быў дакладны, вывераны.
Смуглянка кінулася ў новую атаку, але ногі «адспружынілі» бляндынку трохі ўбок. Смуглянка прамахнулася і па інэрцыі падалася далей – у гэты момант доўгая рука бляндынкі падштурхнула яе ў напрамку руху. Смуглянка паляцела за сьпіну сваёй спаборніцы і перад самым краем пастамэнту, спрабуючы прызямліцца на ногі, устояць, спатыкнулася, упала на плястыкавую падлогу.
Блёндынка разьвярнулася, падскочыла да смуглянкі і ўсёй вагой цела навалілася на яе, сантымэтар за сантымэтрам выціскаючы на краёк.
Нечакана магутны рогат пакаціўся па натоўпе.
Смуглянка злаўчылася, перавярнулася пад даўготным тулавам бляндынкі і дзякуючы алею выпаўзла між нагамі сваёй спаборніцы.
Відовішча публіцы падабалася. Неверагодны гоман, сьвіст, рогат скаланалі горад.
Толькі мне тая бойка не прыносіла радасьці. Я стаяў на ўслончыку, трошкі далей ад разьюшаных дзяўчат, у глыбіні сцэны-пастамэнту, праваруч і леваруч ад мяне застылі ў аднолькавых паставах ўзброеная п’езапісталетамі вартаўнікі.
Мае ногі стаміліся, зацяклі, але – я сумна ўсьміхнуўся – вісець ім усё роўна не жадалася.
Дзяўчаты ў моцных абдымках перакаціліся на самы край пастамэнту. Яны цяжка пыхкалі і з апошняй моцы намагаліся выціснуць за край адна адну.
Але іх целы былі настолькі шчыльна пераплецены, што здаваліся зрослымі, як у сіямскіх блізьнятаў, і толькі па тоненькай рысцы – мяжы перамены колеру – можна было здагадацца, хто ёсьць хто.
Дзяўчаты яшчэ пару разоў хіснуліся і разам паляцелі на зямлю, і разам застагналі.
Да іх падбег худы паліцмайстар, што выконваў ролю арбітра, агледзеў, узьняў крыжам рукі над сабой – пераможцы няма!
У выпадках, калі спаборнікі разам падалі з пастамэнта, перамога прысуджалася таму, хто знаходзіўся зьверху.
А цяпер смуглае і белае плячо аднолькава дакраналіся зямлі.
Нічыя – даволі рэдкі выпадак!
V
Нічыіх не бывае!
Дзяўчат зноў вывелі на пастамэнт-сцэну.
Бойка працягваецца!
Разумовая «машына» зеленавокай бляндынкі пачала даваць збоі. Крокі, выпады, рухі былі ўжо не такія адточаныя, упэўненыя, як спачатку.
А юная смуглянка мела сапраўды невычарпальны запал. Можа, яна стамілася, але тэмпэрамэнт не стамляецца!
Яна нечакана для ўсіх падбегла да краю і крыкнула ў натоўп:
– Хлопцы, калі звалюся, падтрымаеце!
– Так! Падтрымаем! – забасілі галасы.
– Давай! Давай! Рытм! – зноў крыкнула смуглянка і некалькі разоў пляснула ў ладкі.
Сотні, тысячы далоняў падхапілі шалёны тэмп.
На самым ускрайку рухоткая смуглянка пачала танцаваць старажытны танец. Яе прыродны келіх імкліва затрапятаў, здавалася, вакол яе хвалюецца
