჳსთა ადგილთა).
Ⴃაბალითება – დაშოშმინება.
Ⴃაბანაკება – (დავიბანაკებ) კრებულად დადგომა ერთს ადგილს. // აღჭურვა, დადგომა სალაშქროდ.
Ⴃაბანაკებული – დავანებული.
Ⴃაბანვა – (დავჰბან, დავიბან) განბანა, გარეცხა ტანისა.
Ⴃაბარება – (დავაბარებ) პირად შეთულა საქმისა სხვასთან; // (დავიბარებ) ბრძანებით ან თხოვით სხვაგნიდამ მოყვანინება ვისიმე, ან მოტანინება რისიმე.
Ⴃაბარვა – (დავბარავ) ბარით გარდათხრა მიწისა.
Ⴃაბაღი – მეპრატაკე.
Ⴃაბდაბი – დაფი და დაფდაფი.
Ⴃაბებკული – დაკონკებული, დაძონძებული.
Ⴃაბეგვა – (დავბეგვ) ცემა, ანუ დაცეხვა, დაძეძკა, დაბეჟვა.
Ⴃაბეჟვა – (დავბეჟავ) ცემით დარბილება, მაგალითად, მკვახეთა ხილთა და მისთანათა.
Ⴃაბერება – (დავაბერებ, დავბერდები) მოხუცება.
Ⴃაბერვა – (დავჰბერავ) საკრავთ დაკურა შთაბერვით.
Ⴃაბეჭდვა – (დავბეჭდავ) დატჳფრვა, ბეჭდის დასმა. // სტამბაში წიგნის გამოყუანა.
[Ⴃაბზარვა – ].
Ⴃაბინავება – (დავბინავდები) დასახლება, ბინის დადება.
Ⴃაბირი – აღმართებული თხემი წმიდა წმიდათასი.
Ⴃაბლა – ზმნისზედა, დაბლა ქვევით.
Ⴃაბლაგვება – (დავაბლაგვებ, დაბლაგუდების) მახვილი პირის მოცვეთა, დაჩლუნგება.
[Ⴃაბლება – დაბლობი].
Ⴃაბმა –
